Το σώμα και η ζωή που γεννάει, κουβαλάει, φθείρει, ανανεώνει, βιώνει στην καρδιά της φετινής διοργάνωσης του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας που επιστρέφει στο Σώμα. Στην αρχή. Στην πρώτη ανάσα. Και εγώ με την πυξίδα μου στραμμένη στο νότο ετοιμάζομαι για τη μεγάλη έναρξη που θα πραγματοποιηθεί στις 14 Ιουλίου.
Μέχρι και τις 23 Ιουλίου, ο σύγχρονος χορός, από όλα τα πλάτη και μήκη της γης με χορογράφους, χορευτές και δασκάλους από 10 χώρες από τέσσερις ηπείρους, την Ασία, την Ευρώπη, την Αμερική και την Αφρική θα συγκεντρωθεί σε μια μεγαλόπρεπη γιορτή όχι μόνο στην Καλαμάτα που είναι και το κέντρο του μεγάλου Φεστιβάλ αλλά και σε 3 πόλεις της Περιφέρειας Πελοποννήσου, την Σπάρτη, την Τρίπολη και το Ναύπλιο.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει παραστάσεις χορού που συνδυάζουν διαφορετικά είδη, και ενσωματώνουν στην αφήγησή τους θέατρο, ζωντανή μουσική, ψηφιακά μέσα αλλά και εικαστικές εγκαταστάσεις. Δύο καινοτομίες αποτελούν φέτος το Danceathon, ένας σύγχρονος μαραθώνιος χορού αλλά και η εικαστική φωτιστική εγκατάσταση Shooting Stars των Antonello Ghezzi. Μια εγκατάσταση φωτισμού, που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το Ιταλικό Εθνικό Ινστιτούτο Αστροφυσικής, η οποία λειτουργεί ως μία «μηχανή ευχών»: Όταν o μετεωρίτης εισέρχεται στην ατμόσφαιρά μας, μας επιτρέπει να τον παρακολουθούμε σε πραγματικό χρόνο και να κάνουμε μία ευχή. Η εγκατάσταση Shooting Stars θα περιοδεύσει στη Μαδρίτη και σε μία σειρά προορισμών στη Νότια Αμερική. Την επόμενη χρονιά, θα αποτελέσει μέρος μιας έκθεσης στο Μουσείο Saint-Ex στη Reims της Γαλλίας.
Η αρχή λοιπόν θα γίνει στα μοναδικά μας μέρη και με όλα τα βλέμματα στραμμένα στο φως, μια ευχή θα περιφέρεται στους ουρανούς: να ακονίσουμε μέσα μας την ικανότητα να αναγνωρίζουμε και να υποκλινόμαστε στα σώματά μας και στη ζωή που μέσα τους καθημερινά βιώνουμε, να υποκλινόμαστε στο μυστήριο της ζωής και στο δέος που αυτή γεννά.
Mε τίτλο (Επι)Στροφή στο Σώμα, το 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας πραγματεύεται την ολότητα και τη φυσικότητα του σώματος. Τι σημαίνει να είσαι ζωντανός και θνητός. Το σώμα δεν προσεγγίζεται ως βιολογική οντότητα ή ως σύμβολο εννοιών αλλά ως ο αυθεντικός χώρος ύπαρξης κάθε προσώπου, ως εκδήλωση της ίδιας της ζωής μαζί με το de facto δέος, μυστήριο και σεβασμό που αυτό γεννά.
«Με δεδομένες τις διαρκείς προκλήσεις της σύγχρονης ζωής, την αυξανόμενη πολυπλοκότητά της σε όλα τα επίπεδα, με έγνοια μας τον ρόλο της τέχνης στο σύγχρονο γίγνεσθαι, με αφετηρία τον διαρκή προβληματισμό μας για το πώς ζούμε και το τι θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές, είμαστε αναγκασμένοι να επιστρέφουμε συνεχώς στη βάση των πραγμάτων. Ονομάσαμε λοιπόν το φετινό πρόγραμμα (Επι)Στροφή στο Σώμα. (Re)Τurn to the Body», ανέφερε η χορογράφος και χορεύτρια Λίντα Καπετανέα που βρίσκεται στο τιμόνι της διοργάνωσης τα τελευταία χρόνια και σίγουρα συγκράτησα ως την πεμπτουσία του φετινού «χορο-αφηγήματος».
