Τα γουρούνια τραγουδάνε ακόμη

* Για την ανάγνωση του παρόντος θα χρειαστείτε: 41 λεπτά μουσικής – «Animals των Pink Floyd», 117 λεπτά κινηματογράφου – «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμη» του Νίκου Νικολαΐδη, 120 σελίδες λογοτεχνίας – «Η Φάρμα των Ζώων» του George Orwell και περίπου 2 ώρες ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένου χορευτικο-μουσικο-θεατρικού θεάματος.

Στην παγκόσμια πολιτισμική παράδοση συναντά κανείς πολλές αναφορές στο γουρούνι και τις συνυποδηλώσεις του, ένα ολόκληρο κατεβατό από δαύτες καταγράφονται στη Wikipedia.

Πίσω ακόμη στα χρόνια της Οδύσσειας, η μάγισσα Κίρκη περνούσε την ώρα της μεταμορφώνοντας ανυπάκουους άντρες σε γουρούνια.

Ύστερα, το 1945, ο Orwell, σε μια από τις πλέον εύγλωττες αλληγορίες του 20ού αιώνα, τη «Φάρμα των Ζώων», βάζει τα γουρούνια να ηγηθούν των ζώων της φάρμας και να υποκινήσουν την επανάσταση απέναντι στον αυταρχικό άνθρωπο, οδηγώντας, ωστόσο, σε έναν παροιμιώδη αλληλοσκοτωμό και στην πλήρη ανθρωπο-ποίηση των ίδιων των γουρουνιών, στο ίδιο ακριβώς πράγμα, δηλαδή, που ζήτησαν να αποφύγουν εξ αρχής.

Λίγο πιο μετά, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, το γουρούνι, διαπολιτισμικό σύμβολο της λαιμαργίας, έγινε το ακρωνύμιο-γαρνιτούρα στο πιάτο που σερβιρίστηκε με κυρίως γεύμα τις οικονομικά και πολιτικά αδύναμες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου: P.I.G.S., λοιπόν, όπως Portugal, Italy, Greece, Spain (πόσο τυχαίο να είναι που στη Γερμανία το γουρούνι συμβολίζει την τύχη και την ευημερία;)

Κι ακόμη λίγο πιο μετά, μια polyvalente ομάδα ηθοποιών του ΚΘΒΕ καταπιάνεται με το ξεμπέρδεμα του κουβαριού της έννοιας της «γουρουνιάς» από την αρχή, σε ένα θέαμα, όπου πρόζα, τραγούδια και χορός παίρνουν μέρος σε ένα διακειμενικό δραματουργικό κυνηγητό.

Η δράση των ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένων ξεκίνησε το 2010, ύστερα από μια πρωτοβουλία του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ, κ. Σωτήρη Χατζάκη.

Το σκεπτικό ήταν να δημιουργηθεί μια ομάδα ηθοποιών και μουσικών του ΚΘΒΕ που θα λειτουργούσε παραπληρωματικά ως προς τη συνήθη θεατρική δραστηριότητα του ΚΘΒΕ και θα ερχόταν κοντά στο κοινό με νέους τρόπους, σε μη συμβατικούς χώρους και με χαμηλό εισιτήριο.

Η ομάδα συστάθηκε, και με την πρώτη της παράσταση, ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι: Η ώρα της κρίσεως , στο πλαίσιο της Πειραματικής Σκηνής του ΚΘΒΕ, δόθηκε η δυνατότητα στους νέους ηθοποιούς-μέλη της να ενεργοποιήσουν τις δεξιότητές τους της δημιουργικότητας και της ομαδικότητας και να «χτίσουν» μια σειρά από παραστάσεις από την αρχή, με μότο «με κέφι και μπρίο κι αγάπη στο συνάδελφο».

Ακολούθησε αναδιάρθρωση της ομάδας και μια νέα παράσταση την άνοιξη του 2011 ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι: P.I.G.S., η δεύτερη -reloaded- εκδοχή της οποίας ανέβηκε το 2012 και η τριλογία κλείνει με το P.I.G.S Revolution στο Γαία Live.

