Η Ομάδα Κοπέρνικος στο ελculture.gr

Στο σπίτι της Ομάδας Κοπέρνικος όλα κινούνται πράγματι γύρω απ’ τον ήλιο. Ουράνιες σφαίρες περιστρέφονται πάνω απ’ τα κεφάλια μας όση ώρα μιλάμε κι αυτό κάνει τη συνέντευξη πολύ περιπετειώδη. Ο Μπομπ ο Χαμαιλέοντας κρύβεται κάτω απ’ το τραπέζι, η μάγισσα Σκουποξυλάνθη έχει κρεμαστεί στον πολυέλαιο, στο πίσω δωμάτιο τσακώνονται εδώ και 60 χρόνια δύο καουμπόηδες και ο κ. Γρουσουζέλος μας εύχεται καλή χρονιά. Ο κόσμος του Κοπέρνικου είναι ένας κόσμος ανάποδα!…

Οι ήρωες της ομάδας γεννήθηκαν το 2005, όταν η Έμη Σίνη ξεκίνησε να γράφει τους στίχους και ο Άγγελος Αγγέλου τη μουσική για το cd «Ο κόσμος ανάποδα», που κυκλοφόρησε τέλη του 2008. Το όνομα της ομάδας γεννήθηκε σε ένα ταξίδι του Άγγελου και της Έμης στο Βερολίνο. «Μέναμε στην Κοπέρνικους στράσε και το όνομα μας άρεσε, γιατί ενώ είναι ξένο, μοιάζει οικείο στους ‘Ελληνες». Ήδη το 2007 το θεατρικό μιούζικαλ «Ένα ανάποδο ταξίδι» πήρε το πρώτο βραβείο σε κρατικό διαγωνισμό. Παράλληλα ο Μικρός Κοπέρνικος ξεκινούσε το ραδιοφωνικό του ταξίδι στο Β΄πρόγραμμα της ΕΡΑ με ένα κάστιγκ 30 ατόμων, το οποίο συνεχίστηκε το 2011 και πρόσφατα μεταδόθηκε στο αυτοδιαχειριζόμενο ert open. Το 2009 εκδόθηκε το βιβλίο Θέλω να αρρωστήσω και ακολούθησαν Ο Ξυπόλητος Μύωψ και πρόσφατα Ο Μικρός Άμπακος (εκδόσεις Ψυχογιός). «Οι ήρωες και η ιστορία τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνυπάρχουν στον Ανάποδο κόσμο και υπάρχει μια συνέπεια και συνέχεια στους χαρακτήρες», εξηγεί ο Άγγελος.

Το εξώφυλλο του cd “Ο κόσμος ανάποδα”

Το cd είναι το πρώτο της ομάδας και εκτός από τις συμμετοχές των Σπύρου Σακκά, Σωκράτη Μάλαμα και Δανάης Παναγιωτοπούλου, δημιουργήθηκε κυρίως με νέους συνεργάτες από το εργαστήρι φωνητικής του Σακκά. «Επιδιώκουμε να συνεργαζόμαστε με νέους ανθρώπους, δεν ακολουθούμε τη συνήθη πολιτική με τους ερμηνευτές-κράχτες. Προτιμούμε να μένει το τραγούδι στην ουσία, με καλό στίχο, μουσική και σωστή ερμηνεία κι ας μην είναι διάσημος ο τραγουδιστής», λέει η Έμη.

Για το νέο cd του Κοπέρνικου θα πρέπει μάλλον να κάνουμε υπομονή κανα δυο χρόνια ακόμα. Η παράσταση όμως της Ομάδας «Ο κύριος Κιχ και το μυστικό κουτί των ήχων» συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο του Ελληνικού Κόσμου. Πρόσφατα ξεκίνησε και η παράσταση «Τα μεγάλα ψέματα του μικρού Ερμή» που φιλοξενείται στο μικρό θέατρο -αίθουσα διδασκαλίας- της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. «Ξεκινήσαμε με τα σχολεία και τώρα πλέον είναι ανοικτή στο κοινό. Το μεγάλο στοίχημα το κερδίσαμε, τα παιδιά ανταποκρίνονται καλά. Υπήρχε κάποιο κενό σε αστεία που απευθύνονται περισσότερο στους μεγάλους , γιατί ένα ποσοστό των κειμένων μας αφορά πάντα και εκείνους. Τώρα θα υπάρχει πλέον συνεχής εναλλαγή ανταπόκρισης, πράγμα που το περιμένουν και οι ηθοποιοί».

O Φοίβος Συμεωνίδης και ο Ελισσαίος Βλάχος από την παράσταση “Τα μεγάλα ψέματα του μικρού Ερμή”

Στην παράσταση παίζουν ο Φοίβος Συμεωνίδης και ο Ελισσαίος Βλάχος. Ο Ελισσαίος αλλάζει επτά εναλλασσόμενους ρόλους θύματος και θύτη και επιπλέον χειρίζεται και μια κούκλα που λειτουργεί μοναδικά στην παράσταση. Μου μιλά για τη εμπειρία της ερμηνείας σε παιδικό κοινό: «Μια παράσταση οφείλει γενικά να αρέσει σε μικρούς και μεγάλους. Ο διαχωρισμός της παιδικής και ενήλικης κατηγορίας δεν αφορά την ουσία της αναπαραστατικής τέχνης του θεάτρου. Υπάρχουν σίγουρα κάποιες προτιμήσεις, όπως το ότι τα παιδιά δεν δείχνουν τόσο έφεση στο λογοπαίγνιο, που το αντιλαμβάνονται περισσότερο οι ενήλικες. Στα παιδιά αρέσει περισσότερο η δράση. Αλλά όλοι αντιλαμβάνονται το απρόοπτο, την ανατροπή που είναι σημαντική έτσι κι αλλιώς στο ροη μιας παράστασης».