(Επι)Στροφή στο Σώμα – Παραστάσεις που ξεχωρίσαμε
[1]
Tao Dance Theater- Έργο 11 – Κεντρική σκηνή
Στην κεντρική σκήνη φέτος ξεχωρίζουμε τη σπουδαία ομάδα χορού Tao Dance Theater, με το έργο 11 η οποία βραβεύτηκε με Αργυρό Λέοντα στην Μπιενάλε της Βενετίας 2023 για το συνολικό της έργο.
Η ομάδα Tao Dance Theater είναι μία από τις ελάχιστες κινεζικές ομάδες σύγχρονου χορού της οποίας η δουλειά κυκλοφορεί εκτός ορίων Κίνας με τον ιδρυτής της, Tao Ye να έχει επάξια κατακτήσει τις σκηνές του κόσμου με τις μινιμαλιστικές του χορογραφίες, αποφεύγοντας να κινηθεί εντός ορίων συγκεκριμένης αφήγησης, για αυτό και η τιτλοφορία των έργων του με αριθμούς.
Το έργο 11 εντάσσεται σε μια σειρά έργων τα οποία αποκαλούνται Numerical Series με βασική προσέγγιση την αναζήτηση απλότητας και καθαρότητας στην κίνηση. Το 11 αποτελείται από 11 σύντομα χορευτικά κομμάτια, και 11 χορευτές των οποίων οι κινήσεις του κάτω μέρους του σώματός τους είναι αυστηρά χορογραφημένες, ενώ οι κινήσεις του πάνω μέρους είναι εντελώς αυτοσχέδιες.
Κάθε χορευτής ακολουθεί το δικό του ανεξάρτητο μονοπάτι ως ένδειξη επιθυμίας κατάκτησης ελευθερίας πέρα από κάθε περιορισμό. Ο μουσικός Xiao He [Ζιάο Χε] πειραματίστηκε με διαφορετικά όργανα και δημιούργησε 11 ανεξάρτητα κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής σε διαφορετικά στυλ. Η παράσταση του 11 αποτελεί έτσι τόπο συνάντησης για τη φαντασία των δημιουργών της.
Το έργο παρουσιάζεται σε συνεργασία με την Μπιενάλε Χορού Βενετίας ενώ έχει ήδη παρουσιαστεί σε πάνω από 40 χώρες και 100 διαφορετικά φεστιβάλ.
Παρασκευή 14 Ιουλίου και Σάββατο 15 Ιουλίου Μέγαρο Χορού Καλαμάτας / Κεντρική Σκηνή
[2]
Anton Lachky – The Others – Κεντρική σκηνή
Στο έργο The Others είμαστε μάρτυρές μιας ιδιότυπης ιστορίας, μιας ξεχωριστής συνθήκης με πρωταγωνιστές τέσσερις ανθρώπους σε έναν παράξενα απομονωμένο κόσμο. Μια ζωντανή κόλαση φτιαγμένη από πλαστικό, εντελώς απαλλαγμένη από άλλα έμβια όντα και περιτριγυρισμένη από αδιαπέραστες, ημιδιαφανείς οθόνες. Θα καταφέρουν οι κάτοικοί του να απελευθερωθούν από αυτή τη μονότονη και θλιβερή ύπαρξη; Θα το θελήσουν; Για να κρατήσουν τη μοίρα μακριά, για να κρατήσουν την πλήξη υπό έλεγχο, χορεύουν. Μέρα με τη μέρα, χορεύουν. Με ακρίβεια, με θέρμη, με πάθος.
