-79558.jpg)
Με ένα πολύ πλούσιο ρεπερτόριο -εμφανίσεις στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου- και 22 μόνιμους σολίστ στο δυναμικό της, τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου η Amsterdam Sinfonietta θα βρίσκεται στη Αθήνα, καλεσμένη του “Παρνασσού”. Λίγο πριν τη συναυλία η Candida Thomson, εξάρχουσα και καλλιτεχνική διευθύντρια της ορχήστρας μίλησε στο ελculture και στο μουσικολόγο Γιώργο Βλαστό.
ελc: Πρόσφατα ηχογραφήσατε το “The Bohemian Album” μία συλλογή όπου συνδυάσατε την μουσική του Dvořák με αυτή των νεώτερων Haas, Schulhoff. Είναι γνωστό ότι με την Amsterdam Sinfonietta έχετε μάλιστα καθιερώσει τέτοιου είδους επιλογές στο ρεπερτόριό σας. Τι αναζητάτε μέσα από αυτούς τους αναπάντεχους συνδυασμούς;
Candida Thomson: Στο “The Bohemian Album” θέλαμε να συνδυάσουμε ένα πολύ γνωστό έργο, την Σερενάτα του Dvořák, με δύο σχετικά άγνωστα έργα, άγνωστων συνθετών. Όταν ακούσει κάποιος αυτά τα τρία έργα μαζί, θα αναγνωρίσει ένα κοινό background, από στοιχεία φολκ, αλλά και ρυθμό και αρμονία. Φυσικά οι Haas και Schulhoff προχωρούν λίγο παραπέρα, με ένα διαφορετικό τρόπο. Σκοπός μας είναι πάντα να παρουσιάσουμε μια ηχογράφηση πολύ υψηλού επιπέδου και ένα λιγότερο συνηθισμένο ρεπερτόριο. Το πιο πρόσφατο άλμπουμ μας, “The Mahler Album”, εμπίπτει στην ίδια φιλοσοφία όσο αφορά το ρεπερτόριο. Συνδυάσαμε και εδώ το περίφημο Adagietto (από την Συμφωνία no. 5) του Mahler, με μια άγνωστη μεταγραφή του τελευταίου του Adagio (από την Συμφωνία no. 10), παρόλο που τα έγχορδά μας είναι σε αριθμό πολύ λιγότερα από αυτά μιας Συμφωνικής Ορχήστρας. Το “The Mahler Album” περιέχει, επίσης, την μεταγραφή του αριστουργηματικού κουαρτέτου εγχόρδων op 95 του Beethoven, που έχει κάνει ο Mahler.
ελc: Το κοινό πώς ανταποκρίνεται σε αυτές τις επιλογές ρεπερτορίου;
C.T: Είμαστε διεθνώς γνωστοί για το επίπεδο της ερμηνείας μας, αλλά και για τα προγράμματά μας. Το κοινό έρχεται για να ακούσει κάτι που είναι πολύ γνωστό και ξέρει πως με την ευκαιρία θα ακούσει και κάποια έργα που δεν γνωρίζει, που είναι εντελώς καινούρια. Κατά κάποιο τρόπο, είναι σαν να πηγαίνει κανείς σε ένα εστιατόριο, θέλει να παραγγείλει κάποιο πιάτο που του είναι οικείο, αλλά και να δοκιμάσει κάτι καινούριο που μπορεί να αποδειχθεί μια ευχάριστη έκπληξη. Πιστεύω πως ένας ακροατής ωριμάζει μέσα από μελετημένα προγράμματα.
ελc: Το πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στον «Παρνασσό» συνδυάζει τα έργα των Haydn, Shostakovich και Rota. Υπάρχει κι εδώ μία κρυμμένη λογική πίσω από αυτήν την επιλογή των συνθετών;
C.T: Στην Ελλάδα θα παίξουμε για πρώτη φορά, συνεπώς θέλουμε να δείξουμε όλες τις δυνατότητες της Amsterdam Sinfonietta. Κάθε έργο στο πρόγραμμα αποκαλύπτει μια άλλη πλευρά της ορχήστρας εγχόρδων. Με τον Shostakovich έχουμε μια μακρά ιστορία και συγκεκριμένα με τις μεταγραφές για κουαρτέτα, με πολλές ηχογραφήσεις τους, ανάμεσα στις οποίες είναι και οι δικές μας των no 2 και 4. Ο Haydn είναι κλασικός και το κομμάτι του Nina Rota είναι ένα έργο για έγχορδα αγαπητό στην ορχήστρα, που παράλληλα δεν παρουσιάζεται συχνά στο κοινό, αλλά μας μεταφέρει μέσα στον κόσμο του σινεμά του Fellini, ο Rota έγραψε μουσική για πολλά φιλμς του Fellini, όπως, επίσης, και για την τριλογία του Francis Ford Coppola “Ο Νονός”. Η Σερενάτα γράφτηκε την ίδια εποχή με το κουαρτέτο no 10 του Shostakovich, το οποίο παίζουμε στο ίδιο πρόγραμμα. Είναι ενδιαφέρον να κάνει κάποιος τη σύγκριση…
ελc: Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες και οι βασικές δυσκολίες του εγχειρήματος να διευθύνετε ένα ρεπερτόριο κατά βάση γραμμένο για ορχήστρα εγχόρδων;
C.T: Δεν διευθύνω, παίζουμε μαζί σαν ένα μεγάλο κουαρτέτο ή κουιντέτο εγχόρδων, 24 μουσικοί, ένα σύνολο που δεν χρειάζεται ένα παραδοσιακό μαέστρο. Έχουμε 5 άριστους μουσικούς, κορυφαίους της κάθε ομάδας του συνόλου. Δουλεύουμε αρχικά οι πέντε μας πάνω στην ερμηνεία του έργου, και ύστερα συναντιόμαστε όλοι μαζί για να επεξεργαστούμε τα διαφορετικά ηχοχρώματα, τα φραζαρίσματα που μπορούν να επιτευχθούν με ένα τέτοιο σύνολο, και το αποτέλεσμα βασίζεται περισσότερο στη διάδραση μεταξύ των μουσικών. Είναι μουσική δωματίου ευρείας κλίμακας.
ελc: Έχετε συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους πιανίστες. Το ίδιο θα κάνετε και στην συναυλία σας στον «Παρνασσό». Πώς αντιμετωπίζετε το πιάνο ως όργανο;
C.T: Έχουμε την τύχη να συνεργαζόμαστε με πολλούς εξαιρετικούς σολίστ και μουσικούς, που απολαμβάνουν πραγματικά τον τρόπο που δουλεύουμε, γιατί είναι πιο προσωπικός και άμεσος, και πολλές φορές πετυχαίνουμε μια σπάνια και μοναδική ερμηνεία μαζί. Αγαπώ το πιάνο, αλλά, όπως και με κάθε όργανο, ο ερμηνευτής είναι αυτός που το κάνει ενδιαφέρον!
Περισσότερες πληροφορίες για τη συναυλία, διαβάστε εδώ.
