Ο Γερμανός μαέστρος Κορνέλιους Μάιστερ, μουσικός διευθυντής της Κρατικής Όπερας και Ορχήστρας της Στουτγάρδης, κάνει το ντεμπούτο του με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών την 1η Δεκεμβρίου, υποσχόμενος να εγείρει τα πιο ακραία, παθιασμένα συναισθήματα στο φιλόμουσο κοινό.
Λίγο πριν την εμφάνισή του στο Μέγαρο Μουσικής με την πιανίστρια Αλεξία Μουζά, μιλά για το πρόγραμμα της συναυλίας και την εμπειρία του ως μουσικός διευθυντής σε μεγάλους πολιτιστικούς οργανισμούς της Ευρώπης.
Πρόκειται να διευθύνετε την Τέταρτη Συμφωνία του Άντον Μπρούκνερ. Τι θα απαντούσατε σε όσους θεωρούν «δύσκολο» τον συγκεκριμένο συνθέτη;
Μια Συμφωνία του Μπρούκνερ είναι όπως ένα ψηλό βουνό που μπορεί να είναι δύσκολο στην ανάβαση: όταν φτάνεις στην κορυφή, όμως, αισθάνεσαι μια απίστευτη ευφορία.
Τι σηματοδοτεί το Πρώτο Κοντσέρτο του Τσαϊκόφσκι για τη φιλολογία του πιάνου;
Είναι ένα από τα πιο συναισθηματικά και απαιτητικά κοντσέρτα. Πρόκειται για ένα έργο-σταθμό της ρομαντικής περιόδου.
Το ότι είστε ταυτόχρονα και πιανίστας, επηρεάζει τον τρόπο που προσεγγίζετε το έργο ως αρχιμουσικός;
Φυσικά. Πάντα βοηθάει η γνώση των έργων από διαφορετικές οπτικές. Την τελευταία φορά που διηύθυνα το Πρώτο Κονσέρτο για πιάνο του Τσαϊκόφσκι, σολίστ ήταν η Khatia Buniatishvili, πιο πριν ο Tzimon Barto και ο Ivo Pogorelich μερικά χρόνια νωρίτερα. Έχω, λοιπόν, περιέργεια για τον τρόπο που θα ερμηνεύσει αυτό το αριστούργημα η Αλεξία Μουζά.
Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει δύο ρομαντικά έργα. Πιστεύετε ότι παρουσιάζουν κοινά μεταξύ τους;
Είμαι σίγουρος ότι το κοινό θα αντιληφθεί κάποια κοινά μεταξύ των έργων αλλά και κάποιες διαφορές. Θα μπορούσαμε να το συγκρίνουμε με ένα δείπνο: κάθε πιάτο έχει διαφορετική γεύση, αλλά στο τέλος όλο το μενού πρέπει να αποτελεί ένα αναπόσπαστο σύνολο.
Οι γονείς, αλλά και ο αδελφός σας είναι και οι τρεις πιανίστες. Πόσο σημαντικό για την εξέλιξή σας ήταν το γεγονός ότι ζούσατε σε ένα μουσικό περιβάλλον;
Ήταν το ιδανικότερο περιβάλλον για να μεγαλώσει ένα παιδί. Μακάρι όλα τα παιδιά να είχαν τέτοιες ευκαιρίες!
Η ενασχόληση με τη μουσική ήταν για εσάς κάτι σαν μονόδρομος;
Είχα και έχω πολλά ενδιαφέροντα: ιστορία, αθλητισμό, νομική, τέχνη και πολλά άλλα. Είναι πολύ σημαντικό να παραμένεις σε επαφή με άτομα άλλων επαγγελμάτων.
Εξακολουθείτε να κάνετε εμφανίσεις και ως πιανίστας εκτός από μαέστρος;
Αυτές τις μέρες, ως πιανίστας, παίζω ένα ρεσιτάλ με λίντερ των Σούμαν (όχι μόνο του Ρόμπερτ αλλά και της Κλάρα). Πάντα μου άρεσε να παίζω μουσική μαζί με άλλους, μουσική δωματίου και συμφωνική. Μερικές φορές έχω διευθύνει και κοντσέρτα από το πιάνο.
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας τον τρόπο με τον οποίο προετοιμάζεστε για μία συναυλία;
Μελετώντας για χρόνια τις παρτιτούρες μου, αλλά και εξερευνώντας τη φύση και τη ζωή. Μπορείς να φέρεις στη σκηνή μόνο ό,τι έχεις νιώσει εκτός αυτής: χαρά, μελαγχολία, στοργή.
