Η Νέα Υόρκη θα αποκτήσει τελικά το γλυπτό-μνημείο της Shirley Chisholm μετά από οριστική έγκριση του σχεδίου
Η Επιτροπή Δημόσιου Σχεδιασμού της Νέας Υόρκης ενέκρινε αναθεωρημένα σχέδια για ένα μνημείο της Shirley Chisholm (1924-2005), της πρώτης μαύρης γυναίκας που εξελέγη ποτέ στο Κογκρέσο των ΗΠΑ το 1968.
Πολιτική πρωτοπόρα για τα δικαιώματα των γυναικών και των μαύρων, η Chisholm θεωρείται σύμβολο απελευθέρωσης εντός και εκτός της γειτονιάς της στο Μπρούκλιν, Bedford-Stuyvesant- η ιδιότητά της ως η πρώτη γυναίκα ή μαύρη που διεκδίκησε το προεδρικό χρίσμα το 1972 εδραίωσε την κληρονομιά της ως η δυναμική των Δημοκρατικών -πολύ μπροστά από την εποχή της.
Η Επιτροπή Δημόσιου Σχεδιασμού, η οποία επιβλέπει όλα τα μόνιμα έργα τέχνης στην πόλη, ενέκρινε ομόφωνα την τελευταία εκδοχή του πράσινου και κίτρινου σχεδίου που πρότειναν οι καλλιτέχνες Amanda Williams και Olalekan B. Jeyifous στις 17 Ιουλίου, όπως αναφέρουν οι New York Times. Το έργο θα στέκεται στην είσοδο Parkside του Prospect Park στο Μπρούκλιν.
Τα σχέδια για ένα μνημείο προς τιμήν της Shirley Chisholm ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2018 στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας She Built NYC, της οποίας ηγείται η σύζυγος του τότε δημάρχου Μπιλ ντε Μπλάζιο, Τσιρλέιν ΜακΚρέι με στόχο τη διαφοροποίηση των γλυπτών της πόλης με έμφαση στο στοιχείο της εκπροσώπησης. Εκείνη την εποχή, υπήρχαν μόνο πέντε δημόσια έργα τέχνης στην πόλη αφιερωμένα σε γυναίκες.
Η πρωτοβουλία She Built NYC δέσμευσε 10 εκατ. δολάρια για την ανάθεση δημόσιας τέχνης που να τιμά την ιστορία των γυναικών στη Νέα Υόρκη. Οι καλλιτέχνες που είναι υπεύθυνοι για το μνημείο της Chisholm επιλέχθηκαν τον Απρίλιο του 2019, ενώ ένα αρχικό χρονοδιάγραμμα προέβλεπε ότι το έργο θα εγκατασταθεί το 2020.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών, οι Williams και Jeyifous μείωσαν το μέγεθος του γλυπτού της αρχικής τους πρότασης, ώστε να ικανοποιήσουν τους αξιωματούχους της πόλης και να συμμορφωθούν με τους νόμους περί προσβασιμότητας.
Το χαλύβδινο γλυπτό είναι τώρα οκτώ πόδια μικρότερο. Το γλυπτό/μνημείο, το οποίο περιλαμβάνει και εικόνες φυτών από τα νησιά Μπαρμπάντος, όπου έζησε μεγάλος μέρος της παιδικής της ηλικίας η Chisholm θα συμβολίζει το πώς κατάφερε να ξεπεράσει τις στερεοτυπικές αντιλήψεις για το δικαίωμα να προασπίζεται και να συμμετέχει κανείς στους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας «αφήνοντας» την πόρτα ανοιχτή στις μελλοντικές γενιές γυναικών.
Τέσσερις τηλεφωνικοί θάλαμοι του μετρό του Λονδίνου χαρακτηρίστηκαν ως διατηρητέοι
Τέσσερις σπάνιοι τηλεφωνικοί θάλαμοι σε σταθμούς του μετρό του Λονδίνου έχουν χαρακτηριστεί από την κυβέρνηση ως διατηρητέοι βαθμού ΙΙ για το αρχιτεκτονικό και ιστορικό τους ενδιαφέρον.
Οι τηλεφωνικοί θάλαμοι συγκαταλέγονται μεταξύ των 11.000 τηλεφωνικών θαλάμων Κ8 που εγκαταστάθηκαν σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ 1968 και 1983.
Ο θάλαμος Κ8 ανατέθηκε από το Γενικό Ταχυδρομείο, το οποίο κατείχε το δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο στα μέσα της δεκαετίας του ’60, και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Bruce Martin. Σε αντίθεση με τα κλασικά κουτιά Κ2 και Κ6 με θόλο, που σχεδιάστηκαν τη δεκαετία του 1920 από τον Giles Gilbert Scott, τα οποία έχουν καλούπια με επιστύλιο και γυάλινες επενδύσεις, το Κ8 έχουν μινιμαλιστική σχεδίαση με επίπεδη οροφή και ενιαία μεγάλα παράθυρα.