Οι ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι έστησαν μια μουσικοθεατρική περιδιάβαση στους ανθρωπολογικούς παράλληλους της ελληνικής κοινωνίας με άξονα τη «γουρουνιά» μια «μετα-επιθεώρηση», όπως τη χαρακτηρίζει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, που έγραψε τα κείμενα, τα συν-σκηνοθέτησε με την Εύη Σαρμή, τα παίζει και τα τραγουδά.

Μέσα από 14 στιγμιότυπα, η παράσταση εξερευνά τις πολλαπλές αποχρώσεις της «γουρουνιάς» μέσα από στερεότυπα της ιστορικής, πολιτισμικής, αλλά και σύγχρονης οικονομικο-πολιτικής μυθολογίας μας, με τρόπο επίκαιρο, αλλά όχι εφήμερο: από τα ομηρικά γουρούνια, στους «άνδρες γουρούνια», στα ευρωπαϊκά αποδιοπομπαία P.I.G.S. του σύγχρονου οικονομικού πολέμου.

Παράλληλα, όμως, σηκώνει τον καθρέφτη της κακιάς μητριάς και βάζει όλες τις φυλές των γουρουνιών να παρελάσουν εμπρός του εν είδει εναλλακτικών καλλιστείων γουρουνιάς: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποιος είναι ο πιο γουρούνης;»

Και ο καθρέφτης απαντά:
«Με το κεφάλι σου χωμένο στο γουρουνοσωρό
Λες “συνέχισε να σκάβεις”
Λεκές από γουρούνι στο χοντρό σου το πιγούνι
Τι περιμένεις να ‘βρεις;» *

Το πιάτο που σερβίρουν οι ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι είναι κλασική συνταγή παρασκευής χοιρινού: γλυκόξινο, με βασικό καρύκευμα τη χαρμολύπη που γεννά το κοίταγμα στον καθρέφτη, όπως επιτάσσει η εποχή. Σάτιρα και θυμός, συγκίνηση και περηφάνια να είσαι «οικονομικό γουρούνι», που είπε και ο πρώην πρωθυπουργός. Και μια αστείρευτη δύναμη να συνεχίζεις να τραγουδάς το δικό σου τραγούδι, καθαρά και δυνατά, παρόλο που «με λίγα λόγια μας τσακίσανε από την ώρα που γεννηθήκαμε. Αλλά κάποιο λάθος κάνουν όλοι τους». Γιατί ξέρεις, ε; Τα γουρούνια, όπως και τα κουρέλια, τραγουδάνε ακόμα.

Πίσω στο Γαία, τα φώτα χαμηλά και στη σκηνή ένα μπάσο, μια ηλεκτρική κιθάρα και ντραμς παίζουν το μουσικό θέμα της ταινίας «Mission Impossible» και φτιάχνουν ατμόσφαιρα. Και μετά φασαρία και βήματα. Και γουρουνίσιες μύτες. «Όλα εδώ μέσα είναι… ποιος ξέρει, μπορεί ξαφνικά ν’ ανάψει ένα φως εκεί πάνω… και ν’ αρχίσει το παραμύθι. Άσχημα θά ‘ναι, δηλαδή;» που είπε και ο Νικολαΐδης.

Μόνο που στο παραμύθι αυτό, δεν ξέρουμε αν το γουρούνι είναι το αιώνιο θύμα του κακού λύκου ή αν πρόκειται για τον Ρούνι Ρούνι, το ύπουλο γουρούνι του ανατρεπτικού παραμυθιού του Τριβιζά. Δε φταίει πάντα ο λύκος. Ούτε έχουν όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα.

Τα οχτώ μικρά γουρουνάκια και οι μουσικοί φίλοι τους συνεχίζουν να ΜΠΑΝΤΑ-ρουν κάθε Τρίτη και Κυριακή μέχρι την Κυριακή των Βαΐων στο Γαία Live.

*Pigs (Three different ones) – Pink Floyd, 1977. Ελεύθερη μετάφραση

Διαβάστε πληροφορίες για την παράσταση P.I.G.S Revolution