Σύγχρονος χορός, αθλητικός μαραθώνιος ή συναυλία; Δεκαπέντε μουσικοί – αθλητές, σε μια χορογραφημένη συναυλία, παίζουν το ίδιο τραγούδι, κάθε φορά αλλιώς, μα πάντα με αμείωτη ένταση. Νιώθεις το σώμα σου να κουνιέται στον ρυθμό; Πόσο μακριά θα τρέξεις για τη ζωή σου; Μια γιορτή, ένα τραγούδι, μια αξέχαστη στιγμή.
«Επανάληψη και κυκλικότητα, συλλογικό πνεύμα, ποικιλομορφία, χιούμορ και εξάντληση. Μια μετάδοση χαράς, ζεστασιάς, μιας κοινής ευχαρίστησης που μοιραζόμαστε τη στιγμή της προσπάθειας.» – Miet Warlop
«Εκστατικό. Απογειωτικό. Ξεκαρδιστικό. Ό,τι πιο συγκινητικό». Αυτά τα σχόλια των New York Times συνοδεύουν το ”One Song” της Miet Warlop, την παράσταση-αποκάλυψη του Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2022, που έκτοτε περιοδεύει διεθνώς και έρχεται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στις 24 και 25 Φεβρουαρίου στο πλαίσιο του Onassis Dance Days 2024.
Όλα ξεκίνησαν όταν το φλαμανδικό θέατρο NTGent προσκάλεσε τη Βελγίδα visual artist και δημιουργό περφόρμανς Miet Warlop να απαντήσει στο ερώτημα: «Ποια είναι η ιστορία σου ως δημιουργού στο θέατρο;» Κι εκείνη χορογράφησε έναν αλλόκοτο ύμνο στη ζωή, ξορκίζοντας προσωπικούς και συλλογικούς δαίμονες, αποτίνοντας έναν φόρο τιμής στον εκλιπόντα αδερφό της και δοξάζοντας την «ανθρώπινη κατάσταση» στο ιδρωμένο μεγαλείο της.
“Run… run for your life till you die” («Τρέχε… τρέχε να σωθείς μέχρι να πεθάνεις»). Αυτό μας παρακινεί να κάνουμε, ξανά κ αι ξανά, ο τραγουδιστής της μπάντας του One Song, ενώ ασθμαίνει πάνω στον κυλιόμενο διάδρομο απ’ όπου δίνει το ρεσιτάλ του. Σε αυτή την παράσταση, το βασικό ανσάμπλ χορευτών είναι μια ιδιόρρυθμη μπάντα: μουσικοί που παίζουν βιολί ισορροπώντας πάνω σε μια δοκό, που κάνουν κάμψεις όποτε χρειάζεται να αγγίξουν μια χορδή στο μπάσο, που πάνε μπρος πίσω για να παίξουν τα κρουστά ή επιχειρούν μικρά άλματα για να ακουμπήσουν τα πλήκτρα του keyboard.
Ένα και μόνο τραγούδι παίζουν. Ξανά και ξανά. Σε άλλο τέμπο κάθε φορά, μα πάντα με αμείωτο πάθος και ένταση. Μια χορογραφημένη στην εντέλεια συναυλία εκτυλίσσεται ενώπιόν μας για χάρη ενός και μόνο τραγουδιού, το οποίο σταδιακά, με την επανάληψη, αποκτά την αίγλη ύμνου: γίνεται η πρωταρχική μας κραυγή. «Πώς θα ήταν αν ο Philip Glass διεύθυνε τους Ramones;» σημειώνει ρητορικά για το One Song το broadwayworld.
