Με πηγή έμπνευσης τις ταινίες και τη γενικότερη παρουσία του Αντρέι Ταρκόφσκι στην Τέχνη, στη σκέψη και στη φιλοσοφία του εικοστού αιώνα, εννέα εικαστικοί παρουσιάζουν την ομαδική έκθεση «Καθρέφτης» υπό την επιμέλεια του εικαστικού Μπάμπη Πυλαρινού.
Από τις 14 έως τις 28 Νοεμβρίου στο Atelier Pilarinos, οι Μάξιμος Βασίλιεβιτς, Χαράλαμπος Επαμεινώνδας, Απόστολος Ιτσκούδης, Γιώργος Κόρδης, Νεκτάριος Μαμάης, Χριστίνα Παπαθέου – Δουληγέρη, Χρήστος Παπαδάκης, Μπάμπης Πυλαρινός και π. Σταμάτης Σκλήρης προσεγγίζουν μέσα από 35 έργα την ατμόσφαιρα των ταινιών και την προσωπικότητα του κορυφαίου εκπρόσωπου του ρωσικού κινηματογράφου.
Ένας κατεξοχήν ποιητής-σκηνοθέτης, με κινηματογραφικά κάδρα όμοια με ζωγραφικές συνθέσεις, μπαίνει τώρα ο ίδιος στο ζωγραφικό τελάρο. Το εικαστικό υλικό είναι τόσο πλούσιο, όσο και η απαράμιλλη –γνωστή και μυθική πια– ταρκοφσκική ατμόσφαιρα. Οι ήρωες του Ταρκόφσκι συχνά κινούνται μέσα σε υγρά τοπία. Ένας σκύλος, σχεδόν ακίνητος, παίζει τον ρόλο που συχνά αναζητά και ένας ζωγράφος. Κάποια στοιχεία που δεν πρωταγωνιστούν στη σύνθεση, συμβάλλουν στο να ισορροπήσουν τα αντικείμενα μέσα στο κάδρο και βοηθούν τελικά στη δημιουργία της επιθυμητής ατμόσφαιρας.
Νερό και φωτιά υπάρχουν συχνά στα κινηματογραφικά τοπία του Ταρκόφσκι, ως τα αρχέγονα στοιχεία που κάνουν τον άνθρωπο να αισθάνεται αδύναμος και ταπεινός, και τον φέρνουν «εις εαυτόν». Στα τοπία των ταινιών του Ταρκόφσκι, συνήθως δεν υπάρχει δράση, ή αν υπάρχει είναι ελάχιστη.
Όλη η ενέργειά των πρωταγωνιστών είναι στατική. Η εξωτερική δράση, συχνά στη ζωή, ακυρώνει την εσωτερική. Ο Ταρκόφσκι ασκεί μια τέχνη που κυρίως έχει σχέση με τον χρόνο, με την κίνηση, αλλά που μας διδάσκει την ακινησία. Η κίνηση, δυστυχώς, γίνεται πια το αναλγητικό της ζωής, και η κινηματογραφική ακινησία, ενδοσκόπηση και κοίταγμα στον καθρέφτη.
Εννιά καλλιτέχνες ξεδιπλώνουν εννιά διαφορετικές ζωγραφικές αφηγήσεις του κινηματογραφικού ιδιώματος του Αντρέι Ταρκόφσκι: ορισμένα έργα κινούνται στο γενικότερο κλίμα όλων των ταινιών και της προσωπικότητας του, ενώ κάποια άλλα εμπνέονται απευθείας από κινηματογραφικές σκηνές δίνοντας την προσωπική ματιά του ζωγράφου στο δεδομένο τοπίο της ταινίας.