Μόνο περίπου 50 παραμένουν, κυρίως στο Χαλ, όπου αποτελούσαν μέρος ενός ανεξάρτητου τηλεφωνικού δικτύου, του Kingston Communications και όχι ιδιοκτησία της British Telecom.
Οι Κ8 θάλαμοι στους σταθμούς του μετρό ανήκαν στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου και φιλοξενούσαν ένα εσωτερικό τηλεφωνικό σύστημα για το προσωπικό του σταθμού. Ως εκ τούτου, ήταν βαμμένοι σε διαφορετικά χρώματα από τους παραδοσιακούς κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους.
Οι νέοι καταγεγραμμένοι θάλαμοι βρίσκονται στους High Street Kensington και Chorleywood, και οι δύο μπλε, Chalfont and Latimer, καφέ και Northwick Park, ο οποίος είναι λευκός.
Ο Tom Foxall του Οργανισμού Ιστορική Αγγλία που εισηγείται την καταχώριση στην κυβέρνηση, δήλωσε: «Υπάρχουν πολύ λίγα σχέδια που μπορούν πραγματικά να χαρακτηριστούν ως “εμβληματικά”, αλλά το Κ8 είναι σίγουρα ένα από αυτά. Όπως και οι προκάτοχοί του, αυτό το περίπτερο αποτέλεσε καθοριστικό χαρακτηριστικό του φυσικού, τεχνολογικού και πολιτιστικού τοπίου της Βρετανίας του 20ού αιώνα. Ελάχιστοι Κ8 επιβιώνουν, οπότε σίγουρα πρέπει να διαφυλαχθούν και να προστατευθούν».
Μια επίσκεψη στη νέα Gallery «Στάση λεωφορείου»
To Public Art Fund είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που επιδιώκει να φέρει τη δυναμική σύγχρονη τέχνη σε ένα ευρύ κοινό στη Νέα Υόρκη και πέρα από αυτήν, διοργανώνοντας φιλόδοξες δωρεάν εκθέσεις διεθνούς εμβέλειας και αντίκτυπου που προσφέρουν στο κοινό ισχυρές εμπειρίες με την τέχνη και το αστικό περιβάλλον.
Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, καλλιτέχνες προσκαλούνται να παρουσιάσουν τα έργα τους τοποθετώντας τα σε ειδικά σημεία στάσεις των λεωφορείων, εκεί όπου ζουν ή μετακινούνται δηλαδή οι κάτοικοι. Μια εξαιρετική ιδέα να δώσει κανείς δημόσια παρουσία σε νέους καλλιτέχνες και την ίδια στιγμή οι κάτοικοι να περιηγούνται σε μια υπαίθρια γκαλερί. Εδώ και μερικούς μήνες και μέχρι τον Δεκέμβριο του 2023, η Aïda Muluneh δίνει τροφή για σκέψη στους περαστικούς με τις εικόνες της.
Γεννημένη στην Αιθιοπία και σήμερα εγκατεστημένη στην Ακτή Ελεφαντοστού, η Aïda Muluneh δημιουργεί ζωντανές φωτογραφίες που αναδεικνύουν την εθνική, πολιτική και πολιτιστική της ταυτότητα. Μέσω της χρήσης της μεταφοράς, δημιουργεί βινιέτες που απεικονίζουν με ποιητικό τρόπο πτυχές των εμπειριών της ως Αιθιοπίας και μετανάστριας.
Η Muluneh εγκατέλειψε την Αιθιοπία σε νεαρή ηλικία και μεγάλωσε μεταξύ Υεμένης και Αγγλίας, ενώ αργότερα πέρασε χρόνο στην Κύπρο και τον Καναδά πριν φοιτήσει στο κολέγιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Το έργο This is where I am εκπροσωπείται με 12 νέα έργα που προβάλλονται σε 330 στάσεις λεωφορείων της JCDecaux στη Νέα Υόρκη, τη Βοστώνη και το Σικάγο στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Αμπιτζάν της Ακτής Ελεφαντοστού.
Για τη νέα αυτή σειρά, η Muluneh εμπνεύστηκε από το “This is where I am” του Αιθίοπα ποιητή Tsegaye Gabre-Medhin. Γραμμένο το 1974 – τη χρονιά που σηματοδότησε τόσο τη γέννηση του Muluneh όσο και την έναρξη της αιθιοπικής επανάστασης – το ποίημα και το σύνολο των φωτογραφιών που προέκυψαν είναι έντονα προσωπικά. Τοποθετημένα σε σχολαστικά κατασκευασμένα χειροποίητα φόντα, τα έργα της απεικονίζουν αλληγορικά ιστορίες υπέρβασης των προκλήσεων, αναζήτησης της αλήθειας και της ανθεκτικότητας ενός έθνους.
Η επόμενη καλλιτεχνική στάση ετοιιμάζεται και θα είναι αφιερωμένη στον Felipe Baeza: Unruly Forms.