Πράγματι, ισορροπώντας στα όρια του αβανγκάρντ χάπενινιγκ και της ροκ συναυλίας, το One Song λειτουργεί σαν ένα σαγηνευτικό τελετουργικό για τον αποχαιρετισμό, τη ζωή και τον θάνατο, την ελπίδα και την αναγέννηση. Μέσα από τραγουδιστά κείμενα, στιγμιότυπα γυμναστηρίου, οξυγόνο και ιδρώτα, στιγμές εξάντλησης και χειρονομίες απαντοχής, επικαλούνται την «ανθρώπινη κατάστασή μας». Ξανά και ξανά, κάποια από τις μαζορέτες και τους φαν τους ή η ηλικιωμένη προπονήτριά τους ορθώνεται για να τους εξωθήσει για ακόμη μια φορά στα όριά τους. Κι εκείνοι θα αψηφήσουν τον χρόνο και θα υπερβούν τους εαυτούς τους, καλώντας μας να κάνουμε το ίδιο.
Το One Song είναι μια εξύμνηση της «ανθρώπινης συνθήκης» σε όλο το ιδρωμένο μεγαλείο της. Μια ενορχηστρωμένη έκφραση συλλογικής χαράς και θλίψης. Ένα προσωπικό ρέκβιεμ για τον εκλιπόντα αδελφό της, Γιάσπερ. Ένας αγώνας ενάντια στον χρόνο που μας προκαλεί αδιάκοπα. Η ίδια αναφέρει σχετικά:
«Η σκηνή του One Song είναι σαν ένας μικρόκοσμος, όπου όλες οι πράξεις και οι επιθυμίες που διέπουν τις αρχές του συλλογικού μπορούν να εξορκιστούν, ακόμη και να μετατραπούν σε τελετουργία. Η ενέργεια που εκλύεται στη σκηνή θέλω να ξεπεράσει τα όρια της αίθουσας και η εξορκιστική φύση της επανάληψης μιας κίνησης ή ενός συναισθήματος να φτάσει στους θεατές. Πάντα εξερευνώ την υπαρξιακή μου μοναξιά, και γιορτάζω την παρουσία των άλλων όπως και θρηνώ την απουσία τους. Όλα αυτά συλλογικά, μαζί με τους καλλιτέχνες και το κοινό. Πάντα. Θέλουμε να εντυπωθεί αυτό το τραγούδι στο μυαλό σας μέσα από τη συνεχή επανάληψή του. Η ιδέα είναι να προσπαθείς ξανά και ξανά, να ξεκινάς διαφορετικά κάθε φορά. Όπως στη ζωή.»
ODD – The party Tο Σάββατο 24 Φεβρουαρίου από τις 22:30 και μετά, το ODD κάνει πάρτι στο φουαγιέ του ισογείου με τη Miet Warlop και τους συντελεστές του “One Song” στην επιλογή της μουσικής. Με ελεύθερη είσοδο.
Διαβάστε περισσότερα
Μέσω της μεταφοράς μιας ζωντανής συναυλίας/αθλητικού αγώνα, που περιλαμβάνει έναν σχολιαστή και μια μαζορέτα, η Miet Warlop μας προσκαλεί στο One Song να σχηματίσουμε μια κοινότητα και να ανυψώσουμε ο ένας τον άλλον, όπως σε μια γιορτή. Έτσι, το εφήμερο γίνεται οικουμενικό και το προσωπικό γίνεται κάτι συλλογικό. Αυτό είναι το υπόβαθρο του One Song: πώς ένα τραγούδι μπορεί να δώσει νόημα σε μια ολόκληρη κοινωνία. Ενότητα στην ποικιλομορφία.
Το One Song αντηχεί μια ιστορία καλλιτεχνικής αλλά και προσωπικής σημασίας για τη Warlop. Ο αναστοχασμός της πάνω στο θέατρο ως καλλιτεχνικό ιδίωμα οδηγεί σε μια σωματική σύλληψη, στην οποία αναγνωρίζουμε στοιχεία από προγενέστερες δουλειές της.
