Η Μάρω Κουρή στο ελculture.gr

Γυναίκες γκέισες, πόρνες και στριπτιζέζ, άστεγες, μητέρες μαρτύρων, γυναίκες που ψωνίζουν στην Αίγυπτο και στο Άμπου Ντάμπι τυλιγμένες σε μπούρκες, μαορί στη Ν. Ζηλανδία, νύφες στην Ινδία και δεκαπεντάχρονες μητέρες στο Μπαγκλαντές – οι γυναίκες της φωτογράφου Μάρως Κουρή είναι δυνατές και καθεμία διηγείται τη συγκλονιστική της ιστορία.

Η φωτογράφος αναζητά τη δύναμη μέσα στην αδικία, στη διαφορετική κοινωνική πρόταση, στις συμφιλιωτικές σχέσεις, στο χαμόγελο. Στην εικοσάχρονη πορεία της έχει συνεργαστεί με σπουδαίες εκδόσεις και πρακτορεία, έχει διακριθεί μεταξύ άλλων με το διεθνές βραβείο SCOOP, έχει ταξιδέψει σε απίστευτα μέρη και έχει αναδείξει θέματα όπως οι αλμπίνοι της Τανζανίας.

Με την ευκαιρία της ατομικής της έκθεσης «Γυναίκες του κόσμου» με 62 φωτογραφίες, που παρουσιάζεται στο κέντρο Αντρέ Μαλρώ στο Παρίσι, μιλήσαμε με τη Μάρω Κουρή για τους λόγους που ο φακός της μαγνητίζεται από γυναίκες στα ταξίδια της ανά τον κόσμο: «Στα ταξίδια μου συχνά γνωρίζω ανθρώπους με ενδιαφέρουσες ιστορίες, όπως όλοι άλλωστε έχουμε. Οι γυναίκες, ωστόσο, περνούν πιο δύσκολα σ’ όλο τον κόσμο, έχουν περισσότερες ιστορίες και κάνουν μεγαλύτερο αγώνα να σταθούν, ειδικά σε χώρες που η κοινωνική θέση τους είναι χαμηλή. Δείχνουν μια αξιοπρέπεια να σταθούν απέναντι στον καθένα και στον ίδιο τους τον εαυτό. Με αγγίζουν, όχι τόσο ως γυναικεία φύση, αλλά κυρίως από τη δουλειά μου ως φωτορεπόρτερ. Αφιερώνω τον εαυτό μου να ακούσω τις ιστορίες τους, που είναι ισότιμα συγκλονιστικές. Άλλωστε, οι φωτορεπόρτερ γράφουμε ιστορία μέσα από τη δουλειά μας και τις ιστορίες των ανθρώπων. Οι γυναίκες που γνωρίζω στον κόσμο είναι δυνατές και με βοηθούν κι εμένα. Είναι η ομορφιά, το χαμόγελο που σε συγκλονίζει, παρόλο που έχουν περάσει τόσα. Τρώνε τη ζωή με το κουτάλι».

Μουσουλμανική γειτονιά Μπόου Καπ στο Κέηπταουν

Στις 62 φωτογραφίες της έκθεσης καθεμιά έχει την ιστορία της. Τι κοινό όμως μπορεί να έχουν; «Κοινή είναι η σπίθα που καίει για ζωή, αξιοπρέπεια, για νίκη, αγωνιστικότητα και αγάπη. Μπορεί να διαφωνώ με πολλές απόψεις τους, αλλά σέβομαι τη σκέψη του άλλου και τον τρόπο που έχει μεγαλώσει. Σίγουρα όμως είμαι αντίθετη σε γυναίκες που, αντί να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματά τους, μένουν στην απραγία. Αν δεν αγωνίζεσαι και μένεις άεργος, μπαίνεις και στην παγίδα της βίας. Η βία άλλωστε είναι έλλειψη αγάπης. Το να μην αγαπάς τον εαυτό σου, γεννά βία, μπορεί να οδηγεί σε κάθε μορφής εξαρτήσεις ή φασισμό…»

Διαμαρτυρίες έξω από το θέατρο Χυτήριο

Ρωτάω τη Μάρω Κουρή για ιστορίες γυναικών που την έχουν συγκλονίσει. «Έχω γνωρίσει γυναίκες στα σύνορα που έχουν δει τα παιδιά τους να σφάζονται, άλλες γυναίκες που στέλνουν τα παιδιά τους να αυτοκτονήσουν ως ήρωες. Γυναίκες που αγαπάνε το σπίτι και τον άντρα τους και αποφασίζουν ν’ αλλάξουν ζωή. Πρόσφατα στο Γράμμο στη συνάντηση Rainbow συνάντησα μια κοπέλα από την Ελβετία που ήρθε με ποδήλατο, αντιδρώντας στα αεροπλάνα που ρυπαίνουν τον πλανήτη. Mια ακόμα 16χρονη είχε έρθει από τις Oνδούρες με ωτοστόπ. Αυτές τις γυναίκες φωτογραφίζω, έχουν κάτι το εντυπωσιακό, είτε είναι ένα ρούχο, ένα τατουάζ, το χαμόγελό τους κι η ιστορία τους. Υπάρχει πάντα μια αλήθεια και με συγκινούν οι άνθρωποι που, παρά τις όποιες δυσκολίες, χάραξαν τη ζωή τους, δεν έμειναν στο βάλτο, έθεσαν στόχους και τους πετυχαίνουν. Αν οι γυναίκες τολμήσουν, ο κόσμος θα είναι όμορφος, όπως είναι κι αυτές».

Δεκαπεντάχρονη μητέρα στο Μπαγκλαντές

Η φωτογράφος όλο κι περισσότερο ασχολείται με το παιδί και φαίνεται ότι σχεδιάζει ήδη την επόμενη ιστορία της. «Ναι, θέλω να κάνω μια σύνθεση με το μεγαλύτερο θύμα της κοινωνίας μας, το παιδί. Αν δίναμε τον εαυτό μας, πέρα από την καριέρα μας και τα προσωπικά μας ζητήματα, στο παιδί, όπως θα θέλαμε να είμαστε οι ίδιοι χωρίς τα αρνητικά μας, θα φτιάχναμε έναν πολύ καλύτερο κόσμο. Παντού συρρικνώνονται οι ελευθερίες και τα δικαιώματα, και παντού οι άνθρωποι αντιδρούν κι επαναστατούν. Ο κόσμος θα έπρεπε να είναι καλύτερος και τα παιδιά έχουν τη δύναμη να τον βελτιώσουν».

Η έκθεση «Γυναίκες του κόσμου» της Μάρως Κουρή φιλοξενείται στο Κέντρο Αντρέ Μαλρώ στο Παρίσι από 10/1/2014 έως 29/3/2014. Περισσότερα για τη δουλειά της Μάρως Κουρή στο www.marokouri.com