Το μουσείο Mori στο Τόκιο παρουσιάζει έξι από τους διάσημους Ιάπωνες καλλιτέχνες παγκοσμίως σε μια έκθεση με τίτλο STARS: Six Contemporary Artists from Japan to the World. Οι έξι σταρς-καλλιτέχνες που η φήμη τους έχει περάσει σύνορα και διατρέξει πολλές γενιές είναι η Γιαγιόι Κουσάμα που είναι σήμερα 91 ετών, ο 84χρονος Λι Ουφάν σπουδαίος Κορεάτης μινιμαλιστής ζωγράφος και γλύπτης καλλιτέχνης και ακαδημαϊκός, τιμημένος από την κυβέρνηση της Ιαπωνίας για το ότι συνέβαλε στην ανάπτυξη της σύγχρονης τέχνης στην Ιαπωνία, ο 63χρονος Τατσούο Μιγιατζίμα, Ιάπωνας γλύπτης και καλλιτέχνης εγκαταστάσεων που στη δουλειά του χρησιμοποιεί συχνά ψηφιακούς μετρητές LED και ασχολείται κυρίως με τη λειτουργία και τη σημασία του χρόνου και του χώρου, ειδικά στο πλαίσιο της βουδιστικής σκέψης, ο 58χρονος Τακάσι Μουρακάμι, ο αιρετικός εικαστικός που παίζει με στοιχεία της ποπ κουλτούρας της Ιαπωνίας και τα καθιερώνει μέσα από παραμυθένιες, αλλόκοτες δημιουργίες ως άλλος Άντι Γουόρχολ από τη χώρα των χρυσανθέμων.
Ο Τακάσι Μουρακάμι είναι ένα καλλιτέχνης με μεγάλες πωλήσεις στον κόσμο των εικαστικών, αλλά και της μόδας. Επόμενος καλλιτέχνης ο 60 χρονος Γιοσιτόμο Νάρα που ήρθε για πρώτη φορά στο προσκήνιο του κόσμου της τέχνης κατά την περίοδο της γιαπωνέζικης Pop Art στη δεκαετία του 1990. Τα έργα του είναι απατηλά απλά: απεικονίζουν ένα φαινομενικά αθώο θέμα, παιδιά και ζώα με λίγο ή καθόλου φόντο. Τα χαριτωμένα παιδιά που πρωταγωνιστούν στα έργα του κρατούν συχνά φονικά όπλα, ενώ το βλέμμα τους μπορεί να είναι τόσο αθώο όσο και μια έκφραση μίσους. Ο φωτογράφος της έκθεσης δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον 72χρονο Χιρόσι Σουγκιμότο, αρχιτέκτονα με δουλειές που έχουν αποκτήσει παγκόσμια φήμη.
Μέσα από τα έργα τους στην έκθεση οι καλλιτέχνες μιλούν για καθολικά ζητήματα που λαμβάνουν υπόψη το κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό υπόβαθρο της Ιαπωνίας. Το μουσείο θέλει να παρουσιάσει τα μεγάλα ονόματα της ιαπωνικής τέχνης τη στιγμή που ο κόσμος βυθίζεται σε αναταραχή από την πανδημία του κορονοϊού, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν αναβληθεί στο Τόκιο, ο κόσμος μοιάζει ολοένα και πιο ευπαθής και τα ερωτήματα γύρω από τον ουσιαστικό ρόλο της τέχνης και τον τρόπο με τον οποίο ορίζουμε την καλλιτεχνική επιτυχία διατυπώνονται με άλλους όρους, και να προσφέρει ισχυρά και εμπνευσμένα μηνύματα για το μέλλον.
Με επτά δεκαετίες καλλιτεχνικής δημιουργίας η Γιαγιόι Κουσάμα έχει χρησιμοποιήσει πλήθος υλικών από την πρώτη της εμφάνιση στη Νέα Υόρκη στη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα. Οι οπτικοακουστικές της παραισθήσεις μεταφράζονται σε πουά και μαλακά υλικά, όπως η βάρκα του 1992 που παρουσίασε στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1993 και πίνακες από την τελευταία σειρά έργων της «Η αιώνια ψυχή μου». Τα δαιμονικά γλυπτά που είναι ένας φόρος μνήμης στα θύματα του σεισμού του 2011 στην Ιαπωνία και οι φιγούρες των πιν-απ κοριτσιών που θυμίζουν μάνγκα του Τακάσι Μουρακάμι βρίσκονται στο μέσο της έκθεσης. Οι πολιτισμικές θεωρίες του Μουρακάμι όχι μόνο διαλύουν τις ιεραρχίες αλλά προσφέρουν επίσης μια κριτική απεικόνιση της μεταπολεμικής ψυχολογίας της Ιαπωνίας, δημιουργώντας ένα μοναδικό λεξιλόγιο στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης της σκηνής της τέχνης.
Μεγάλος γνώστης της φωτογραφίας, ένας αναγεννησιακός καλλιτέχνης, με πλήθος επιρροών, ο Χιρόσι Σουγκιμότο, ενσωματώνει στο έργο του τα αρχεία της τέχνης, της επιστήμης, της θρησκείας και της ιστορίας. Ο ίδιος δημιούργησε ένα όραμα για τον κόσμο δυσπιστώντας στην ύπαρξη του κόσμου που είδε γύρω του από πολύ νεαρή ηλικία και δημιουργώντας ένα καινούργιο με μια νέα ανάγνωση των πραγμάτων με διαυγές περιεχόμενο που επιδέχεται πολλές ερμηνείες.