Το εμβληματικό κόκκινο πουλόβερ της Νταϊάνα σε δημοπρασία
Το κόκκινο πουλόβερ με τα λευκά πρόβατα πριγκίπισσας Νταϊάνα από το 1981, ένα κομμάτι της βασιλικής ιστορίας της μόδας, θα βρεθεί στην κορυφή της εναρκτήριας πώλησης Fashion Icons στη δημοπρασία Sotheby’s στη Νέα Υόρκη αυτό το φθινόπωρο, με τις προσφορές να είναι ανοιχτές από τις 31 Αυγούστου έως τις 14 Σεπτεμβρίου με κατώτερη τιμή εκκίνησης τα 50.000 δολάρια.
Είναι ένα από τα πιο διάσημα κομμάτια της, στολισμένο με σειρές από λευκά πρόβατα που διακόπτονται από ένα μόνο μαύρο – ένα σιωπηρό ίσως μήνυμα για τη δική της θέση εντός της βασιλικής οικογένειας: στο περιθώριο.
Σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών, η 19χρονη Lady Diana φωτογραφήθηκε με μια εκδοχή του πουλόβερ σε έναν αγώνα πόλο τον Ιούνιο του 1981, λίγο πριν από τον γάμο της με τον τότε διάδοχο του αγγλικού θρόνου, πρίγκιπα Κάρολο. Το προς πώληση πουλόβερ, ωστόσο, είναι ένα αντίγραφο που δημιουργήθηκε για την Νταϊάνα από τις σχεδιάστριες Sally Muir και Joanna Osborne, ιδρύτριες της εταιρείας πλεκτών Warm & Wonderful.
Όπως λέει η ιστορία, η Σπένσερ έσκισε το πρωτότυπο ρούχο και, αφού συμβουλεύτηκε τις σχεδιάστριες, ζήτησε να προστεθεί το μαύρο πρόβατο στην αντικατάστασή του. Φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά με την εμβληματική δεύτερη εκδοχή το 1983. Το σχέδιο είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα τους ακόμα και τώρα, ενώ το χαμένο από καιρό πρωτότυπο ανακαλύφθηκε από τους σχεδιαστές αποθηκευμένο σε μια σοφίτα νωρίτερα φέτος.
Η Cynthia Houlton, η παγκόσμια επικεφαλής μόδας και αξεσουάρ του οίκου Sotheby’s, ανέφερε σε δήλωσή της ότι «αυτό το εξαιρετικό ένδυμα, που διατηρήθηκε σχολαστικά, μεταφέρει τους ψιθύρους της χάρης, της γοητείας και του κοφτερού ματιού της πριγκίπισσας Νταϊάνα για τη μόδα».
Η Ιταλία επιδιώκει τη νόμιμη επιστροφή επτά αντικειμένων του Λούβρου
Αξιωματούχοι της ιταλικής κυβέρνησης που εποπτεύει τα πολιτιστικά αγαθά επιδιώκουν τον επαναπατρισμό μιας ομάδας επτά αρχαίων αντικειμένων που φυλάσσονται στο Λούβρο και πιστεύεται ότι έχουν λεηλατηθεί.
Σε δήλωσή του στο γαλλικό περιοδικό Le Monde, η διευθύντρια του μουσείου Laurence des Cars επιβεβαίωσε ότι η ομάδα των αντικειμένων εξετάζεται επί του παρόντος από ερευνητές για θέματα προέλευσης, λέγοντας ότι το Λούβρο χειρίζεται τέτοιες περιπτώσεις με «αυστηρότητα και διαύγεια».
Τον Φεβρουάριο, ο Ιταλός υπουργός Πολιτισμού Gennaro Sangiuliano συναντήθηκε με την Laurence des Cars για να συζητήσει τον πιθανό επαναπατρισμό των επίμαχων έργων. Εν τω μεταξύ, τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Luigi La Rocca, γενικός διευθυντής αρχαιολογίας του ιταλικού υπουργείου Πολιτισμού, παρουσίασε έναν κατάλογο με έργα της συλλογής του Λούβρου που ζητούσε η Ιταλία, συμπεριλαμβανομένου του κρατήρα του ζωγράφου του Αντιμένη από τον 5ο αιώνα και μιας κεφαλής του Ηρακλή από την αρχαία ετρουσκική πόλη Cerveteri. «Θα εισέλθουμε σε μια νέα φάση αυτό το φθινόπωρο, στο τέλος της οποίας θα προτείνουμε μια θέση [για τα επίμαχα έργα] στο Υπουργείο Πολιτισμού», αναφέρει η Laurence des Cars.
Οι κινήσεις αυτές έρχονται την ώρα που τα μουσεία της Δύσης καλούνται να επανεξετάσουν τις συλλογές τους και να εξετάσουν πιθανές περιπτώσεις επιστροφής. Οι υποθέσεις επαναπατρισμού είναι συχνά πολύπλοκα νομικά εγχειρήματα στη Γαλλία, όπου τα αντικείμενα τέχνης που ανήκουν ως μέρος κρατικών θεσμικών συλλογών προστατεύονται από την απομάκρυνσή τους δίχως την έγκριση της κυβέρνησης.
