Κείμενο: Σοφία Τριάντου
Τίποτα δεν σηματοδοτεί την έναρξη του φθινοπώρου όπως η άφιξη των κολοκυθών. Μικρές, μεγάλες άλλες σε διάφορα χρώματα στολίζουν τους πάγκους των λαϊκών αγορών. Πάντα όταν τις συναντώ μου θυμίζουν τις υπέροχες ζεστές σούπες του χειμώνα και καλωσορίζω το φθινόπωρο με ανυπομονησία για τη χειμωνιάτικη προετοιμασία.
Οι αναφορές στις κολοκύθες χρονολογούνται πολλούς αιώνες πίσω. Το όνομα κολοκύθα προέρχεται από το “pepon” που μεταφράζεται το «μεγάλο πεπόνι». Το ”pepon” ονομάστηκε από τους Γάλλους σε ”pompon”. Οι Άγγλοι άλλαξαν το ”pompon” σε ”Pumpion” και οι Αμερικανοί άποικοι άλλαξαν το “pumpion” σε “pumpkin” που το ακούμε έως και σήμερα.
Οι ιθαγενείς της Αμερικής ανακάλυψαν και αγάπησαν τις αρετές της. Στέγνωναν λωρίδες κολοκύθας και τις έπλεκαν σε ψάθες. Έψηναν επίσης μακριές λωρίδες κολοκύθας σε φωτιά εξωτερικού χώρου και τις έτρωγαν.
Μια παραδοσιακή συνταγή, ήταν αυτή που έκοβαν την κορυφή της κολοκύθας, αφαίρούσαν τους σπόρους και γέμιζαν το εσωτερικό με γάλα, μπαχαρικά και μέλι. Στη συνέχεια, η κολοκύθα ψηνόταν σε καυτή στάχτη. Αν και δεν έχω δοκιμάσει τη συνταγή με ψήσιμο σε στάχτη πιστεύω είναι από τις πιο ελκυστικές παραδοσιακές συνταγές.
Οι Ινδοί πάλι, κοπανούσαν λωρίδες κολοκύθας, τις στέγνωναν και τις έπλεκαν σε ψάθες για εμπόριο. Επίσης στέγνωναν κολοκύθα για φαγητό. Οι νέοι Αμερικανοί αγκάλιασαν εγκάρδια τη γλυκιά γεύση της ως φρούτο που έγινε παραδοσιακό φαγητό για την Ημέρα των Ευχαριστιών. Χρησιμοποιούσαν την κολοκύθα όχι μόνο ως συνοδευτικό και επιδόρπιο, αλλά και σε σούπες, έφτιαχναν ακόμη και μπύρα από αυτήν.
Τα άνθη της μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν βουτηγμένα σε κουρκούτι όπως μια τηγανίτα.
Τις κολοκύθες θα τις συναντήσουμε σε όλα τα σχήματα, χρώματα και μεγέθη, από τη μινιατούρα μέχρι τη γιγάντια γλυκιά κολοκύθα που μπορεί να ζυγίζει έως και 100 κιλά.
Η πορτοκαλί σάρκα της έχει μια ήπια, γλυκιά γεύση που χρησιμοποιείται σε συνοδευτικά και σε πολλά επιδόρπια. Μαγειρευόταν σε πίτες, μαγειρευτά, τάρτες, σούπες και πουτίγκες. Η σάρκα μπορούσε να βραστεί, να ψηθεί, να τηγανιστεί ή να πολτοποιηθεί και οι σπόροι αποξηραίνονταν και αλατίζονταν ως θρεπτικό σνακ. Εξαιρετική για τις θρεπτικές ιδιότητες της, είναι μια νόστιμη πηγή βιταμινών και μετάλλων, ιδιαίτερα βήτα-καροτίνης, βιταμίνης C.
Αν και έχει μεγάλη διάρκεια και διακοσμεί υπέροχα την κουζίνα μας, μπορείτε να αποθηκεύσετε τη σάρκα της στην κατάψυξη για το χειμώνα. Συνδυάστε πράσα, μαϊντανό, σκόρδο και λίγο πατάτα με κολοκύθα και έχετε μια σούπα πλούσια σε γεύση και ευεξία. Μη ξεχάσετε να την πασπαλίσετε με φρέσκο ελαιόλαδο και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Μπορείτε επίσης να ψήσετε λεπτές φέτες και να τις αρωματίσετε με φρέσκο δεντρολίβανο, θα γευτείτε ένα υπέροχο υγιεινό σνακ.
Τέλος Οκτώβρη θα θυμηθούμε και την ιστορία των φαναριών κολοκύθας.
Προσωπικά όμως πάνω από όλα θαυμάζω αυτό το υπέροχο χρώμα που δημιουργεί με το πιο φυσικό τρόπο, υπενθυμίζοντας σε όλους τα δώρα της φύσης!
