Η Shu Lea Cheang στο ελculture.gr

Συναντήσαμε την κορυφαία media artist Shu Lea Cheang κατά τη διάρκεια της Transmediale 2013, που πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο από τις 29/1 έως τις 3/2/2013, με αφορμή την περφόρμανς που παρουσίασε με τίτλο Composting The City/ Composting The Net. Χρησιμοποιεί την απλή διαδικασία κομποστοποίησης τόσο σε υλικά απορρίμματα, όσο και σε άυλα και αναλύει πως ο συνδυασμός αυτών των εκφυλισμένων πρώτων υλών μπορεί να γεννήσει κάτι νέο.

ελc: Στην περφόρμανς σας συμπτύξατε δύο διαφορετικά πρότζεκτ,  το Composting The City και το Composting The Net. Αναμίξατε στοιχεία που σπάνια συνδυάζονται, οργανικά απορρίμματα και ψηφιακά αρχεία. Δημιουργήσατε ωστόσο ένα καθηλωτικό τελετουργικό. Μπορείτε να μας εξηγήσετε την ιδέα πίσω από την πεφόρμανς; 
Shu Lea Cheang: Η περφόρμανς ονομάζεται Composting The City/ Composting The Net αν και δε μπορώ να θυμηθώ αν ξεκίνησα με την πόλη ή το δίκτυο. Φυσικά, αν θέλουμε να κομποστοποιήσουμε την πόλη, χρειάζεται απλά να ασχοληθούμε με το φυσικό κόσμο. Έπρεπε να βρω ένα χώρο, μια πόλη για να ξεκινήσω. Δουλεύω με το ανοικτό σύστημα κομποστοποίησης ώστε να μπορώ να δημιουργήσω κάποιου είδους στρατηγική. Το πρότζεκτ “Composting the Net” ξεκίνησε γιατί νιώθω ότι σ’ ένα χρονικό βάθος 20 ή περισσοτέρων χρόνων δημιουργήθηκε ένας πολύ μεγάλος όγκος από συσσωρευμένα δεδομένα στο διαδίκτυο, ειδικά αν κάποιος συμμετέχει σε κάποιο δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης ή έχει σχέση με τη  media culture ή είναι εγγεγραμμένος σε κάποια mailing list. Όλες αυτές οι mailing lists όπως το Nettime είναι στην πραγματικότητα ανοικτά αρχεία. Είμαι εγγεγραμμένη σε αρκετές mailing lists και είναι πραγματικά καταπληκτικό αν αναλογιστεί κανείς ποιος θα είχε το χρόνο να “χτενίσει” όλη αυτή την πληροφορία. Αυτός είναι ένας λόγος. Με ενδιέφερε να βρω έναν τρόπο να επεξεργαστώ όλα αυτά τα δεδομένα. Μου προκαλούσε επίσης ενδιαφέρον το πώς όλα αυτά τα δεδομένα θάβονται. Πρόκειται για την ίδια διαδικασία κομποστοποίησης, φτυαρίζεις τα ψηφιακά δεδομένα όπως φτυαρίζεις το χώμα. Ό,τι βγαίνει στην επιφάνεια μπορείς να το διαβάσεις εκ νέου, αν αυτό βέβαια είναι αναγνωρίσιμο. Με αυτές τις σκέψεις πάνω στις οποίες δούλευα, προέκυψε ένας παραλληλισμός ανάμεσα στα δύο πρότζεκτ. Ενώ όμως δούλευα παράλληλα και στα δύο, τα πρότζεκτ αυτά ήταν ξεχωριστά. Μέχρι που ερχόμενη στο Βερολίνο ξεκινήσαμε να κατασκευάζουμε τους κομποστοποιητές τον προηγούμενο Αύγουστο. Από τότε σκεφτόμουν πώς θα μπορούσα να συνδυάσω αυτά τα δύο πρότζεκτ σε μία ενιαία περφόρμανς.

