-490136.jpg)
Τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο; Με άλλα λόγια, τι σχέση έχουν οι εκθέσεις με τον χριστιανισμό; Πώς δύο εκθέσεις, δύο καλλιτεχνών που χρησιμοποιούν εντελώς διαφορετικά εκφραστικά μέσα και διαφορετική ρητορική, μπορούν να φέρουν στο μυαλό τον μύθο της γέννησης του Χριστού;
Ίσως φταίει το πνεύμα των ημερών… Όμως, παραμονές χριστουγέννων, βγαίνοντας από τις εκθέσεις για τον Κουλεντιανό και τον Τσαρούχη που παρουσιάζονται στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ την δημιουργία του «θεανθρώπου» καθ’ εικόνα και ομοίωση μας. Ο θεός έχει εφευρεθεί από εμάς∙ η πιο παγανιστική και ειδωλολατρική έκφανση του χριστιανισμού, που λατρεύει -κι αυτός όπως και τόσες άλλες θρησκείες πριν και μετά- έναν θεό που ενώ μας ξεπερνά, είναι ταυτόχρονα ίδιος μ’ εμάς. Κι έτσι ο διάλογος για την ανθρώπινη φύση περνά από το μεταφυσικό στο πραγματικό- το ανθρώπινο, και αντίστροφα. Αυτό που κατανοούμε και ταυτόχρονα παραμένει μυστήριο. Κι εδώ βρίσκεται η σύνδεση με τις δύο εκθέσεις. Και ο Κουλεντιανός και ο Τσαρούχης μιλάνε για τον άνθρωπο, την ανθρώπινη φύση, την οποία αποθεώνουν.Φυσικά, με τρόπο διαφορετικό ο καθένας τους, όμως και οι δύο μοιάζει να καταλήγουν σε ένα κοινό συμπέρασμα. Ότι ο ατελής άνθρωπος είναι γοητευτικός, ότι η θέωση έρχεται μέσα από τη ζωή.
Ο Κώστας Κουλεντιανός μεταλλάσει την ανθρώπινη φιγούρα σε μεταλλικό διαστημικό γωνιώδες τοτέμ. Ή σε ατράκτους, με οριακά αναγνωρίσιμο σχήμα, που φέρουν εγγεγραμμένο το ανθρώπινο DNA. Η σεξουαλικότητα, η γέννηση, και αναπόφευκτα ο θάνατος, αλλά και η δημιουργία ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης διάνοιας. Τα παραγόμενα. Η μεταλλουργία μεταμορφώνεται σε Υψηλή τέχνη, ο καμβάς της υφαντικής γίνεται η παρτιτούρα ατονικών μουσικών. Τα σιδερένια μπουλόνια, απλοί αλλά στέρεοι σύνδεσμοι, συναρμόζουν επάλληλα διαφορετικά επίπεδα. Τόσο στέρεα, αλλά θα αντέξουν στο πέρασμα του χρόνου; Από ποιον προστατεύουν οι αιχμηρές ακμές; Γλυπτά πάνω στα οποία αποτυπώνεται το εκμαγείο ενός άλλου γλυπτού, γιν και γιανγκ. Ο άνθρωπος δημιούργημα (ποιού; χα!) αλλά και δημιουργός.
Ο Γιάννης Τσαρούχης πάλι προτάσσει το ανθρώπινο ως δεδομένο. Δεν έχει σημασία η απαρχή ή ο προορισμός, αλλά το τώρα. Η ικμάδα του σώματος, η λάμψη των χρωμάτων, η τρυφηλότητα ενός εκπολιτισμένου περιβάλλοντος, η ηδονή, η πολυτέλεια της πλήξης. Ο άνθρωπος έχει ως προορισμό να ζήσει χωρίς πολλές αναρωτήσεις, κι αν ό μη γένοιτο τύχουν και βρεθούν αναπάντητα ερωτήματα μπροστά του, οι ίδιες οι χαρές της ζωής και οι ομορφιές της, πρέπει να φτάνουν για να ξεφύγει από το αναμάσημα ερωτημάτων που καταντούν ανούσια. Η ζωή επαναλαμβάνεται κάθε μέρα και ο Τσαρούχης επαναλαμβάνει με εμμονή τις σπουδές του, έργα με συγκεκριμένη θεματολογία που μοιάζει να τον ευχαριστούν και να αποκρυσταλλώνουν τη δική του κοσμοθεωρία, η ηδονή απλόχερα χαρίζεται από τη ζωή.
Καλές γιορτές!
Oι εκθέσεις με έργα του Κώστα Κουλεντιανού και του Γιάννη Τσαρούχη φιλοξενούνται στο Μουσείο Μπενάκη-Κτήριο της οδού Πειραιώς έως 13 Ιανουαρίου και 3 Μαρτίου 2013 αντίστοιχα.