Αυτή η καινούργια παράσταση του Anton Lachky [Άντον Λάτσκι] για νεανικό κοινό ξεκινά με έναν «νέο μύθο» που επινοήθηκε ειδικά για την περίσταση. Πρόκειται για έναν μύθο που υποδηλώνει την πτώση του σύγχρονου κόσμου μας, ενώ παράλληλα σκιαγραφεί τα χαρακτηριστικά μιας πιθανής αναγέννησης.
Το The Others έκανε πρεμιέρα στο Charleroi Danse τον Μάιο του 2021 και έχει ήδη παρουσιαστεί 55 φορές. Μετά την στάση του στην Καλαμάτα, η παγκόσμια περιοδεία του περιλαμβάνει 100 ακόμα παραστάσεις σε 10 διαφορετικές χώρες μέχρι το τέλος του 2024. Το έργο έλαβε το Βραβείο Maeterlinck 2022 ως η «Καλύτερη Χορευτική Παράσταση», το Βραβείο της Υπουργού Παιδείας του Βελγίου και το Βραβείο «Αγαπημένης παράστασης των κριτικών».
Κυριακή 16 Ιουλίου, Κεντρική Σκηνή
[3]
Marco da Silva Ferreira- CARCAÇA– Κεντρική σκηνή
Οι 10 χορευτές επι σκηνής, διερευνούν μέσα από τον χορό την έννοια και τη δομή των κοινοτήτων, τη συγκρότηση της συλλογικής ταυτότητας και μνήμης. Με άλματα πυροδοτούν και επιταχύνουν τη δράση, και το σώμα οδηγείται προς τη συνοχή, σε μία πράξη επαναστατική και καρναβαλική συγχρόνως.
Πώς αποφασίζουμε να ξεχάσουμε και πώς να θυμηθούμε; Ποιος είναι ο ρόλος των ατομικών ταυτοτήτων στην οικοδόμηση μιας κοινότητας; Ποια είναι η κινητήρια δύναμη μιας ταυτότητας; Σε ποιον κόσμο κινείται το ατομικό και συλλογικό σώμα; Ή, μάλλον, ποια σώματα διασχίζουν τον κόσμο αυτό;
Οι φυσικοί ήχοι συνοδεύονται από ντραμς που παίζει ο João Pais Filipe [Ζοάο Παΐς Φιλίπε] και ηλεκτρονική μουσική από τον Luis Pestana [Λουίς Πεστάνα]. Τα στοιχεία αυτά, που ερμηνεύονται ζωντανά, αποτελούν ένα ολοένα και επιταχυνόμενο soundtrack που διασυνδέει αναφορές από την παραδοσιακή μουσική (για παράδειγμα, φανφάρες και εμβατήρια) με τη μεταμοντέρνα και την club μουσική (techno / trance / dub).
Σάββατο 22 Ιουλίου και Κυριακή 23 Ιουλίου, Κεντρική Σκηνή
[4]
Χατζηγεωργίου Ηλίας – A bounce 4 men – Black Box
Πίσω από τα στερεότυπα της ανδροκρατούμενης hip hop κουλτούρας, που ζητά διαπιστευτήρια δύναμης, κυριαρχίας και εξουσίας, τέσσερις άνδρες μάχονται για να βρουν τον προσωπικό τους παλμό και να οδηγηθούν σε κάτι πιο βαθύ, ουσιώδες και αρχέγονο. Άλλοτε με χιούμορ και αυτοσαρκασμό και άλλοτε με σκληρότητα, βία και φόβο.
Oι τέσσερίς τους, αντιμέτωποι με εκείνο το ανδρικό πρότυπο που αντιλαμβάνεται τη σεξουαλικότητα ως τιμωρία, ντροπή και ενοχή και τη βία ως διέξοδο σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση τόσο με τον εαυτό όσο και με τους άλλους. Το πρότυπο αυτό δυστυχώς φωλιάζει ή έχει φωλιάσει κατά το παρελθόν στο μυαλό πολλών από εμάς — και όχι μόνο των ανδρών.
