Το βραβευμένο μιούζικαλ The Last Five Years, η νεοϋορκέζικη ιστορία ενός ασυνήθιστου έρωτα σε κείμενο, μουσική και στίχους του Αμερικανού συνθέτη Τζέισον Ρόμπερτ Μπράουν, ένα από τα δημοφιλέστερα οφ-Μπρόντγουεϊ μιούζικαλ, επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, στο ΚΠΙΣΝ, από τις 20 Μαρτίου. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν η Βάσια Ζαχαροπούλου και ο Πάρις Παρασκευάδης. Το έργο παρουσιάζεται σε μουσική διεύθυνση του Μιχάλη Παπαπέτρου, ενώ τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος.
Ο Δημήτρης Δημόπουλος γνωστός και ως σταντ-απ κωμικός ξεκινώντας από το 1996 στις Νύχτες Κωμωδίας. Έχει γράψει σταντ-απ μονολόγους και λιμπρέτο για όπερες. Έχει σκηνοθετήσει μουσικοθεατρικά δρώμενα όπως τα: Kafka-Fragmente, Das Schubert Diploma και Νυχτερινά Τραγούδια, την οπερέτα Σατανερί καθώς και τις θεατρικές παραστάσεις Οι Ευνοούμενοι του Μίδα και Τσάικα!. Ως μεταφραστής έχει εργαστεί στον υποτιτλισμό, τη μεταγλώττιση και την Εθνική Λυρική Σκηνή με τις μεταφράσεις του για τα έργα Ωραία μου Κυρία, Once, Νυχτερίδα και Πιμπινόνε.
Στο μιούζικαλ The Last Five Years στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μας εγγυάται μια ασυνήθιστη μουσικοθεατρική εμπειρία, έξω από τα στερεοτυπικά στεγανά του αμερικανικού μουσικού θεάτρου και μιλάει στο ελc λίγο πριν την πρεμιέρα, για το «αλλιώτικο» αυτό μιούζικαλ.
Τι το ξεχωριστό έχει αυτό το μιούζικαλ και έχει σημειώσει τέτοια επιτυχία εδώ και χρόνια στο εξωτερικό;
Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο έργο το οποίο δίνει στους δύο πρωταγωνιστές του την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το τραγουδιστικό και υποκριτικό τους ταλέντο. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέχθηκε και προτάθηκε το έργο από πλευράς μου. Όμως και από την πλευρά του κοινού υπάρχει πάντα μια θερμή υποδοχή, καθώς πρόκειται για μια ιστορία που φαίνεται να συγκινεί όσους το δουν, τόσο στο πρωτότυπο όσο και στις μεταφρασμένες εκδοχές του.
Στην ελληνική εκδοχή του ποια είναι η σκηνοθετική σου ιδέα και προσέγγιση;
Η σκηνοθεσία για μένα ξεκίνησε ήδη από τη μετάφραση, όπου ήθελα το έργο να γίνεται άμεσα αντιληπτό, διατηρώντας όμως τον πλούτο που αναδύεται αν κάποιος το παρακολουθήσει δεύτερη και τρίτη φορά. Σκηνοθετικά περίμενα να επιλεγούν οι δύο πρωταγωνιστές, δεν μπορούσα να φανταστώ τους ήρωες χωρίς να ξέρω ποιους θα τους υποδυθούν. Μετά από μια ακρόαση δύο φάσεων, όπου μαζί με τον μαέστρο Μιχάλη Παπαπέτρου είδαμε 160 άτομα, καταλήξαμε στη Βάσια Ζαχαροπούλου και τον Πάρι Παρασκευάδη για τους ρόλου της Κάθι και του Τζέιμι αντίστοιχα. Μαζί με τον Ντέιβιντ Νεγρίν στα σκηνικά και τα κοστούμια και τον Χρήστο Τζιόγκα στις βιντεοπροβολές και τα φώτα δημιουργήσαμε ένα σκηνικό περιβάλλον, όπου ο χώρος και ο χρόνος μεταβάλλονται σε δευτερόλεπτα.
Στη σκηνή θα δούμε τη νεοϋορκέζικη ιστορία ενός έρωτα, τι αγαπάς σε αυτή την ιστορία εσύ;
Αυτό που λατρεύω σε αυτό το έργο είναι η δομή του! Οι δύο ήρωες αφηγούνται την κοινή τους ιστορία σε μια περίοδο πέντε ετών, με διαφορετικό όμως τρόπο: η Κάθι αφηγείται την ιστορία ως ανάμνηση, ξεκινώντας την παράσταση με τον τραγουδιστικό μονόλογό της, του χωρισμού και καταλήγει στο πρώτο ραντεβού στο τέλος του έργου, ενώ ο Τζέιμι ξεκινά από το πρώτο ραντεβού τους και καταλήγει, σε ευθεία χρονική πορεία, στον χωρισμό τους. Η μόνη στιγμή που συνυπάρχουν είναι η στιγμή του γάμου τους, μια σκηνή που πάντα καταφέρνει να συγκινεί και να ξεγελάσει για την ήδη γνωστή πορεία αυτής της σχέσης.
Μοιράσου μαζί μας μια αγαπημένη φράση από το έργο.
Μια αγαπημένη φράση από το έργο είναι η φράση «Για πάντα μαζί» που ακούγεται στη σκηνή του γάμου τους, μια φράση που ακούγεται ειρωνική και ελπιδοφόρα ταυτόχρονα.
Τι γίνεται τα τελευταία χρόνια με το μιούζικαλ στην Ελλάδα, έρχεται πιστεύεις ξανά στο προσκήνιο; Γιατί το ξεχάσαμε;
Δεν νομίζω πως το ξεχάσαμε, αυτό που συμβαίνει είναι πως ανεβαίνουν περισσότερα μιούζικαλ από παλιότερα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μιούζικαλ ever και γιατί;
Αδυνατώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση! Πάντως μάλλον θα είναι κάποιο έργο του Στίβεν Σόντχαϊμ: χθες μπορεί να ήταν το “Sunday in the park with George”, σήμερα μπορεί να είναι το “Passion”, αύριο μπορεί να είναι το “Pacific Overtures”!
Πόσο διαρκεί ένα «για πάντα μαζί»;
Κάποιες φορές κάπως περισσότερο. Και κάποιες άλλες κάπως λιγότερο. Σπάνια όσο πρέπει.
cover photo: Γιώργος Καλκανίδης
