Κείμενο: Κατερίνα Μόσχου [ΕΑΤpetit]
Προσωπικά πιστεύω πως το sandwich είναι η ναυαρχίδα του γρήγορου φαγητού. Στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, η συγκεκριμένη κατηγορία φαγητού, έχει εξελιχθεί τόσο πολύ που είναι δύσκολο να μην την έχει δοκιμάσει κάποιος. Σε πολλές, μάλιστα, περιπτώσεις έχει ενσωματωθεί στις εβδομαδιαίες συνήθειες πολλών καταναλωτών. Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο είδος τόσο δημοφιλές είναι η εύκολη προετοιμασία και κατανάλωσή του, μιας και είναι μικρές οι απαιτήσεις σε υλικά και χρόνο για την παρασκευή του.
Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, ίσως να έχεις διαβάσει την ιστορία της ονοματοδοσίας της πολυεθνικής λέξης sandwich. Λέγεται, πως ο John Montagu που ήταν απόγονος οικογένειας ευγενών και Κόμης του 18ου αιώνα της περιοχής Sandwich που βρίσκεται νοτιοανατολικά του Kent στη Μεγάλη Βρετανία, είχε ζητήσει από το προσωπικό του δύο φέτες ψωμί με ένα κομμάτι κρέας στη μέση, για να ικανοποιήσει την πείνα του και για να μην λερωθούν τα χέρια του ενώ έπαιζε χαρτιά. Σε μια άλλη εκδοχή, λιγότερο κινηματογραφική, αναφέρεται πως είχε την ίδια ιδέα όσο βρισκόταν στο γραφείο του. Σιγά σιγά, η κατανάλωση sandwich καθιερώθηκε στην αριστοκρατική κοινωνία της Αγγλίας εκείνης της εποχής και καταναλώνονταν κατά τις βραδινές, κυρίως. ώρες συνοδεία αλκοόλ.
Υπάρχουν, βέβαια, αναφορές για την κατανάλωση ενός είδους sandwich και νωρίτερα από τον 18ο αιώνα. Αυτό οφείλεται στην παρουσία του ψωμιού, σε διαφορετικές μορφές, σε αρκετούς πολιτισμούς του κόσμου. Για παράδειγμα, το ψωμί υπήρχε, ως είδος σίτισης, στις ανατολικές κουλτούρες, γνωστό και ως flat bread, το οποίο και χρησιμοποιούνταν για να υποβοηθήσει στην κατανάλωση του βασικού τους φαγητού. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, χοντρές φέτες ψωμιού χρησιμοποιούνταν ως βάση πάνω στις οποίες τοποθετούνταν τα υπολείμματα των γευμάτων και δινόταν σε άπορους για φαγητό. Υπάρχουν επίσης αναφορές στις ταβέρνες της Ολλανδίας του 17ου αιώνα όπου κρέμονταν μαγειρεμένα κρέατα τα οποία κόβονταν σε λεπτές φέτες και σερβίρονταν, σαν ανοιχτό sandwich, μαζί με ψωμί και βούτυρο. Ενώ είναι πολλές οι διατροφικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των πληθυσμών, εντούτοις, κάποιος μπορεί να διαπιστώσει πως υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής μεταξύ των πολιτισμών, σε ένα τόσο απλό, στις μέρες μας, φαγητό .
Μετά από την παραπάνω σύντομη ιστορική αναδρομή, μπορείς να διαβάσεις μια εύκολη παρασκευή για sandwich με φρέσκο σπανάκι και κρεμμύδι, φέτα Ηπείρου, γραβιέρα Νάξου και ελαιόλαδο.
Προετοιμασία 10 λεπτά, μερίδες 2
Υλικά
4 φέτες ψωμιού της αρεσκείας σου (εγώ χρησιμοποίησα φρέσκο ψωμί ολικής άλεσης από τον φούρνο της γειτονιάς μου)
100gr φρέσκο σπανάκι
1 φρέσκο κρεμμύδι
40gr φέτα της αρεσκείας σου
40gr γραβιέρα τριμμένη της αρεσκείας σου
λίγο ελαιόλαδο
πιπέρι (προαιρετικά)
Εκτέλεση
Πλένω καλά και καθαρίζω το σπανάκι και το κρεμμύδι και τα ψιλοκόβω.
Στη συνέχεια, θρυμματίζω τη φέτα και τρίβω τη γραβιέρα στον τρίφτη.
Τοποθετώ ένα αντικολλητικό τηγάνι πάνω σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και προσθέτω το κρεμμύδι και λίγο ελαιόλαδο (περίπου 3-4 κουταλιές). Σωτάρω το κρεμμύδι για 1-2 λεπτά και προσθέτω το φρέσκο σπανάκι.
Συνεχίζω το σωτάρισμα για 1-2 λεπτά ακόμη και μεταφέρω το μείγμα μου σε ένα μπολ.
Στο ίδιο μπολ προσθέτω τη φέτα και ανακατεύω καλά όλα τα υλικά με ένα κουτάλι. Επίσης, αν θέλω προσθέτω στο μείγμα λίγο φρέσκο πιπέρι.
Τοποθετώ το ίδιο τηγάνι (χωρίς να το πλύνω με ό,τι έχει μείνει από το σωτάρισμα του σπανακιού) πάνω σε δυνατή φωτιά για να κάψει.
Παράλληλα, τοποθετώ όλες τις φέτες ψωμιού πάνω στον πάγκο εργασίας μου. Μοιράζω την τριμμένη γραβιέρα σε όλες τις φέτες και προσθέτω το μείγμα με το σπανάκι σε δύο από αυτές.
Στη συνέχεια, καλύπτω τα sandwich με τις φέτες ψωμιού (μόνο με τη γραβιέρα και χωρίς το μείγμα) και πιέζω καλά με την παλάμη μου.
Ρίχνω λίγο λάδι ακόμη στο τηγάνι και τοποθετώ μέσα τα δύο sandwich και τα ψήνω για περίπου 2 λεπτά από την κάθε πλευρά (μέχρι να λιώσει η γραβιέρα) πιέζοντας παράλληλα ελαφρά με τη σπάτουλα. Σερβίρω και απολαμβάνω!
