-534507.jpg)
Oι Chromatic Sequence είναι μια μικρή ορχήστρα δωματίου. Συνδυάζουν τα κλασικά όργανα με την electronica, τα βίντεο με την πρόζα και το θόρυβο χωρίς να χάνουν όμως ποτέ τη μελωδικότητά τους. Διακρίνονται πάντα για την αρτιότητα και το αισθητικό αποτέλεσμα των ζωντανών τους εμφανίσεων και ενόψει αυτών, μιλήσαμε με τον συνθέτη και ιθύνων νου του σχήματος, Γιώργο Στεφανακίδη.
ελc: Οι Chromatic Sequence, παρόλο που είναι μια πολυμελής μπάντα, είναι σαφές ότι δεν λειτουργεί ως “κανονικό γκρουπ” ή κολεκτίβα μουσικών, αλλά ως το προσωπικό “όραμα” του συνθέτη τους. Ποιoς είναι ο λόγος που “επιμένεις” να έχεις το ρόλο αυτό;
Chromatic Sequence: Δεν επιμένω! Αυτή είναι η άτυπη σύμβαση με την οποία λειτουργεί το σχήμα. Ποτέ δε μαζευτήκαμε όλοι μαζί για να πούμε “ας κάτσουμε να φτιάξουμε κάτι”. Και κανείς νομίζω δεν έχει αυτή την ανάγκη σε σχέση με αυτή τη μπάντα. Λειτουργεί περισσότερο σαν μια μικρή μοντέρνα ορχήστρα δωματίου παρά σα μια συλλογική δημιουργική οντότητα. Κι όλα αυτά μέσα σε κλίμα απόλυτα φιλικό και σεβασμού ο ένας για τον άλλον.
ελc: Το πρώτο άλμπουμ σας, θυμάμαι να μοιράζεται χέρι με χέρι στις συναυλίες σας δωρεάν. Υπάρχει ακόμα το ίδιο σκεπτικό σχετικά με τη διάθεση της μουσικής σας ή αυτό ήταν το επακόλουθο της απαξίωσης της μουσικής βιομηχανίας;
C.S: Υπάρχει ακόμα η απαξίωση αυτή, όχι για τη μουσική βιομηχανία καθαυτή αλλά για τους χειρισμούς της. Το 2007 που βγάλαμε το “7 Μέρες Μακριά” υπήρχαν πολύ πιο εμφανή τα τραστ των δισκογραφικών και των δισκοπωλείων που πουλούσαν τα cd 25 ευρώ. Θεωρούσα απαράδεκτο να πρέπει να καταβάλλει κάποιος ένα τέτοιο αντίτιμο για να ακούσει κάτι από το οποίο ο καλλιτέχνης τελικά θα πάρει ένα ελάχιστο ποσοστό. Πέντε χρόνια μετά, με την περιβόητη “κρίση” να μαστίζει το μυαλό μας πρώτα και μετά την τσέπη μας, τα πράγματα έχουν λιγάκι αναθεωρηθεί. Ο καλλιτέχνης πρέπει να ζήσει, ο ακροατής για να ακούσει μάλλον πρέπει να καταβάλλει ένα μικρό αντίτιμο, αλλά να ξέρει ότι, αν μη τι άλλο, το μεγαλύτερο ποσοστό πηγαίνει στον καλλιτέχνη. Γι ‘αυτό άλλωστε ανθίζουν οι low budget παραγωγές και οι εναλλακτικές διανομές. Διατηρώ μια παιδική αφέλεια που με κάνει να φτιάχνω ακόμα χειροποίητες παραγωγές (Allou Fun Dark, Belle Epoque), να χρεώνομαι και να τις προσφέρω στον κόσμο με κάποιο αντίτιμο που θα μου επιτρέψει να βγάλω ένα μέρος των εξόδων μου. Προς το παρόν στο blog μας (http://chromaticsequence.blogspot.gr) μπορεί κάποιος να πληροφορηθεί για τα άλμπουμ και να τα παραγγείλει απευθείας από εμάς!
ελc: Την τελευταία δεκαετία υπήρξε μια ακμάζουσα πορεία για τη λεγόμενη modern classical σκηνή και καλλιτέχνες του χώρου κατάφεραν να γεμίζουν μεγάλες σκηνές του εξωτερικού. Τα τελευταία χρόνια είναι όλο και λιγότερες οι δουλειές του είδους που πραγματικά ξεχωρίζουν. Θεωρείς ότι αυτό οφείλεται στο φρενήρη ρυθμό των νέων ακουσμάτων/πληροφοριών της εποχής που διανύουμε και του περιορισμένου χρόνου που αφιερώνουμε στην ακρόαση ενός δίσκου ή ότι ήταν ένα ακόμα hype της μουσικής βιομηχανίας που ξεθώριασε;
C.S: Πάντα αυτό δε γίνεται, με όλα τα στυλ σε όλα τα είδη τέχνης και πολιτισμού; Ο κόσμος ακολουθεί τα ρεύματα και τις τάσεις και δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε αυτό. Μια τάση γεννιέται από κάποιους που το “έχουν”, για κάποιο λόγο γίνεται μόδα και μετά μέσα σε αυτή μπαίνει κόσμος που μπορεί να το “έχει” μπορεί και όχι. Μετά η τάση ξεθωριάζει, φθείρεται και πεθαίνει για να δώσει τη θέση της σε κάτι άλλο. Go with the flow!
