-243174.jpg)
Η νέα ταινία του Κώστα Καπάκα είναι μια κωμική low budget ταινία περιπλάνησης. Magic Hour ή, αλλιώς, το μεταίχμιο μεταξύ ημέρας και νύχτας, όταν όλα ετοιμάζονται να αλλάξουν, όπως και οι ζωές των πρωταγωνιστών. Υπόθεση: Ο Διομήδης (Τάσος Αντωνίου) έχει μόλις ανακαλύψει ότι η γυναίκα του τον έχει απατήσει με τον καλύτερό του φίλο, ενώ ο Αριστείδης (Ρένος Χαραλαμπίδης) προβληματίζεται για τη ματαιωμένη πορεία του ως σκηνοθέτης. Οι δυο τους περιπλανιούνται στην ελληνική επαρχία και παραδοξολογούν σχετικά με τα βασικά διλήμματα της ζωής και της κρίσης… Η προβολή της ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης μας άφησε με μια πολύ ωραία γεύση και επίσης με εξαιρετικές εντυπώσεις από την ερμηνεία του Ρένου Χαραλαμπίδη, ο οποίος επέστρεψε με ένα γνώριμο και αγαπημένο ρόλο. Το ελculture.gr συνάντησε τον Ρένο Χαραλαμπίδη και μίλησε μαζί του για όλα αυτά, και όχι μόνο.
ελc: Στη νέα ταινία του Κώστα Καπάκα Magic Hour σε βλέπουμε σε ένα ρόλο που μας θυμίζει τις αρχικές σου κινηματογραφικές δουλειές, No budget story και Φτηνά τσιγάρα. Μίλησέ μας γι’ αυτόν…
Ρένος Χαραλαμπίδης: Ο ρόλος μου έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Εξάλλου, με την άδεια και τη συνεργασία του Καπάκα εντάξαμε ατάκες και αναφορές από την ταινία μου ή σχόλια για τον Έβρο, τον τόπο καταγωγής μου. Υποδύομαι ένα σκηνοθέτη που γέννησε η εποχή του ’90 και του ’00, της λεγόμενης «σιωπηλής γενιάς», όπου το χρήμα έρρεε –μεταξύ άλλων– και στον κινηματογράφο. Ο τύπος είναι βολεψιματίας, αρνείται να δει εαυτόν στην πρώτη γραμμή του πυρός. Θεωρεί πως είναι το θύμα, πάντα φταίνε οι άλλοι. Είναι ένας άνθρωπος που δεν του πάει ο κινηματογράφος ούτε έχει ταλέντο σ’ αυτόν, αλλά ενεπλάκη λόγω ευκολίας. Τώρα χρωστάει σε κάρτες και δάνεια και πρέπει να πάρει τη ζωή στα χέρια του για πρώτη φορά. Η ταινία είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα σπάνιο είδος πολιτικής σινεφίλ κωμωδίας με το χιούμορ και τη γλυκύτητα που χαρακτηρίζουν τον Καπάκα, ο οποίος με πολύ πιο χαμηλό προϋπολογισμό απ’ τις προηγούμενες ταινίες του νομίζω ότι δείχνει με το Magic Hour τη δεξιοτεχνία του ως καλλιτέχνης.
ελc: Πιστεύεις ότι θα δείξουμε όλοι την όποια δεξιοτεχνία μας τώρα με την οικονομική πίεση;
Ρ.Χ.: Είμαστε στην πτώση, αλλά σημασία έχει η πρόσκρουση. Να γίνει ομαλά, να είναι δημιουργική και να έχει μια επόμενη μέρα. Το λάδι βγαίνει όταν πιεστεί η ελιά. Κι ο Έλληνας όταν πιεστεί αναγκάζεται να σκάψει και να βρει το χρυσάφι μέσα του.
ελc: Ο Έλληνας, όμως, εύχεται επίσης να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα…
Ρ.Χ.: Η κατσίκα του γείτονα έχει ήδη ψοφήσει! Τι να ευχηθεί;
ελc: Γιατί χαρακτήρισες προηγουμένως τη γενιά του ’90 και ’00 σιωπηλή;
Ρ.Χ.: Και σιχαμένη έχει χαρακτηριστεί! Τότε δεν υπήρχαν νεολαιίστικες εξεγέρσεις, ένα στίγμα. Οι προηγούμενοι είχαν τη Μεταπολίτευση, το Πολυτεχνείο… Τώρα καλούμαστε να πάρουμε κι εμείς τα πράγματα στα χέρια μας. Ή θα είμαστε χαριτωμένοι θεατές στην αντιπολίτευση ή θα ανεβούμε στο ρινγκ και θα παλέψουμε. Λάθη δεν κάνουν μόνο αυτοί που δε δρουν.
ελc: Αυτό σε παρότρυνε να αναμιχθείς πολιτικά στις επερχόμενες εκλογές;
Ρ.Χ.: Είχα και παλιότερα προτάσεις. Τώρα, όμως, νιώθω ότι έχω υποχρέωση να εμπλακώ άμεσα με την πολιτική. Επιβιβάζομαι σε ένα καράβι που βυθίζεται. Αλλά ο καλλιτέχνης πρέπει, νομίζω, να εμπλέκεται με τα κοινά σε στιγμές κινδύνου. Η χώρα δε θα σωθεί μόνο μέσα από σκληρή αντιπολίτευση και καθόλου δράση. Το δύσκολο «ναι» είναι αυτό που έχει σημασία. Πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα από μέσα, να εμπλακούμε στην πρώτη γραμμή, όχι να διαδηλώνουμε και μετά να γυρνάμε στα σπίτια μας.
