-529909.jpg)
Τι σχέση έχει ο πουαντιγισμός με τον Octavio Paz; Ο αναγεννημένος αφηρημένος εξπρεσιονισμός με τον Charles Fourier; Τα μπαχαρικά και οι σκουρόχρωμες σάλτσες με τον ερωτισμό; Η ευωχία με την γλυπτική; Η έκθεση “Αt table and in bed” αποτελεί την ενσάρκωση της έμπνευσης που έδωσε στην Έλενα Παπαδοπούλου ένα κείμενο του Octavio Paz «το οποίο ασχολείται με τον πολιτισμό μας ειδικά από την οπτική των διατροφικών και σεξουαλικών πρακτικών μας, ιδίως μέσα από το πρίσμα των θεωριών του γάλλου κοινωνικού φιλόσοφου Fourier». Πρόκειται για μια ομαδική έκθεση στην οποία συμμετέχουν κυρίως νέοι καλλιτέχνες -γύρω στα 30- και που μέσα σε ένα πολύ χαλαρό πλαίσιο, ακροθιγώς θα έλεγα, εξετάζεται η επίδραση που έχει το φαγητό και η σεξουαλικότητα στην κοινωνία και τούμπαλιν. Παρότι η θεματική της έκθεσης έχει ενδιαφέρον, είναι τόσο μεγάλο και πολυδιάστατο το θέμα που μόνο μια έκθεση τεραστίων διαστάσεων -όπως συνέβη για παράδειγμα πριν μερικά χρόνια στην εξαιρετική έκθεση του Grand Palais “Melancholy:Genius and insanity in the West “– θα μπορούσε να το καλύψει ικανοποιητικά.
Όμως η έκθεση έχει ένα άλλο προτέρημα. Συγκεντρώνει έργα για την παραγωγή των οποίων έχουν χρησιμοποιηθεί τόσο διαφορετικά μέσα και τεχνικές, και υπάρχουν τόσες αναφορές στο παρελθόν, ενώ γνωρίζεις ότι βλέπεις σύγχρονα έργα, που τελικά η όλη εμπειρία έχει ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, ο Graham Anderson χρησιμοποιεί για να ζωγραφίσει τα γυμνά του την τεχνική του πουαντιγισμού (ντιβιζιονισμού) που άκμασε τη δεκαετία του 1880. Η Margaret Lee -καλλιτέχνις, επιμελήτρια και art dealer παράλληλα- έχει εμπνευστεί ένα τηλέφωνο του οποίου το ακουστικό είναι ένα αγγουράκι τουρσί, θυμίζοντάς μου βέβαια το περιβόητο τηλέφωνο του Dali με τον αστακό. Όσο για την Cassandra MacLeod, σύντροφο του διάσημου καλλιτέχνη Urs Fischer, τα έργα της -που τα τελειώνει απαραιτήτως μέσα σε ένα εικοσάλεπτο- ακολουθούν το ρεύμα των τελευταίων χρόνων, της αναγέννησης του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.
Οι μικρές εκπλήξεις της έκθεσης ωστόσο δε σταματούν εκεί. Ο υποψήφιος για το βραβείο ΔΕΣΤΕ του 2013 Κώστας Σαχπάζης παρουσιάζει τέσσερα εξαιρετικής αισθητικής και ευαισθησίας ασπρόμαυρα έργα σε ψηφιακή εκτύπωση. Είναι μια καινούργια δουλειά που παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Τοπία σκοτεινά στα οποία η ανθρώπινη παρουσία υπονοείται. Ερημωμένες πίσω αυλές; Ερημωμένες ψυχές; Οι παρίες της κοινωνίας; Η κοινωνία της κρίσης; Ένας σκοτεινός έσω κόσμος.
Αλλά και η Ραλλού Παναγιώτου (φωτογραφία) αποφάσισε να υπερβεί τα εσκαμμένα. Με μια εγκατάσταση που σπάει τη γνωστή της ακαμψία με τον δανεισμό στοιχείων -για πρώτη φορά νομίζω- από την ποπ κουλτούρα, δημιούργησε ένα γλυπτό με ενδιαφέρουσα φόρμα και ενδιαφέροντα συνδυασμό υλικών (μαύρο μάρμαρο, εκτύπωση σε δέρμα, ξύλο, μπρούτζινους σωλήνες, και μπογιά). Ένα μάτι που θα μπορούσε να ανήκει σε γυναικεία θεότητα της Αιγύπτου, σε μια βαμπ του κινηματογράφου, ή σε μια σύγχρονη γυναίκα που η κοινωνία της κατανάλωσης την αποθεώνει. Κι όλα αυτά χωρίς πρόσημο, σαν ανθρώπινη κατάσταση.
Έντονο είναι το έργο «10 χρονών» της Γεωργίας Σαγρή που αποτελείται από 14 διαφορετικές εκτυπώσεις με φωτογραφίες σκληρού πορνό από τσοντοπεριοδικά και πάνω τους τυπωμένα ποιήματα και κείμενα της καλλιτέχνιδας. «I suffocate since the late nineties/ what is left is reproduction of production/ re-exhibition / and re-respond/ an increase in the supply of works/ managerial annexation/ only an information slot». Σεξουαλικότητα, ερωτισμός, εμπόριο και κατανάλωση, πού βρίσκονται τα όρια του φυσιολογικού; Ποιος τα ορίζει;
Η έκθεση “Αt Table And in Bed” μπορεί να μην έχει την ολοκληρωμένη ρητορική που επιβάλει μια θεματική έκθεση, αλλά σίγουρα αξίζει να τη δει κανείς για τα επιμέρους έργα.
Η ομαδική έκθεση “Αt table and in bed” φιλοξενείται στην γκαλερί Andreas Melas & Helena Papadopoulos έως τις 23 Μαρτίου 2013.