Παρ’ όλα αυτά η αξία της μουσικής που έχει κάτι να πει παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο γιατί υπερβαίνει την αξία της “τάσης”. Το στυλ είναι ο καμβάς της τέχνης όχι το αποτέλεσμα. Μουσικοί σαν τους μεγάλους κλασικούς, αν ζούσαν σήμερα, μπορεί να έγραφαν και dubstep μεταξύ άλλων!
ελc: Ποιους καλλιτέχνες -απο διαφορετικούς χώρους προερχόμενους- εκτιμάς;
C.S: Δύσκολη ερώτηση. Δεν το ‘χω με τα ονόματα καθόλου αν και μπορώ να μείνω έκθαμβος για ώρες απέναντι σε κάτι που μου αρέσει! Εκτιμώ καθετί, γιατί καθετί είμαι εγώ με ένα τρόπο κι αυτό είναι πια προσωπικό βίωμα κι όχι μια φευγαλέα σκέψη. Αν επιμείνουμε με τα ονόματα, άκουσα πρόσφατα μια συνέντευξη του Σάμιουελ Τζάκσον που τον εκτιμώ ιδιαίτερα σαν ηθοποιό και συνόψισε πολύ ωραία τη διαδικασία του καλλιτέχνη μέσα σε μια (παρα)φρασούλα: “Just do my fucking job, man”.
ελc: Τα conceptual άλμπουμς προέκυψαν από επιλογή ή ήταν κάτι που αποφασίστηκε στην πορεία;
C.S: Τίποτα δεν είναι προαποφασισμένο. Αυτό που προϋπάρχει είναι η αγάπη μου για τις ιστορίες, για το concept, για αυτή την κλωστούλα που ενώνει το αταίριαστο κάτω από μια κοινή ομπρέλα. Όταν έχεις μια ιστορία, τότε μπορείς να γράψεις σαν να έγραφες για soundtrack. Να βάλεις μέσα το hardcore και το απαλό. Να λειτουργήσει η ιστορία σαν όχημα που μεταφέρει τις νότες. Για παράδειγμα, σε μια έκθεση με θέμα “Μια μέρα στη φύση” χωράει και ο ήχος του αυτοκινήτου που σε μετέφερε εκεί και το σκυλάδικο που έπεσες τυχαία στο ραδιόφωνο και γέλασες με την παρέα και ο ήχος του ποταμού που κάτσατε και πλατσουρίσατε και το ρεφραίν που σου κόλλησε και το τραγουδούσες ακατάπαυστα και το cd που βάλατε στο γυρισμό με εκείνες τις ξεχασμένες 80s επιλογές και η φωνή του βραδινού δελτίου ειδήσεων που ακούς τα ίδια και τα ίδια ενώ σου λείπει το δάσος και, και, και…
ελc: Οι CS φημίζονται για τις τεχνικά άρτιες ζωντανές εμφανίσεις τους. Η παρουσίαση δε του πρώτου σας δίσκου το 2008, θυμάμαι, ήταν ένας πρωτότυπος συνδυασμός live camera, πρόζας, video art και μουσικών που έπαιζαν σε δύο επίπεδα. Πώς θα είναι το στήσιμο της συναυλίας στο six d.o.g.s;
C.S: Αυτή τη φορά θα πρωτοτυπήσουμε κάνοντας μια κανονική συναυλία! Παραδόξως μου έχει λείψει να ανέβω πάνω στη σκηνή και να παίξω απλά μουσική! Έχουμε κάνει πολύ ιδιαίτερα πράγματα και θα κάνουμε και στο μέλλον αλλά τώρα η απλότητα της στιγμής καλεί για τον πυρήνα της δημιουργίας που δεν είναι άλλος από τη μουσική. Παρ’ όλα αυτά εκεί είναι και η μεγάλη αναβάθμιση! Με κομμάτια που δεν έχουν ξαναπαιχτεί (και δεν έχουν δισκογραφηθεί), με κομμάτια διαφορετικά ενορχηστρωμένα και με έμφαση στη δύναμη του beat θα είναι ένα άκρως ενδιαφέρον live.
ελc: Τι να περιμένουν οι ακροατές των CS μετά το Belle Epoque; Υπάρχoυν σκέψεις για νέο άλμπουμ/υλικό/τρόπο διανομής του;
C.S: Έχω ένα concept στο μυαλό μου αλλά καλύτερα να μην πω περισσότερα. Ακόμα και ο τρόπος διανομής είναι πια υπό συζήτηση, ήρεμα και απλά. Όπως είπα και πριν “go with the flow!”
Οι Chromatic Sequence εμφανίζονται την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου στο six d.o.g.s.
