Το Ονειρόδραμα, το πιο προσωπικό και πιο αγαπημένο, κατά δήλωση του ίδιου του συγγραφέα, έργο του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ είναι την ίδια στιγμή και το πιο αινιγματικό. Ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας μας παρασύρει στο ταξίδι της κόρης του θεού Αγνής, από τον ουρανό στη γη, μια καταβύθιση στον κόσμο των ανθρώπων και στον ψυχισμό τους. Ένα άγνωστο για εκείνη είδος με πολλά πρόσωπα και μορφές. Καθένα από τα πρόσωπα που θα συναντήσει μοιράζεται μαζί της το μέρος του δικού του κόσμου, εξομολογείται κομμάτι της δικής του μαρτυρίας στη ζωή όπου η Αγνή εισχωρεί άλλοτε ως θεατής και άλλοτε ως συμμέτοχη.
Όσο πορεύεται μαζί τους, από πλάσμα του ουρανού, αρχίζει να ταυτίζεται όλο και περισσότερο με την ανθρώπινη φύση τους, διεισδύοντας στο δικό τους σύμπαν, γνωρίζοντας από κοντά τις δυσκολίες της ζωής, τις ελπίδες και τις διαψεύσεις της.
Ένα παράξενο τοπίο. Ένας πύργος ξεπροβάλλει ανάμεσα από λουλούδια και όσο περνά ο χρόνος γίνεται μεγαλύτερος. Μια γυναίκα πλέκει μια κουβέρτα από αστέρια. Ένα κεφάλι ξεπροβάλλει από έναν τοίχο. Αντικείμενα που αλλάζουν ιδιότητες. Πρόσωπα που χωρίζονται, διπλασιάζονται, πολλαπλασιάζονται, εξαφανίζονται, στερεοποιούνται, θολώνουν, ξεκαθαρίζουν… Εικόνες από παιδικό όνειρο ή από ένα παράδοξο ποιητικό παραμύθι γεμάτο απόκοσμες ιστορίες που αφηγείται κάποιος/α ηλικιωμένος/η…
Η Γεωργία Μαυραγάνη θα συναντηθεί με το έργο πριν από αρκετό καιρό και αφουγκραζόμενη αυτό το αλλόκοτο, συνειδησιακό σύμπαν που ο συγγραφέας έχει συνθέσει, δημιουργεί ένα χειροποίητο θέατρο που σφύζει συναίσθημα και λυρισμό, έχοντας δίπλα της έναν δυναμικό θίασο συντελεστών και ηθοποιών. Και μαζί της μιλήσαμε για το έργο αλλά και τα όνειρα των ανθρώπων που όποιες και να είναι οι διαδρομές τους στη ζωή, η καταγωγή τους βαθιά ριζωμένη στο υποσυνείδητο παραμένει κοινή.
Πότε έγινε η πρώτη σας γνωριμία με τον Στρίνμπεργκ και το Ονειρόδραμά του; Σκέψεις όταν το πρωτοδιαβάσατε;
Με συγκίνησε η πρόθεσή του να μιλήσει για τον πόνο, τον αγώνα αλλά και τη χαρά της ανθρώπινης ύπαρξης με ένα προσωπικό αλλά και φιλοσοφικό τρόπο ταυτόχρονα. Είναι ένα ειλικρινές και βαθύ ποίημα. Το ανέβασα σε μια πρώτη εκδοχή στη δραματική σχολή «Δήλος». Όταν το Εθνικό μου πρότεινε αυτή τη συνεργασία χάρηκα που μου δόθηκε η δυνατότητα να το πραγματοποιήσω. Είναι απαιτητική παραγωγή και μόνο ένα κρατικό θέατρο μπορεί να το στηρίξει.
Πώς επιλέξατε να προσεγγίσετε αυτό το αρκετά απαιτητικό έργο; Ποια η αναπαράσταση που φανταστήκατε δηλαδή;
Το έργο για μας είναι το όνειρο του ποιητή -συγγραφέα που εμείς το βλέπουμε σαν δικό μας όνειρο. Ξεκινάμε με το να το αφηγούμαστε και σιγά σιγά μπλέκουμε μέσα σε αυτό βιώνοντας μαζί με την Αγνή και τον ποιητή τη δυσκολία και την ομορφιά της θνητότητας. Μια μεγάλη ονειρική αφήγηση για το ταξίδι της κόρης το θεού μέσα στον βίο των ανθρώπων .
Η Αγνή πέφτει στη γη για να γνωρίσει τον ανθρώπινο πόνο, τη δυστυχία της ανθρώπινης ύπαρξης, με σκοπό να μεταφέρει τα παράπονα των ανθρώπων στον θεό πατέρα της. Ποια είναι για εσάς σήμερα η μεγαλύτερη δυστυχία της ανθρώπινης ύπαρξης;
Η φτώχεια, η ανισότητα, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο κενόδοξος ατομισμός και η έλλειψη πίστης ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλό.
Μπορούν άραγε τα όνειρα των ανθρώπων κάπου να συναντηθούν; Κάπου να βρουν μια κοινή πορεία;
Ναι αν θυμόμαστε ότι «μία η ζωή και ποτέ ξανά» και δούμε τη θνητότητά μας σαν ευκαιρία ουσιαστικής συνάντησης με τους άλλους και όχι σαν ευκαιριακή εκτόνωση. Τώρα τα αρχέτυπα στα όνειρά μας μαρτυρούν ότι όλοι έχουμε από την ίδια ρίζα.
Λίγες οι φορές που έχει ανέβει θεατρικά στην Ελλάδα. Ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι βασικές του δυσκολίες και προκλήσεις που πιθανώς το καθιστούν ένα δύσκολο έργο ή αντίστοιχα ποια τα στοιχεία εκείνα που το καθιστούν ένα τόσο γοητευτικό έργο;
Έχει ένα μείγμα ρεαλισμού και συμβολισμού που μπορεί να σε μπερδέψει ακόμη και στο διάβασμά του, το έργο αυτό αν το δεις σαν μια ονειρική αφήγηση σιγά σιγά η μαγεία του ξεδιπλώνεται. Ομολογώ ότι το μελέτησα αρκετά ώστε να καταφέρω να το πυκνώσω και να μείνω πιστή στο νόημά του. Είμαι πολύ τυχερή που έχω αυτόν τον τόσο δοτικό και υπέροχο θίασο.
Τι είναι αυτό που καθιστά ένα έργο 117 χρονών επίκαιρο σήμερα κατά τη γνώμη σας;
Ο συγγραφέας προσπαθεί να δώσει απάντηση στο μεγάλο ερώτημα του νοήματος της ζωής και το κάνει επιστρατεύοντας όλη του την τέχνη, τη σκέψη και τη διαίσθησή του. Είναι ένα κλασικό έργο που μιλά σε κάθε εποχή.
Πώς επιλέγετε συνήθως τις σκηνοθετικές σας δουλειές; Υπάρχει κριτήριο πρότερης προσωπικής γοητείας με το έργο, με την ομάδα συντελεστών;
Επιλέγω τα έργα που με συγκινούν και με κάνουν να θέλω να τα μοιραστώ με τους συνανθρώπους μου. Είμαι τυχερή που κάνω αυτή τη δουλειά.