ελc: Τι θεωρείς ότι μπορείς να πετύχεις με τη συμμετοχή σου στην πολιτική;
Ρ.Χ.: Το ελάχιστο. Να επηρεάζω τα πολιτιστικά πράγματα και τον εκάστοτε υπουργό Πολιτισμού να ανοίξει τον πολιτισμό στους νέους. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, για παράδειγμα, να χρηματοδοτήσει για μία τετραετία μόνο πρωτοεμφανιζόμενους Έλληνες σκηνοθέτες. Να πάψει η χρηματοδότηση θεατρικών παραστάσεων που γίνονται μόνο για ημέτερους και δεν αφορούν κανέναν. Να γίνει μίξη, όσμωση πολιτισμού με τον καθημερινό πολίτη και να οριοθετήσουμε τον Έλληνα από την αρχή, να επαναπροσδιοριστούμε. Ο θυμός μας ας οδηγήσει στη δημιουργία, μην ξαναφήσουμε άχρηστους να προσδιορίζουν τα πράγματα. Θεωρώ ότι αυτές οι εκλογές είναι οι πιο σημαντικές για τη χώρα μετά τις εκλογές του ’20 με τη Μικρασιατική Καταστροφή και του ’46 με τον Εμφύλιο. Δεν επιτρέπω σε απαράδεκτους και ακραίους να έχουν βήμα, γι’ αυτό συμμετέχω. Θα βάλω πλάτη και αγκώνα στον αγώνα, που έλεγε και το σύνθημα!
ελc: Και γιατί να σε ακολουθήσει κάποιος;
Ρ.Χ.: Ο κόσμος με εκτιμά σαν καλλιτέχνη ανώδυνα. Δε με ακολουθεί ούτε με στηρίζει πάντα. Είκοσι χρόνια κολλάω ένσημα. Εσύ, ας πούμε, έχεις δει όλες τις ταινίες μου; Πού ήσουν όταν χρειαζόμουν κοινό; Το προσωπικό μου όφελος ως ηθοποιός ήταν να με συμπαθείς. Τώρα αυτό το χάνω. Πρέπει να αναγνωρίσεις ότι αυτή η κίνηση δείχνει εκ μέρους μου μια γενναιότητα. Θα πάρω λιγότερα χρήματα απ’ ό,τι με τη δουλειά μου και θα φάω λάσπη και ξύλο. Οφείλω, πάντως, να πω ότι οι νέοι που χρησιμοποιούν το Facebook, ακόμα κι όταν διαφωνούν με την επιλογή μου, το κάνουν με πολιτισμένο και ωραίο τρόπο. Ρωτούν γιατί το κάνω. Δε βλέπουν την πολιτική αντιπαράθεση όπως παλιά. Κι ας κατηγορούμε τη νέα γενιά για τόσα. Ξέρεις τι έλεγε ο Νταλί; Ότι το πρόβλημα με τη νέα γενιά αρχίζει όταν εσύ δεν ανήκεις πια σ’ αυτήν.
ελc: Δεν εκτίθεσαι μόνο τώρα με την πολιτική σου εμπλοκή, αλλά και με τις κατά καιρούς επιλογές σου, κυρίως, τις τηλεοπτικές. Από την άλλη, δείχνεις συνήθως προς τα έξω τέτοιο κέφι και φιλική διάθεση, ώστε αναρωτιέμαι αν είναι κι αυτό ένας ρόλος που πρέπει να παίζεις για να είσαι, όπως προανέφερες, συμπαθής.
Ρ.Χ.: Από καλή διάθεση προσπαθώ να μη φορτώνω τους άλλους με τα δικά μου βάρη και να είμαι ευγενικός. Ξέρεις, από τότε που εμφανίστηκα στο χώρο των θεαμάτων νιώθω σαν ψυγείο που του κολλάνε μαγνητάκια και σημειώσεις. Στον Προστάτη Οικογενείας του Περάκη ήμουν ο αδύναμος τύπος, στο No Budget Story ο άφραγκος καλλιτέχνης κτλ. Έχω πρωταγωνιστήσει σε δέκα κινηματογραφικές ταινίες. Στην τηλεόραση οι ρόλοι ήταν λιγότεροι, απλώς έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Και στις χειρότερες στιγμές της τηλεόρασης προσπάθησα να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Δε σνομπάρω τον απλό θεατή. Ποιος είμαι; Ο Ταρκόφσκι; Πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τις σύγχρονες μορφές έκφρασης με τα μέσα του 20ού αιώνα και να δαιμονοποιούμε τα πάντα. Ας μην είμαστε γρουσούζηδες σαν τους γέρους του Μάπετ Σόου, εκείνοι που από τη γωνιά τους κρίνουν τι είναι σωστό και τι λάθος. Κι ας τελειώνουμε με το σνομπισμό των Ελλήνων καλλιτεχνών και των πολιτικών.
Το Magic Hour, η νέα ταινία του Κώστα Καπάκα στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ρένος Χαραλαμπίδης, προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 19 Απριλίου.
