-386911.jpg)
Με φόντο την συμμετοχή του Σάββα Χριστοδουλίδη στην 30η Μπιενάλε του Σάο Πάολο, την δεύτερη μακροβιότερη μπιενάλε στον κόσμο μετά από αυτή της Βενετίας, παρουσιάζεται στην Αθήνα, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, ένα ακόμα σώμα δουλειάς του καλλιτέχνη με τίτλο «Αντικείμενα περισυλλογής και νέας ευθύνης».
Όποιος είναι σχετικά εξοικειωμένος με την δουλειά του Χριστοδουλίδη θα ξέρει ότι ένα μεγάλο μέρος της βασίζεται στην Κιτς εικονοποιία. Μέσα από βιομηχανοποιημένες ταπισερί, χτυπητά κεντήματα, ρομαντικά αγαλματίδια πορσελάνης, και άλλα αντικείμενα τα οποία ενθέτει σε διασκεδαστικές συνθέσεις, σχολιάζει την κοινωνική πραγματικότητα του Ελλαδικού χώρου, και κατ’ επέκταση της παγκόσμιας μικρομεσαίας μαζικής αισθητικής ως έκφρασης του κοινωνικοπολιτικού μορφώματος της σύγχρονης δημοκρατίας. Προσωπικά, τα έργα αυτά μου φαίνονται αδιάφορα καθώς επαναλαμβάνουν το ίδιο μήνυμα, και ίσως ακόμα παρέχουν άλλοθι στο Κιτς.
Τα έργα της τρέχουσας έκθεσης όμως συγκαταλέγονται στο άλλο κομμάτι της δουλειάς του Σάββα Χριστοδουλίδη, το οποίο περιλαμβάνει αφαιρετικές γλυπτικές εγκαταστάσεις, φτιαγμένες επί το πλείστον με χρησιμοποιημένα υλικά. Γλυπτά τα οποία διαθέτουν περισυλλογή και ευθύνη, χωρίς τον εύκολο εντυπωσιασμό που προκαλούν τα pop στοιχεία, αλλά με εσωτερικότητα που αποτυπώνεται στην επιλογή των υλικών και στη σύνθεση. Στον χώρο του ισογείου, μια μεγάλη μεταλλική κατασκευή κρατά μια γυναικεία προτομή τοποθετημένη σε τέτοια γωνία που να κοιτά το πάτωμα και μόνο. She had eyes for no one else είναι ο τίτλος του έργου. Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία, ή ένας σχολιασμός των κοινωνικών επιβολών που μασκαρεύονται κάτω από πέπλα δημοκρατίας; Στον πρώτο όροφο, ένα ξύλινο γλυπτό μιλά για έναν αδύνατο Περίπατο στο δάσος με ποδήλατο, δύο βιενέζικες κουνιστές πολυθρόνες ενωμένες που σχηματίζουν μια αιωρούμενη περίτεχνη κατασκευή που θυμίζει σέλα και από την οποία κρέμονται δύο σκασμένα ελαστικά ποδηλάτου, μιλά ίσως για την αδυναμία της αισθητικής να συμβάλει στην επίλυση των παγκόσμιων προβλημάτων. Έγραφε στίχους στο τζάμι, είναι ο τίτλος ενός άλλου έργου, το οποίο σε κάνει να σκεφτείς που έγκειται η ματαιότητα. Στην ίδια την ύπαρξη ή στο στρεβλό οικοδόμημα της κοινωνίας; Ή και στα δύο; Πάντως η Σκάλα με σκάλα σμίγει φαίνεται να θέλει να επιβεβαιώσει ότι τίποτα δεν είναι αυθύπαρκτο και αυτόνομο, όλα είναι μέρος ενός ευρύτερου συνόλου.
Η έκθεση «Αντικείμενα περισυλλογής και νέας ευθύνης» του Σάββα Χριστοδουλίδη δεν είναι εύκολη στη θέαση και στην κατανόηση. Απαιτεί δυνατές κεραίες και αυτή τη μαγική επαφή που καμιά φορά δημιουργείται ανάμεσα στα έργα και το κοινό.
Η έκθεση του Σάββα Χριστοδουλίδη, Αντικείμενα περισυλλογής και νέας ευθύνης φιλοξενείται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα έως 10.11.2012.