ελc: Πιστεύετε ότι μέσα από αυτή την κομποστοποίηση γεννιέται κάτι καινούριο;
Shu Lea Cheang: Βέβαια. Το οργανικό κομπόστ θα το δωρίσουμε στον κοινοτικό κήπο. Από την οργανική του πλευρά θα γεννήσει νέα φυτά και άνθρωποι θα έρθουν για να το καλλιεργήσουν. Από την ψηφιακή του πλευρά, ελπίζω το Composting the Net να επεκταθεί και να μπορέσει να συμπεριλάβει κι άλλα αρχεία. Άλλωστε κάθε χώρα έχει το δικό της πολιτισμό των media.

ελc: Με ποια κριτήρια διαλέγετε αρχεία για να εντάξετε στο Composting the Net;
Shu Lea Cheang: Δουλεύω μόνο με ανοικτά αρχεία. Πέρυσι μου ανατέθηκε από το SKOR ένα public art agency στην Ολλανδία για να δουλέψω με το αρχείο τους. Μου ανατέθηκε να “κομποστοποιήσω” το ιδιωτικό τους αρχείο. Αλλά αυτό είναι μια πολύ διαφορετική υπόθεση σε σχέση με το ανοικτό αρχείο Nettime ή το Spectre. Τα τελευταία αφορούν μια  pre-facebook εποχή, όπου όλα βασίζονταν στο περιεχόμενο, υπήρχαν threads, ημερομηνίες, κατηγορίες. Είναι φοβερό αν σκεφτούμε τον όγκο των δεδομένων που συσσωρεύτηκαν. 

ελc: Σχετικά με το φετινό θέμα της Transmediale «Back When Pluto Was A Planet» (πίσω στην εποχή που ο Πλούτωνας θεωρούνταν πλανήτης), τότε τα δίκτυα είχαν τη λογική του μοιράζεσθαι. Πώς φαντάζεστε το Web 3.0 από αυτή την άποψη;
Shu Lea Cheang: Με ενδιαφέρει πιο πολύ το πεδίο του post-net, bionetzone. Δουλεύω ένα πρότζεκτ μάλιστα που ονομάζεται Bionet και το οποίο εκλαμβάνει τα ανθρώπινα αιμοφόρα αγγεία σαν υπολογιστικές μονάδες. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα παιχνίδι. Πιστεύω πως υπάρχει μια τάση επιστροφής στο σώμα. Για μένα είμαστε ασύρματες μονάδες, τα σώματά μας είναι δυνητικά. Κατά κάποιον τρόπο πρέπει αν δημιουργήσουμε ένα δίκτυο μέσα μας. Γι’ αυτό μάλλον και τείνω προς την ιδέα ότι το σώμα είναι μια μηχανή, ένας υπολογιστής, ότι το σώμα μου είναι το δίκτυο. Στα περισσότερα  πρότζεκτ μου χρησιμοποιώ το σώμα μου σαν κόμβο για να δημιουργήσω όλες αυτές τις δικτυακές συνδέσεις χωρίς τη μεσολάβηση της μηχανής.

ελc: Έχετε σχέδια να έρθετε στην Ελλάδα;
Shu Lea Cheang: Ναι, τρέχω ένα γυναικείο πρότζεκτ – περφόρμανς το οποίο ονομάζεται laptopsRus. Το ξεκινήσαμε το 2009 μαζί με τη Maite Cajaraville στο Παρίσι κι έκτοτε επισκεφτήκαμε αρκετές χώρες. Σε κάθε χώρα ζητούσαμε από γυναίκες να έρθουν και να κάνουν περφόρμανς μαζί μας σ’ ένα ρινγκ μποξ. Αυτό που προσπαθώ να υπογραμμίσω με αυτό το πρότζεκτ είναι πως κάθε γυναίκα πρέπει να είναι μια μονάδα. Φέτος θέλω να ξεκινήσω ένα νέο πρότζεκτ που ονομάζεται crisisRus. Η αναφορά προέρχεται από μια αλυσίδα καταστημάτων παιχνιδιών στην Αμερική. Το πρότζεκτ θα τρέχει μόνο με γυναίκες. Σκέφτομαι πως σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να λειτουργούν αναφορικά ο ένας στον άλλον. Δεν περνάμε την κρίση μόνοι μας, είμαστε όλοι μέρος αυτού του πράγματος. Γι’ αυτό σε αυτό το πρότζεκτ θέλω να δημιουργήσω μια σύνδεση όχι με το τοπικό, αλλά με το παγκόσμιο.