O Ηλίας Χατζηγεωργίου παρουσιάζει το A Bounce 4 Men, μία παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 9.
Παρασκευή 21 Ιουλίου, Black Box
[5]
Ιωάννα Παρασκευοπούλου και Γιώργος Κοτσιφάκης – Mos – Black Box
To σώμα συνυπάρχει με παράδοξα αντικείμενα και υλικά που λειτουργούν ως μέσα παραγωγής ήχου ενώ οι θεατές μετατρέπονται σε ακροατές ενός αυτοσχέδιου και ανομοιογενούς soundtrack που εκτυλίσσεται μπροστά τους.
Το πρόγραμμα του Black Box ολοκληρώνεται με την Ιωάννα Παρασκευοπούλου και τον Γιώργο Κοτσιφάκη να μας παρουσιάζουν σε χορογραφία της πρώτης το έργο Mos, μία παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 9.
Κυριακή 22 Ιουλίου, Black Box
Χορός στην πόλη με δωρεάν είσοδο στην Κεντρική πλατεία Καλαμάτας
Χορός στην πόλη από το Σάββατο 15 Ιουλίου έως το Σάββατο 22 Ιουλίου, με ένα πλούσιο πρόγραμμα που φιλοξενεί έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών τα οποία παρουσιάζονται με δωρεάν είσοδο και είναι ανοιχτά σε όλο το κοινό.
Εννέα παραστάσεις και ένα dance battle που θα παρουσιάζονται σε σταθερό ραντεβού κάθε βράδυ στις 21:00, στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας. Όλες οι παραστάσεις είναι με ελεύθερη είσοδο.
Ξεχωρίζουμε τις παραστάσεις:
[6]
Δανάη & Διόνυσος
Μια παράσταση που απευθύνεται σε όλη την οικογένεια και μπορεί να αποτελέσει μια εξαίρετη αφορμή έμπνευσης των μικρών ηλικιών, δημιουργώντας ένα ασφαλές και φροντισμένο πλαίσιο για την πρώτη επαφή των παιδιών με το χορό. Ο Νάπι, το κορίτσι και η φούσκα του είναι οι πρωταγωνιστές.
Με πηγή έμπνευσης την ταινία My Neighbour Totoro του Hayao Miyazaki, παρατηρούμε τη γέννηση μιας μαγευτικής φιλίας μεταξύ ενός κοριτσιού και ενός μυστηριώδους αλλά οικείου πλάσματος που συναντιούνται ανάμεσα στον παραμυθένιο και στον πραγματικό κόσμο.
Κυριακή 16 Ιουλίου, Κεντρική πλατεία Καλαμάτας
Ένα πρόγραμμα πλούσιο και γενναιόδωρο σε θέαμα για όλους…
Και επειδή ο χρόνος και η άνεσή μας έχουν το μερίδιο σε αυτή την απόλαυση, οι ουρές στα ταμεία για έκδοση εισιτηρίου δεν είναι επιλογή. Μοιάζει μάλλον με αδιέξοδο. Η Visa θα με συντροφεύσει και σε αυτό το ταξίδι προσφέροντας μου άνεση, και πάνω από όλα ανεμελιά ώστε, το σώμα και το μυαλό μου να απολαύουν την (Επι)Στροφή στο Σώμα.
Αγοράζω εισιτήρια για τις παραστάσεις, πληρώνω ξενοδοχεία και εστιατόρια και κυρίως, κάνω τη ζωή μου ευκολότερη, ώστε να να κρατήσω και να συντηρήσω τα ουσιώδη και αναντικατάστατα: τις μοναδικές στιγμές και τις προσωπικές μας εμπειρίες με τους αγαπημένους. Επιλέγω Visa και (Επι)λέγω άνεση.