Προτιμάτε να διευθύνετε έργα με τα οποία έρχεστε αντιμέτωπος για πρώτη φορά ή να ανακαλύπτετε νέα στοιχεία σε έργα στα οποία επιστρέφετε;
Κατά τη διάρκεια των 25 χρόνων που είμαι μαέστρος, έχω ερμηνεύσει πολλά διαφορετικά κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων όλων των συμφωνιών του Μπετόβεν, του Σούμαν, του Μπραμς, του Μπρούκνερ, του Τσαϊκόφσκι, του Μάλερ, του Σιμπέλιους και του Μαρτινού. Ωστόσο, κάθε συναυλία πρέπει να είναι μοναδική και εξακολουθούν να με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα νέα έργα.
Θεωρείτε ότι έχετε κάνει θυσίες προκειμένου να διακριθείτε;
Καλά, η «θυσία» είναι μεγάλη λέξη. Δεν μπορούμε να έχουμε τα πάντα στη ζωή, επομένως πρέπει να επιλέγουμε όσα είναι σημαντικά για εμάς. Δεν είχα ποτέ την αίσθηση ότι χάνω κάτι όσο ασχολούμαι με τη μουσική.
Τι σας ξεκουράζει μετά από μια απαιτητική μέρα;
Η οικογένειά μου, μερικές παρτίδες σκάκι, η γυμναστική.
Από το 2018 είστε μουσικός διευθυντής της Κρατικής Όπερας και Ορχήστρας της Στουτγάρδης. Ποιο είναι το όραμά σας για τους δύο φορείς;
Καλλιτεχνική αρτιότητα και μουσική για όλους: ηλικιωμένους και νέους, γνώστες ή χωρίς καμία μουσική παιδεία. Η μουσική ως γλώσσα επικοινωνίας για όλους μας.
Σε ηλικία 28 ετών γίνατε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Θεάτρου και της Ορχήστρας της Χαϊδελβέργης, γράφοντας ιστορία ως ο νεότερος Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Γερμανίας. Τι μάθατε από αυτή την εμπειρία;
Το 2003 όταν ξεκίνησε η διαδικασία υποβολής αιτήσεων ήμουν 23 ετών. Η θητεία μου ξεκίνησε το 2005 όταν ήμουν 25. Είχαμε μια υπέροχη ομάδα: τον Γενικό Διευθυντή μας Peter Spuhler, τον Διευθυντή του Τμήματος Όπερας Bernd Feuchtner και την Προϊσταμένη Σχεδιασμού Monika Pichler. Η Χαϊδελβέργη είναι μια υπέροχη πόλη με υπέροχη ορχήστρα. Δεν υπήρχαν όρια στη δουλειά μας. Ο ενθουσιασμός μεταξύ των ανθρώπων της Χαϊδελβέργης ήταν φανταστικός.
Ως μουσικός διευθυντής, έχουν υπάρξει φορές που έχετε νιώσει πως πρέπει να δράσετε περισσότερο ως μάνατζερ παρά ως καλλιτέχνης;
Ως μουσικός διευθυντής νιώθω πάντα μεγάλη ευθύνη για όλους τους καλλιτέχνες αλλά και για την τέχνη. Πέρασα πολύ χρόνο συζητώντας με πολιτικούς, με φιλότεχνους και υποστηρικτές για τους τρόπους που θα βοηθήσουμε ορχήστρες, αίθουσες συναυλιών ή διάφορες ξεχωριστές εκδηλώσεις. Χρειάζεται πάντα να έχεις όραμα για το πού θα βρίσκεται ο οργανισμός δέκα ή δώδεκα χρόνια αργότερα.
Μέχρι στιγμής, έχετε κερδίσει σημαντικά βραβεία, όπως το βραβείο Gramophone, OPUS KLASSIK και Diapason d’Or. Στοχεύατε ποτέ σε τέτοιες διακρίσεις, ή πρόκειται για κάτι που ήρθε συμπτωματικά;
Κάθε φορά με έβρισκε προ εκπλήξεως. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε: Υπάρχουν τόσοι πολλοί μουσικοί που είναι εξαιρετικοί, υπέροχοι, καλλιτεχνικά άρτιοι, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ βραβείο. Όταν παίρνεις μέρος σε έναν αθλητικό διαγωνισμό, μπορείς να μετρήσεις πόσο γρήγορα τρέχεις, πόσα μέτρα πηδάς, αλλά για το αν σου αρέσει μια μουσική ερμηνεία, αυτή είναι πάντα μια πολύ προσωπική, μια εξαιρετικά υποκειμενική απόφαση.
Για εσάς ποια είναι η μεγαλύτερη αναγνώριση;
Το να βυθίζομαι στους ήχους του Τσαϊκόφσκυ και του Μπρούκνερ μαζί με την Αλεξία Μουζά και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.
