-42309.jpg)
Το πρόγραμμα των Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου ανακοινώθηκε χθες σε ένα κλίμα καλλιτεχνικής ευφορίας. Μια μικρή όαση έγινε το Μουσείο Μπενάκη μέσα στη γενική κατήφεια και ανασφάλεια των ημερών. Όπως άλλωστε σχολίασε και ο Πρόεδρος του Φεστιβάλ, Γιώργος Λούκος, αν συμβεί και στην Ελλάδα αυτό που συνέβη με τους Γάλλους, οι οποίοι λόγω κρίσης μένουν τα σαββατοκύριακα στις πόλεις και παρακολουθούν περισσότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις, τότε θα λέμε crisis forever! Σε συνδυασμό με τις μειωμένες τιμές εισιτηρίων, που εξακολουθεί να διατηρεί η διοργάνωση, μπορεί πράγματι ο πολιτισμός τελικά να ευνοηθεί. Εξάλλου ναι μεν ο προϋπολογισμός του Φεστιβάλ μειώνεται κάθε χρόνο (3,2 εκ. ευρώ φέτος), αλλά τα έσοδα από τα εισιτήρια αυξάνονται, τα χρέη εξοφλούνται, δημιουργήθηκε ο νέος χώρος της Πειραιώς… Ο Υπουργός Πολιτισμού απ’ την πλευρά του τόνισε τη στενή σχέση που εδραιώνεται μεταξύ του Φεστιβάλ και της πόλης, η οποία αλλάζει και τον τρόπο που βλέπουμε και βιώνουμε το περιβάλλον μας. Να μη σιγήσει η φωνή της νέας γενιάς, είπε χαρακτηριστικά.
Πράγματι η «νέα γενιά» είναι παρούσα στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ, για παράδειγμα οι «Πολεοδομές»: πέντε παραστάσεις από νεανικούς πειραματικούς θιάσους συμβαίνουν σε πέντε ταράτσες και αυλές της Αθήνας, ενεργοποιώντας ξεχασμένους χώρους. Επίσης ο σύγχρονος ελληνικός χορός εκπροσωπείται από πέντε σχήματα, τα περισσότερα πρωτοεμφανιζόμενα στη διοργάνωση με κριτήρια την ηλικία, την πρωτοτυπία και τη φρεσκάδα της ιδέας.
Το θέατρο έχει βέβαια όπως πάντα την πρωτιά. Ενδεικτικά αναφέρουμε το τροχόσπιτο στην πρώην Κορεατική Αγορά σε επιμέλεια του Γιώργου Νανούρη, τον Δαίμονα της Ρούλας Πατεράκη, το Παρτάλι με τον Χρήστο Στέργιογλου, την Κλυταιμνήστρα με τη Φιλαρέτη Κομνηνού, τη Μέδουσα του Θωμά Μοσχόπουλου. Οι ξένες παραγωγές περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων Ρομέο Καστελούτσι, Αριάν Μνουσκίν και Μπομπ Ουίλσον. Στον χορό ξεχωρίζουμε το Yes we can’t της Forsythe Company και τη Συλβί Γκιλλέμ. Στη μουσική έχουμε, μεταξύ πολλών άλλων, τα αφιερώματα στον Ιάννη Ξενάκη και στον Οδυσσέα Ελύτη, μουσική από την Τυνησία και την Αίγυπτο στην Τεχνόπολη. Και βέβαια όπερα από τη Λυρική Σκηνή αλλά και την εκπληκτική Όπερα του Θεάτρου Μπολσόι και τη Στέψη της Ποππαίας στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σε σκηνοθεσία Αποστολίας Παπαδαμάκη.
Στα εικαστικά, πολύ ενδιαφέρουσα είναι η βίντεο περφόρμανς Black Mirror του Doug Aitken στην Ύδρα και στο λιμάνι του Πειραιά, μέσα σε ferryboat-παντόφλα. Αλλά και το “Arrrgh! Τέρατα και Σημεία στη Μόδα” που ξεκινά ήδη στις 14 Μαΐου στο Μουσείο Μπενάκη.
Η Επίδαυρος φιλοξενεί 6 παραστάσεις: την Ειρήνη σε σκηνοθεσία Π. Φιλιππίδη, τα Μικρά Διονύσια του ΚΘΒΕ, τους Σκηνοβάτες του Στ. Φασουλή, τη Μήδεια του Αντ. Αντύπα, τον Ηρακλή Μαινόμενο σε σκηνοθεσία Μ. Μαρμαρινού, αλλά και τον Ριχάρδο Γ’ με τον Κέβιν Σπέισι σε σκηνοθεσία Σαμ Μέντες. Το φεστιβάλ ελπίζει σε μια απήχηση εφάμιλλη με αυτή που είχε το Χειμωνιάτικο Παραμύθι με τον Ήθαν Χωκ, όταν άπειρες θαυμάστριες κατέκλυσαν την Επίδαυρο ψάχνοντας ένα «παλιό θέατρο»! Και ο κ. Λούκος προσθέτει προς αποφυγή γκρίνιας, ότι λίγες ακριβές παραγωγές είναι απαραίτητες, καθώς αποφέρουν τελικά περισσότερα κέρδη από πολλές low budget παραγωγές.
Τέλος η Μικρή Επίδαυρος είναι φέτος ιδιαίτερα μελωδική, με την Μόνικα, τον Νίκο Πορτοκάλογλου, την Γαλάνη με τον Vassiliko, και την παράσταση-αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου.
Καλό φεστιβάλ, λοιπόν!
Το φεστιβάλ θα διαρκέσει τον Ιούνιο και Ιούλιο. Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά στις 9 Μαΐου. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα www.hellenicfestival.gr
