Οι τεχνολογίες πληροφορίας και επικοινωνιών (ΤΠΕ), όπως και το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όχι μόνο έχουν μετασχηματίσει τις υφιστάμενες μορφές έμφυλης βίας, αλλά έχουν οδηγήσει και στην ανάδυση νέων μορφών, επιτρέποντας την αναπαραγωγή της από απόσταση, χωρίς σωματική επαφή και πέρα από σύνορα, συχνά μέσω της χρήσης ανώνυμων προφίλ.
To 2020, υπολογίστηκε ότι 1 στις 2 γυναίκες έχουν βιώσει κάποια μορφή διαδικτυακής έμφυλης βίας (EPRS, 2021).
Με αυτά τα δεδομένα είναι επιτακτικό να υιοθετηθούν πολιτικές που διασφαλίζουν την πρόληψη της διαδικτυακής έμφυλης βίας, την προστασία των επιζώντων ατόμων στη βάση μιας διαθεματικής και συμπεριληπτικής προσέγγισης, στηρίζοντας παράλληλα την ισότιμη ψηφιακή πολιτειότητα.
Η «Έκθεση για τη νομοθεσία και τις πολιτικές που αφορούν τη διαδικτυακή/ τεχνολογικά υποβοηθούμενη έμφυλη βία» περιλαμβάνει μια επισκόπηση του νομικού πλαισίου και των πολιτικών για τη διαδικτυακή έμφυλη βία σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.
Σε αυτή τονίζεται ότι τα μέτρα είναι εξαιρετικά κατακερματισμένα και με σημαντικά κενά τόσο στο νομοθετικό πλαίσιο όσο και στις πολιτικές που έχουν υιοθετηθεί σε επίπεδο ΕΕ και κρατών μελών. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απουσία κοινής ορολογίας, όπως και το πλήθος των νομικών και στατιστικών ορισμών.
Το τελευταίο μέρος της περιλαμβάνει προτάσεις πολιτικής και συστάσεις που βασίζονται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, προκειμένου να αποτελέσουν το έναυσμα για συγκεκριμένες αλλαγές στο τρόπο αντιμετώπισης της έμφυλης βίας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «PRESS: Πρόληψη – Απόκριση – Υποστήριξη νεαρών επιζωσών σεξουαλικής (διαδικτυακής) παρενόχλησης και βίας» που υλοποιείται στο πλαίσιο του CERV Project Grants για το διάστημα 1 Φεβρουαρίου 2022-31 Ιανουαρίου 2024, με τη χρηματοδότηση της ΕΕ. Συντονιστής φορέας είναι το Κέντρο Διοτίμα και εταίροι: το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ και η Genderhood, σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη και τον Σύνδεσμο Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας (ΣΚΛΕ).