Ως προς τις αντιδράσεις; «Τα παιδιά ως γνωστόν δεν έχουν το σαβουάρ βιβρ του ενήλικου θεατή. Είναι ένα κοινό, που για να το συναντήσουμε στους ενήλικες θα πρέπει να πάμε στα χωριά, σε κοινό ανοικτό χωρίς τον καθωσπρεπισμό του αστικού θεατή, εκεί όπου οι αντιδράσεις είναι άμεσες, χωρίς συμβατικές ευγένειες. Το θέατρο είναι μια ζωντανή και αμφίδρομη διαδικασία. Αν τα παιδιά παρατηρήσουν οποιαδήποτε λογική ασυνέπεια, θα στο πουν. Δεν τους ξεφεύγει η παραμικρή λεπτομέρεια. Εννοείται ότι σε φέρνουν σε αμηχανία και πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα να διαχειριστείς το απρόοπτο, που σπάει και τη ρουτίνα από την προηγούμενη παράσταση. Πολλές φορές ανοίγει ένας μικρός διάλογος που είναι τεράστιο θέμα, γιατί όταν ανοίγεις έναν διάλογο με τα παιδιά, δεν είναι ποτέ μικρός!»

Πόσο σοβαρά παίρνει ο ίδιος ο ηθοποιός το παιδικό θέατρο; Ο Ελισσαίος πιστεύει πως ο,τιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας είναι ένα τεράστιο κανάλι με πολλά μικρά αυλάκια που έρχεται κι επανέρχεται. «Θεωρώ χαζομάρα να υποτιμάς την παραμικρή δραστηριότητά σου, πόσω μάλλον αν αυτή είναι στο ίδιο σου το επάγγελμα. Αν καταφέρεις να κερδίσεις ένα απ’ τα πιο δύσκολα κοινά, είναι πάρα πολύ σημαντική υπόθεση!»

ελc: Ποιά είναι τα συστατικά μιας καλής παράστασης;
Έμη: Χιούμορ και δράση. Προσωπικά χρησιμοποιώ και το στοιχείο του σουρεαλισμού και του αναπάντεχου, τόσο στο κείμενο όσο και στην εικονογράφηση. Μ’ αρέσει να ψάχνω κρυμμένα μηνύματα και εικόνες, να κάνω δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις…
Άγγελος: Όταν δουλεύουμε μια παράσταση, πρώτα ξεκινάμε από μια ιδέα που ενθουσιάζει εμάς τώρα ή όταν ήμασταν παιδιά, μια συνθήκη ενθουσιαστική. Π.χ τα παιδιά είναι πάνω σ’ έναν καθρέφτη, τον έχουν κάνει έλκηθρο και πετάνε στον αέρα με αυτόν. Ή πέφτουν σε ένα μπουντρούμι. Μετά βάζουμε χιούμορ, δράση, περιπέτεια και συνέπεια στη δομή, να μη γίνονται δηλαδή ακαταλαβίστικα πράγματα. Συνήθως δεν ξεκινάμε από ένα μήνυμα, αυτό έρχεται κάπου στη μέση. Στις ιστορίες μας υπάρχει το αίτιο και αιτιατό. Η περίοδος του θεάτρου, που καλόπιανε τα παιδιά και τα αντιμετώπιζε ως ανόητους μεγάλους, έχει παρέλθει. Τα κείμενά μας είναι μεν γραμμένα για παιδιά, αλλά είμαστε όσο σκληροί ή μαλακοί επιτάσσει το σενάριο. Δεν βάζουμε υποκοριστικά, έχουμε τα κοντράστα μας, δεν αμβλύνουμε τις γωνίες. Οπότε τα συστατικά είναι: συνέπεια, μήνυμα, χιούμορ και δράση!

ελc: Τελικά τι πιστεύει η Ομάδα Κοπέρνικος ότι έχουν ανάγκη τα παιδιά σ’ αυτόν τον ανάποδο κόσμο;
Ελισσαίος: Τα παιδιά θέλουν πράγματα όπως οι μεγάλοι: αγάπη, έλλειψη βίας και χρόνο. Να έχουν αληθινά ερεθίσματα, ελευθερία του νου και το δικαίωμα στο διαφορετικό, αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Να παίξουν, να τρέξουν. Το αστικό περιβάλλον είναι δυναστικό για τα παιδιά. Παρέχει μια υπέρμετρη προστασία όχι μόνο σωματική αλλά και της προσωπικότητας. Όταν βγαίνεις στην πλατεία με άλλα παιδιά αρχίζει μια αντιπαράθεση, άλλοτε προσβάλλεσαι, άλλοτε εκθειάζεσαι, χτίζεται κάτι που είναι πολύτιμο.
Άγγελος: Πιστεύω ότι οι μεγάλοι είναι μακριά απ’ τα παιδιά και χάνουν πολλά πράγματα που δεν θα έπρεπε. Θα μπορούσαν να προσεγγίσουν καλύτερα το μυαλό των παιδιών, την ανατρεπτικότητα, το παιχνίδι, την αμεσότητα στη χαρά που την έχουμε χάσει πια με αλλεπάλληλες μεταθέσεις και την πάμε όλο και πιο μακριά, παρεμβάλλοντας πράγματα. Το παιχνίδι των παιδιών είναι το εισιτήριο για τη χαρά, που οι μεγάλοι το έχουν χάσει.

Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα Κοπέρνικος στο www.kopernikos.gr, όπου μπορείτε να ακούσετε και τις ραδιοφωνικές εκπομπές. Η παράσταση «Τα μεγάλα ψέματα του μικρού Ερμή» φιλοξενείται στο μικρό θέατρο -αίθουσα διδασκαλίας- της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.