Η σωματική προσπάθεια ως μεταφορά είναι ένα στοιχείο της έρευνας που ξεκίνησε η Warlop στο Sportband / Afgetrainde Klanken (2005), το οποίο δημιουργήθηκε τότε ως ρέκβιεμ και φόρος τιμής στον εκλιπόντα αδελφό της, Γιάσπερ. Από την άλλη, η τελετουργική συναυλία με ένα χορογραφικό μοτίβο ήταν η βάση για το έργο Ghost Writer and the Broken Hand Break (2018). Η πρόσκληση να ανασάνουμε μαζί για να εξορκίσουμε τους φόβους και τους δαίμονές μας μάς παραπέμπει στο Fruits of Labor (2016), χρησιμοποιώντας την παράσταση ως «ένα παυσίπονο για τον κόσμο».
Το One Song μπήκε στη λίστα των ”New York Times” με τις καλύτερες παραστάσεις του 2022. «Απίστευτη δεξιοτεχνία. Μια άγρια, συναρπαστική σπουδή στο παράλογο» γράφει η εφημερίδα, ενώ αποθεωτικές είναι οι κριτικές και σε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες, όπως οι ”The Guardian”, ”Le Monde”, ”De Standaard”, ”Le Soir” κ.ά.
Η Miet Warlop είναι η τέταρτη καλλιτέχνιδα που αναλαμβάνει την πρόκληση του NTGent να δημιουργήσει μια «Ιστορία του Θεάτρου», μετά τον Milo Rau, τον Faustin Linyekula και την Ang é lica Liddell και πριν από τον Tim Etchells, σαν μια σκυτάλη που παραδίδεται από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη για να αφηγηθούν την προσωπική τους ιστορία του θεάτρου.
Ο τίτλος της σειράς, «Ιστορία του Θεάτρου» [”Histoire (s) du Th éâ tre”], σε ανάθεση του NTGent κ αι υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Milo Rau , είναι εμπνευσμένος από το ντοκιμαντέρ ”Histoire (s) du Cinéma” του Jean – Luc Godard, στο οποίο ο σπουδαίος κινηματογραφιστής αναδεικνύει κορυφαίες στιγμές από την ιστορία του παγκόσμιου σινεμά, μιλώντας έτσι παράλληλα για την ιστορία του εικοστού αιώνα. Το One Song, το τέταρτο έργο στη σειρά ”Histoire (s) du Th éâtre”, έκλεψε τις εντυπώσεις στο Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2022 ως ένα μαγευτικό τελετουργικό αποχαιρετισμού, ζωής και θανάτου, ελπίδας και ανάστασης.
Λίγα λόγια για την Miet Warlop
H Miet Warlop (γενν. 1978) είναι Βελγίδα εικαστική καλλιτέχνιδα. Έχει μεταπτυχιακό τίτλο στα εικαστικά από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Γάνδης (KASK). Εκτός από τις παραστάσεις της σε θεατρικούς χώρους, έχει δημιουργήσει και παρουσιάσει έναν διαρκώς διογκούμενο κύκλο εικαστικών περφόρμανς, παρεμβάσεων και ζωντανών εγκαταστάσεων. Για περισσότερα από είκοσι χρόνια εμφανίζεται σε ευρωπαϊκές θεατρικές σκηνές και γκαλερί με τις παράδοξα πολύχρωμες φιγούρες της, τα ζωντανά αντικείμενα και τα θεάματά της.
Έχει εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, και στους εξής χώρους: Festival Actoral (Μασσαλία), Hebbel am Ufer – HAU (Βερολίνο), BUDA (Κόρτρεϊκ, Βέλγιο), Vooruit (Γάνδη) , De Brakke Grond (Άμστερνταμ), Bozar (Βρυξέλλες), Lisson Gallery (Λονδίνο), Βαλτική Τριενάλε (Βίλνιους), ImPulsTanz (Βιέννη), La Villette (Παρίσι), Tanzhaus NRW (Ντίσελντορφ), Usine – C Actoral (Μόντρεαλ).
Cover photo ⒸReinout Hiel
