Ποια είναι η γενιά των millennials; Θα τα καταφέρει να βρει τον βηματισμό της δίπλα στις προηγούμενες; Και αν ναι, με τι κόστος; Υπάρχει χρόνος για όνειρα ή ο ρομαντισμός πεθαίνει, όταν μεγαλώνουμε;
Τρεις νέοι άνθρωποι, λίγο πριν και λίγο μετά τα 30, προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους στη ζωή, τον έρωτα και τη φιλία. Ένα πάρτι γενεθλίων, ένας χωρισμός, το νοίκι στο τέλος του μήνα, ένας μουσικός παραγωγός που δεν έρχεται ποτέ, αποτυχημένες οντισιόν και συνεντεύξεις για δουλειά, η ενηλικίωση και η ελπίδα ότι, δεν μπορεί, κάτι θα συμβεί… Όλα με φόντο την Αθήνα του σήμερα.
Μία παράσταση με έντονα στοιχεία μιούζικαλ, στην οποία οι τρεις χαρακτήρες ξεδιπλώνουν με χιούμορ και σαρκασμό τις δυσκολίες και τα όνειρα μιας γενιάς, που έχει την προσδοκία να ζήσει όπως η προηγούμενη, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να χαράξει τον δικό της δρόμο και να κρατήσει ζωντανή μέσα της την αίσθηση πως τελικά (μάλλον) όλα θα πάνε καλά.
Η Χρύσα Κολοκούρη μοιράζεται το Ημερολόγιο Προβών για την παράσταση «Δε Μιλένιαλς» που παρουσιάζεται από τις 20 Φεβρουαρίου στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα
Μάιος 2021
Είμαι στο μετρό. Έχω μόλις απορριφθεί από μία οντισιόν που ζητούσε εξαιρετική γνώση μουσικού οργάνου, εξαιρετικές φωνητικές ικανότητες, εξαιρετική κίνηση και γενικώς να είσαι εξαιρετικός. Μόλις έχουμε βγει από αλλεπάλληλες καραντίνες με κλειστά θέατρα, ανοιχτά θέατρα, κλειστά σήμερα, ανοιχτά αύριο. Έχω δει δουλειές μου να ακυρώνονται, να αναβάλλονται. Απελπισία! Μιλάω με φίλους, όλοι κάπου εκεί κοντά στα 30. Νιώθουμε ότι πάμε να διεκδικήσουμε την παρουσία μας σε έναν κόσμο που δεν έχει χώρο για εμάς. Δεν είναι άγνωστο το συναίσθημα βέβαια. Έχει προηγηθεί η οικονομική κρίση. Οι σφαλιάρες αλλεπάλληλες. Ξεκινάει η ανάγκη να μιλήσω για τη γενιά μου με λέξεις που γράφονται στο σήμερα. Εικόνες από έναν κόσμο που μου φαίνεται γνωστός (αλλά και που δεν είναι) αρχίζουν να ξεκολλάνε.
Μάρτιος 2023
Παίρνω τη Λουκία (σ.σ. Λουκία Ανάγνου) τηλέφωνο. Είχαμε μόλις συνεργαστεί για το «Αγάπης Αγώνας Άγονος», το οποίο και σκηνοθετούσε. Της λέω: «Σκέφτομαι να κάνω αυτό». «Ναι ρε μέσα, πάμε να το κάνουμε», μου λέει. Η απάντησή της με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι όντως πάμε να το κάνουμε κι ότι είναι πολύτιμο να έχεις κοντά σου ανθρώπους που απολαμβάνεις να δουλεύεις μαζί τους. Βρισκόμαστε με τον Άρη (σ.σ. Άρης Κασαπίδης). Δεν τον ξέρω πολύ καλά, αλλά ενστικτωδώς νιώθω ότι μπορούμε να δουλέψουμε μαζί.
Μάιος 2023
Ξεκινάνε οι πρώτες συναντήσεις. Αρχίζει να χτίζεται ένας πρώτος σκελετός της πλοκής και να ξεκολλάνε οι χαρακτήρες. Έχουν τα ονόματά μας. Είμαστε εμείς; Όχι. Και ναι. Είμαστε εμείς σε μια άλλη παράλληλη πραγματικότητα. Έχουν στοιχεία από τον καθένα μας, από τους τρεις μας, από άλλους ανθρώπους που υπήρξαν ή δεν υπήρξαν. Γράφω τους στίχους από ένα τραγούδι της παράστασης. Δεν ξέρω τι γίνεται πριν ή μετά, αλλά ξέρω ότι αυτοί οι στίχοι είναι ο λόγος που γράφεται το κείμενο.
Αύγουστος 2023
Έχω γυρίσει στην Αθήνα πριν τον Δεκαπενταύγουστο. Δεν το είχα σκοπό, αλλά καμιά φορά δεν ξέρεις πώς σου τα φέρνει η ζωή. Ανοίγω το λάπτοπ . Η πόλη είναι τόσο ήσυχη, που μαλακώνει τη σκέψη μου. Κοιτάζω για ώρες τη λευκή σελίδα στο Word. Ξέρω τους χαρακτήρες, ξέρω την πλοκή. Ψάχνω τις λέξεις. Ξεκινάω να γράφω. Γράφω αβίαστα, σχεδόν σαν να καταγράφω μία κουβέντα που ακούω σ’ ένα διπλανό τραπέζι. Ανακούφιση!
Δεκέμβριος 2023
Πρώτη ανάγνωση. Οι λέξεις που ηχούσαν μέσα μόνο στο μυαλό μου για μήνες να παίρνουν το ηχόχρωμα της φωνής τους. Και είναι πιο ωραίες! Πρέπει να διαβάσω κι εγώ μαζί τους. Τι κρίμα! Θα ήθελα τόσο πολύ μόνο να τους ακούω. Τους βλέπω που γελάνε. Έχει ήλιο. Ξεκινάμε πρόβες. Όλοι είμαστε κουρασμένοι, όλοι είμαστε και σε άλλες δουλειές, αλλά όλοι είμαστε εκεί με την αλήθεια της κάθε μέρας μας και είναι συγκινητικό. Τέλη του μήνα ο Νίκος (σ.σ. Νίκος Τσώλης) μου στέλνει τη μουσική της παράστασης. Νιώθω ευγνώμων.
Φεβρουάριος 2024
Τελευταία περάσματα και προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τον χώρο. Δεν είναι θεατρικός κι αυτό έχει τη γοητεία του, αλλά και τις δυσκολίες του. Τρώμε τα μούτρα μας, προσπαθούμε ξανά, κινούμαστε πάνω σ’ αυτή τη λεπτή γραμμή, όπως κάθε φορά πριν το τέλος. Έχουμε φτάσει στο σημείο που χρειαζόμαστε καινούρια μάτια να μας κοιτάξουν. Σε μία βδομάδα η πρεμιέρα. Ελάτε να σας πούμε μια ιστορία με την αλήθεια της κάθε μέρας μας.
