Κείμενο: Κατερίνα Μόσχου [ΕΑΤpetit]
Η Αγγλία είναι το νησί των αντιθέσεων όπου κάποιοι το αγαπούν και κάποιοι, αρκετοί, άλλοι το αντιπαθούν. Αν έχει τύχει να ταξιδέψεις στο νησί που βρίσκεται βορειοδυτικά της Ευρώπης, όπου τα απλά πράγματα είναι, για εμάς τους «φυσιολογικούς», ανάποδα, από τη κυκλοφορία που σε αναγκάζει να κοιτάς από όλες τις μεριές μέχρι να συνηθίσεις την κατεύθυνση των οχημάτων, τα δεξιοτίμονα αυτοκίνητα που σε κάνουν να αισθάνεσαι πως δεν έχεις την παραμικρή ικανότητα να οδηγήσεις έστω και μέχρι το επόμενο τετράγωνο, μέχρι και, τις διαφορετικές πρίζες κάνοντάς σε να ζητιανεύεις αντάπτορα, κάθε φορά που βρίσκεσαι εκεί, γιατί απλά έχεις βαρεθεί να αγοράζεις. Επιπλέον, για τους Άγγλους είναι πολύ φυσιολογική η αναμονή σε κάποια ουρά, για το οτιδήποτε, πολύ νωρίτερα από την εμφάνιση της πανδημίας. Αγαπημένη «παραξενιά» τους είναι η παροχή νερού στον νιπτήρα όπου αντί για μία βρύση, έχουν δύο, μία για παγωμένο και μία δεύτερη για καυτό νερό, οπότε χρειάζεται να γίνεις για λίγο MacGyver ώστε να πετύχεις το, φυσιολογικό, χλιαρό νερό, ούτως ώστε να πλυθείς.
Αγαπάμε τους Άγγλους για την υπερβολική τους ευγένεια που σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα για την ύπαρξή σου. Είναι βέβαια, άλλο ζήτημα, αν είναι αληθινή ή όχι. Στη λίστα των θετικών είναι η πολυπολιτισμικότητα των μεγάλων πόλεων, με το Λονδίνο να κατέχει την πρώτη θέση, η υπεροχή της χώρας στην τεχνολογία, την επιχειρηματικότητα και την έντονη πολιτισμική δραστηριότητα. Μουσικά φεστιβάλ όπως το Glastonbury ή το Reading και Leeds festival δείχνουν τον δρόμο για τον τρόπο που γίνονται μεγάλες διοργανώσεις συναυλιών.
Ας συμφωνήσουμε στη βασική άποψη πως όση παράδοση έχει η Αγγλία στη μουσική άλλη τόση της λείπει στην κατηγορία του παραδοσιακού φαγητού. Το fish and chips είναι ίσως το μοναδικό αναγνωρίσιμο παραδοσιακό αγγλικό φαγητό, μαζί ίσως, με τα Mc Donald’s και τα Burger King. Προφανώς τα δύο τελευταία αποτελούν μια αστεία οπτική στα πάμπολλα καταστήματα των δύο αλυσίδων σε ολόκληρη τη χώρα. Είναι βέβαιο πως η επεκτατική πολιτική και οι μετα-αποικιακές πολιτιστικές επιρροές είναι οι παράγοντες που έχουν επηρεάσει ουσιαστικά τις τοπικές γαστρονομικές παραδόσεις της.
Εξαίρεση αποτελεί η ιστορία του crumble που πρωτοεμφανίζεται στην Αγγλία κατά την διάρκεια του B’ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945). Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου δημιουργήθηκε το crumble για να αντικαταστήσει τις τάρτες που απαιτούσαν περισσότερα και πιο ακριβά υλικά για την παρασκευή τους. Η ιδέα ήταν πως μπορούσε να μειωθεί το ποσοστό από όλα τα απαιτούμενα υλικά όπως βρώμη, βούτυρο και ζάχαρη, αν αντί για ολόκληρο ζυμάρι δημιουργούνταν μικρές μπουκιές. Η παραδοσιακή εκδοχή συνδυάζει crumble με βρασμένα μήλα αν και πλέον υπάρχει πληθώρα συνδυασμών από κεράσια μέχρι βερίκοκα ή βατόμουρα.
Η σημερινή πρόταση είναι μια εναλλακτική εκδοχή του crumble όπου δεν περιέχει αλεύρι, βούτυρο και ζάχαρη αλλά βρώμη, λάδι καρύδας και σιρόπι σφενδάμου και αντί για μικρές μπουκιές γίνεται μπάρα με σπιτική γέμιση από κόκκινα φρούτα.
Προετοιμασία 15 λεπτά, ψήσιμο 35-40 λεπτά, μερίδες 9 (ταψάκι 28cm*28cm)
Υλικά για το crumble
360gr βρώμη
80gr λευκά αμύγδαλα
60gr βούτυρο αμυγδάλου
120ml λάδι καρύδας
100ml σιρόπι σφενδάμου
1κγ baking powder
1 βανιλίνη
λίγο αλάτι
Υλικά για τη γέμιση
300gr κόκκινα φρούτα φρέσκα ή κατεψυγμένα
100gr έτοιμη μαρμελάδα κόκκινων φρούτων
10ml σιρόπι σφενδάμου
20gr σπόροι chia
1 βανιλίνη
λίγο αλάτι
Εκτέλεση
Στην περίπτωση που επιλέξω φρέσκα κόκκινα φρούτα όπως φράουλες, κόκκινα βατόμουρα ή μύρτιλα τότε να πλένω καλά και τα καθαρίζω από τα κοτσάνια τους.
Αν χρησιμοποιήσω κατεψυγμένα φρούτα τότε τα αφαιρώ από την κατάψυξη 10-15 λεπτά πριν τα χρησιμοποιήσω.
Τοποθετώ τα κόκκινα φρούτα της επιλογής μου μέσα σε ένα κατσαρολάκι και πάνω σε μέτρια φωτιά και τα πιέζω μαλακά ώστε να διαλυθούν. Προσθέτω τα υπόλοιπα υλικά, ανακατεύω και αφήνω να πάρει μια βράση. Απομακρύνω από την εστία και αφήνω να κρυώσει.
Προθερμαίνω τον φούρνο στους 180°C.
Τοποθετώ τη βρώμη στον πολυκόφτη και τη δουλεύω ώσπου να γίνει σκόνη (σαν αλεύρι) και τη μεταφέρω σε ένα μεγάλο μπολ. Με τον ίδιο τρόπο, αλέθω τα λευκά αμύγδαλα και τα μεταφέρω στο μπολ με τη βρώμη, όπου στη συνέχεια προσθέτω όλα τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύω καλά χρησιμοποιώντας τα χέρια μου ώστε να ανακατευτούν καλά τα υλικά. Θα πρέπει να δημιουργηθεί μια εύπλαστη μάζα σαν ζύμη.
Τοποθετώ ένα αντικολλητικό χαρτί στο ταψί μου, μεταφέρω τα 3/4 της ζύμης, μοιράζω ομοιόμορφα και πιέζω με τις παλάμες μου ώστε να δημιουργηθεί μια σταθερή βάση.
Στη συνέχεια προσθέτω τη γέμιση και στο τέλος ρίχνω το υπόλοιπο 1/4 του crumble τρίβοντάς το με τα δάχτυλά μου ώστε να δημιουργηθούν μικρές μπουκιές.
Μεταφέρω στον προθερμασμένο φούρνο και ψήνω για 35-40 λεπτά.
Αφήνω να κρυώσει πριν κόψω και απολαύσω!
