-676878.jpg)
Ο ελληνικός κινηματογράφος τα τελευταία -κρίσιμα- χρόνια της κρίσης αλλάζει κατεύθυνση και προσδιορισμό, με εκατοντάδες ετήσιες -και κατά πλειοψηφία ανεξάρτητες- παραγωγές, να αναλαμβάνουν χρέη αφυπνιστή, λέγοντας στον κόσμο τα ανείπωτα και σχολιάζοντας τα καλώς και κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας.
Κι ενώ η μούσα-κρίση φαίνεται πως κάνει καλό στον εγχώριο κινηματογράφο, παραμένουν λιγοστές οι ευκαιρίες των κινηματογραφιστών να φέρουν την ταινία τους σε επαφή με τον “έξω” κόσμο. Στις λίγες αυτές ευκαιρίες συμπεριλαμβάνεται και το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, η οποία μεταμορφώθηκε από τις 16 έως και τις 21 Σεπτέμβρη για 36η χρονιά σ’ ένα από τα γνωστότερα meeting points των μικρομηκάδων δημιουργών, με το Εθνικό Διαγωνιστικό να προβάλλει 39 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους (εκ των 184 συνολικών συμμετοχών).
Η εξαμελής κριτική επιτροπή, μέλη της οποίας ήταν οι Γιάννης Γλέζος, Χρήστος Δήμας, Νίνος Φενέκ Μικελίδης, Ανδρέας Πάντζης, Αντώνης Παπαδόπουλος και Κλεώνη Φλέσσα ανακοίνωσαν τα βραβεία του φεστιβάλ στο Δημοτικό Ωδείο της Δράμας τα οποία διαμορφώθηκαν ως εξής: Χρυσός Διόνυσος 1ο Βραβείο Μυθοπλασίας στην ταινία «Red Hulk» της Ασημίνας Προέδρου για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη ενός καίριου θέματος της ελληνικής πραγματικότητας και την άρτια κινηματογραφική του απόδοση, Αργυρός Διόνυσος 2ο Βραβείο Μυθοπλασίας στην ταινία «Dead End» της Τώνιας Μίσιαλη για την τρυφερή ματιά, την ευρηματικότητα και την οικονομία των εκφραστικών μέσων, Βραβείο «Έλληνες του Κόσμου-Σωκράτης Δημητριάδης» στην ταινία «Άννα» του Σπύρου Χαραλάμπους για την ανάδειξη ενός κοινωνικού θέματος με άρτια κινηματογραφική γραφή, Βραβείο Σπουδαστικής ταινίας στην ταινία «Νικολέτα» στην Σόνια Λίζα Κέντερμαν για την κατάκτηση των εκφραστικών της μέσων και την αφηγηματική της επάρκεια, Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη» για την καλύτερη ταινία “Κοινωνικού Προβληματισμού” στην ταινία «Pieta» του Αλέξανδρου Τσαντίλα για την αιχμηρή, πρωτότυπη κινηματογράφηση ενός θέματος της καθημερινότητας και το ειδικό βραβείο «Ντίνος Κατσουρίδης» για Πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη στην ταινία «Συνθήκη 10/60» του Άκη Πολύζου για την άρθρωση ενός πολιτικού σχολίου με ευρηματικότητα και την εξαιρετική της εκτέλεση.
Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι ενδιαφέρον πώς η κορυφαία ταινία του φεστιβάλ «Red Hulk» μοιάζει με δυσοίωνη πρόβλεψη του τραγικού γεγονότος, καταπιανόμενη με την ιστορία ενός καταπιεσμένου κι οργισμένου νέου που εντάσσεται σε μια ομάδα νεοναζιστών και έρχεται αντιμέτωπος με τον περίγυρό του. Ο κινηματογράφος άλλωστε μπορεί να γίνει προκλητικός και ταυτόχρονα συγκινητικός -να αποτελέσει αφετηρία προβληματισμού πάνω σε ένα θέμα- δίχως να υποκύπτει στην ευκολία και τον εντυπωσιασμό ενός “εξωφύλλου” με μόνο γνώμονα το μέγιστο κέρδος.
Φωτογραφία άρθρου: Στιγμιότυπο από την ταινία «Red Hulk»
