Musical Snapshots: Όταν ο Johnny Cash πέρασε την πύλη των φυλακών Folsom

Johnny Cash at Folsom Prison

''Johnny Cash at Folsom Prison'', o live δίσκος που δημιούργησε τον μύθο για έναν άνθρωπο περιθωριακό και πονεμένο, με μια σκοτεινή πλευρά

Κείμενο: Άγγελος Κραβαρίτης

 

Όταν ο Johnny Cash έφτασε στην πύλη των φυλακών Folsom ένα κρύο πρωινό του 1968, ίσως να μη γνώριζε πως η ζωή του θα άλλαζε εντελώς. Αυτός και η γυναίκα του June Carter Cash μαζί με τους Tennessee Three, το συγκρότημά του, είχαν έρθει για να ηχογραφήσουν ένα ζωντανό δίσκο. Πολλοί είχαν προσπαθήσει να τον μεταπείσουν, αλλά ο Cash, η καριέρα του οποίου είχε ήδη πολλά σκαμπανεβάσματα, ήλπιζε πως το να παίξει μπροστά σε εγκληματίες και δολοφόνους θα αποτελούσε μία αντισυστημική δήλωση που θα άλλαζε για πάντα την εικόνα του. Ο Cash χρειαζόταν απεγνωσμένα μια αλλαγή. Ήταν εθισμένος σε χάπια, είχε πρόσφατα πάρει διαζύγιο από την πρώτη γυναίκα του και τόσο η υγεία όσο και η καριέρα του είχαν πάρει τον κατήφορο.

Τα τραγούδια που διάλεξε να παίξει στη συναυλία στη φυλακή ήταν ταιριαστά και μακάβρια. Το “25 Minutes To Go” αναφέρεται σε ένα φυλακισμένο που περιμένει την εκτέλεσή του. Το “Long Black Veil” είναι η ιστορία κάποιου που εκτελείται στην κρεμάλα για ένα φόνο παρότι έχει άλλοθι. Η κορύφωση ήταν το  “Folsom Prison Blues”, με τον στίχο “I shot a man in Reno just to watch him die” (Πυροβόλησα κάποιον στο Reno απλά για να τον δω να πεθαίνει). Το τραγούδι ήταν σαν να έχει γραφτεί ειδικά για την περίπτωση, παρόλο που ο Cash το είχε γράψει το 1954, βασιζόμενος σε ένα τραγούδι του Gordon Jenkins. Το τραγούδι είχε κυκλοφορήσει το 1955, αλλά και το 1964, χωρίς όμως να κάνει αίσθηση. Εδώ όμως βρήκε τη θέση που του άξιζε.

Αργότερα ο παραγωγός Bob Johnston προσέθεσε στη μίξη φωνές και θορύβους από το κοινό για να ενισχύσει τον δυναμισμό του. Τη χρονιά που δολοφονήθηκαν ο Martin Luther King και ο Bobby Kennedy, αυτό ήταν επικίνδυνο, και κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί το έπαιξαν κομμένο, όμως αυτό δεν επηρέασε τη δημοτικότητά του.

Ακόμα πιο εντυπωσιακό  ήταν το τραγούδι “Greystone Chapel”. Γραμμένο από τον κρατούμενο Glen Sherley, που το τραγούδησε στον Cash λίγες μέρες πριν τη συναυλία, κι αυτός μαγεμένος πήρε την απόφαση να το προβάρει με τη μπάντα του. Μέχρι τη στιγμή που το τραγούδησε επί σκηνής κανείς δε γνώριζε αν αυτή η ιδέα θα λειτουργούσε, όμως τελικά το τραγούδι αποτέλεσε το ιδανικό κομμάτι για να κλείσει ο δίσκος.

Αμέσως μετά τις δύο συναυλίες στη φυλακή, ο Johnny Cash με το συγκρότημά του ξεκίνησαν μια περιοδεία. Παράλληλα ο Bob Johnston ξεκίνησε τη μίξη και την προσπάθεια να χωρέσει δύο συναυλίες σε έναν δίσκο. Δεν ήταν εύκολο, αλλά τελικά το αποτέλεσμα ήταν συναρπαστικό.

Ο δίσκος πήγε κατευθείαν στο νούμερο 13 του billboard, αυτό όμως ήταν μόνο ένα μέρος του επιτυχίας του. Οι πωλήσεις συνέχισαν την ανοδική τους πορεία, ενώ ταυτόχρονα άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες πως ο Cash είχε εκτίσει μεγάλη ποινή στη φυλακή. Κάτι τέτοιο όμως δεν ίσχυε, καθώς είχε προσαχθεί μόνο για πταίσματα, όπως η κλοπή λουλουδιών από έναν κήπο και έτσι δεν είχε περάσει στη φυλακή πάνω από μία νύχτα. Ο δίσκος ωστόσο δημιούργησε ένα μύθο γύρω από τον Johnny Cash, πως ήταν ένας άνθρωπος περιθωριακός και πονεμένος, με μια σκοτεινή πλευρά.

Το αποτέλεσμα ήταν ένας καλλιτέχνης που μπορούσε να συνδεθεί τόσο με το πιο σκληρό εργατικό κοινό όσο και με την νεανική αντικουλτούρα. Ένα χρόνο μετά το ”At Folsom Prison” ο Cash κυκλοφόρησε ακόμα ένα δίσκο ηχογραφημένο σε φυλακή, το ”Live At San Quentin”, με το επιτυχημένο single “Boy Named Sue”. Και δεν σταμάτησε εκεί. Εκμεταλλεύτηκε την επιτυχία του Folsom για να εξασφαλίσει τη δική του τηλεοπτική εκπομπή, από την οποία παρέλασαν εκλεκτοί καλεσμένοι όπως οι Burl Ives, Joni Mitchell και Neil Young, με αποκορύφωμα την σπάνια εμφάνιση του «ερημίτη» Bob Dylan.

Η καριέρα του Johnny Cash τις επόμενες δεκαετίες είχε πολλές στροφές και σημαντικές στιγμές. Δεν μπορεί όμως κανείς να μην αναγνωρίσει το δίσκο ”At Folsom Prison” ως το κομβικό σημείο, ένα γεγονός που καθόρισε τον ίδιο και το έργο του πριν και μετά απ’ αυτό. Πολλά χρόνια αργότερα, στα τελειώματα της καριέρας του Cash, ο παραγωγός Rick Rubin χρησιμοποίησε κομμάτια από αυτό για να φτιάξει το ”American Recordings”, το 81ο άλμπουμ του Johnny Cash.

Εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό του 1968 που ο Cash πέρασε την πόρτα των φυλακών Folsom άλλαξε τη ζωή του για πάντα και όλοι μας μπορούμε να ζήσουμε αυτή τη μαγεία ακούγοντας τον εμβληματικό αυτό δίσκο.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.