Φέτος το καλοκαίρι για 29η χρονιά, φιλοξενείται στην Άνδρο ο εικαστικός θεσμός ΠΛΟΕΣ, με υπότιτλο «Ανθρώπων Άστεα». Τα εγκαίνια της έκθεσης, στην οποία συμμετέχουν 19 σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες, θα πραγματοποιηθούν στο κτίριο του Ιδρύματος Π. & Μ. Κυδωνιέως στη Χώρα της Άνδρου το Σάββατο 29 Ιουλίου 2023 και ώρα 8 μ.μ. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Αθηνά Σχινά, Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού (ΕΚΠΑ).
Η έκθεση παρουσιάσθηκε σε σχετική συνέντευξη τύπου στην οποία μίλησαν ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως κ. Δημήτριος Σιγάλας, ο Δήμαρχος Δήμου Άνδρου κ. Δημήτρης Λοτσάρης, καθώς και η κ. Αθηνά Σχινά, που έχει την επιμέλεια της έκθεσης και του καταλόγου που τη συνοδεύει.
Ο κ. Δημήτριος Σιγάλας καλωσόρισε εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Π. κ Μ. Κυδωνιέως στην εφετινή εικαστική εκδήλωση που φιλοξενείται για 29η χρονιά στο πλαίσιο του θεσμού ΠΛΟΕΣ, που ως υπότιτλο έχει δύο λέξεις «ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΣΤΕΑ» τις οποίες συναντά κανείς, όπως σημείωσε, στους πρώτους στίχους της Οδύσσειας.
«Με τις λέξεις αυτές ο Όμηρος δεν εννοεί τις πόλεις ως οικοδομήματα, αλλά τις νοοτροπίες, τις πεποιθήσεις, τους τρόπους σκέψεις των ανθρώπων που συμβιώνουν σε μια κοινωνία, συμπεριφορές και πολιτισμό, ήθη και έθιμα», επεσήμανε ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Κυδωνιέως και συνέχισε:
«Ο σημαντικότατος μελετητής και μεταφραστής του έργου του Ομήρου αείμνηστος καθηγητής Δημήτρης Μαρωνίτης υποδεικνύει ότι το έπος της Οδύσσειας συντίθεται με τρόπο αντιθετικό πάνω σε δύο κύρια θέματα, στον νόστο του Οδυσσέα που αποτελεί την δεδομένη και αισιόδοξη έκβαση του έργου και στην αναζήτηση του ήρωα η οποία συνιστά την αντίρροπη απαισιόδοξη γραμμή.»
Ο κ. Δημήτριος Σιγάλας έκανε επίσης αναφορά στον αείμνηστο εξάδελφο του «Νίκο Σιγάλα που τόσο ξαφνικά και βιαστικά έφυγε από κοντά μας και βέβαια στους Ιδρυτές, τον Πέτρο και τη Μαρίκα Κυδωνιέως που την αγάπη τους για την ιδιαίτερη πατρίδα τους την Άνδρο την έδειξαν και έμπρακτα δημιουργώντας αυτό το Ίδρυμα», ενώ ευχαρίστησε την κ. Αθηνά Σχινά για τη συνεισφορά της στην υλοποίηση του θεσμού Πλόες.
Από την πλευρά της η επιμελήτρια της έκθεσης κ. Αθηνά Σχινά έκανε εκτενή παρουσίαση της έκθεσης και των καλλιτεχνών που συμμετέχουν σε αυτήν.
Όπως επεσήμανε: «Μετά τους δύο Παγκόσμιους και ιδιαίτερα καταστροφικούς πολέμους του περασμένου αιώνα, η τέχνη κάνοντας μια νέα αρχή, στράφηκε περισσότερο προς τις εκφραστικές ανάγκες του ατόμου. Την υπαρξιακή του αγωνία κι άλλοτε την τραγικότητα της υπαρξιακής του μοναξιάς τις συναντούμε συχνά σε έργα ως συνισταμένες της ζωής και νοηματικά ζητούμενα των καλλιτεχνών. Ζητούμενα, που τα διατυπώνουν από τότε μέχρι τις μέρες μας, ως ερωτήματα σχέσεων κι αποκρίσεων, μέσα από τις έννοιες του χωροχρόνου και των επερχόμενων μεταβολών που αισθανόμαστε στις πολυκύμαντες καθημερινότητες που βιώνουμε, οι οποίες ωστόσο εμφανίζονται απροσδόκητα και ραγδαία. Σήμερα διαπιστώνουμε πως βιώνουμε τα επίχειρα της παγκοσμιοποίησης, της αδιαφάνειας, του ανεξέλεγκτου καταναλωτισμού και από την άλλη πλευρά των οικονομικών κρίσεων σε διεθνές επίπεδο, στοιχείων άλλωστε που συνοδεύονται από αλλαγές σε συμπεριφορές και νοοτροπίες, μαζί με μια πρωτοφανή παράλληλα μετανάστευση λαών. Τα επιτεύγματα της υψηλής τεχνολογίας, τα υποκατάστατα που έχουν εφευρεθεί και οι απροκάλυπτες διαμεσολαβήσεις που διαπιστώνουμε, ενισχύουν σταθερά και σταδιακά, ένα πνεύμα επιφυλακτικότητας και καχυποψίας, απομονωτισμού και ανασφάλειας, επιθετικότητας και βίας, που ανατρέπει πολλές κοινωνικές ισορροπίες. Ο κοινωνικός ιστός έχει υποστεί ρήγματα, που αντανακλούν στο συλλογικό μας ασυνείδητο, όπου συνήθως εδράζεται η ιεράρχηση ανθρωπιστικών αξιών και πολιτισμικών αναγκαιοτήτων όπως τις εκφράζει μια κοινωνία, μέσα από την ηθική και την αισθητική της.
Τα «Ανθρώπων Άστεα» αφορούν δύο λέξεις που συναντά κανείς στους αρχικούς στίχους της Οδύσσειας του Ομήρου και στην κυριολεξία μεταφράζονται ως «πόλεις ανθρώπων». Τα «άστεα» ωστόσο δεν ερμηνεύονται μόνον ως πόλεις, αλλά και ως πράξεις ή έργα ανθρώπων όταν αντανακλούν μέσα από αυτά τις νοοτροπίες, τις αντιλήψεις και το συλλογικό θυμικό τους ή όψεις του ασυνειδήτου τους, στις περιπτώσεις που τα άτομα έχουν οργανωθεί και διαβιούν σε ομάδες.
Η τέχνη είναι μέσον επίγνωσης. Δεν λύνει, αλλά θέτει εμμέσως προβληματισμούς, εφόσον της έχει αναγνωριστεί ένας σημαντικός κοινωνικός ρόλος, που επάξια τον επιτελεί. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν με τα συγκεκριμένα έργα τους, – τα οποία συναντά κανείς σε διαλεκτική ανάπτυξη, στους εκθεσιακούς χώρους του Ιδρύματος Π. & Μ, Κυδωνιέως – υπαγορεύουν, μέσα από την νοηματική πολυμέρεια, την αισθητική και το ιδίωμά του το καθένα, ερωτήματα κι απορίες, σχετικά με τους τρόπους αφενός που βιώνουμε και συνειδητοποιούμε τις πραγματικότητές μας, αφετέρου τις όψεις που διακρίνουμε πως συνιστούν το συλλογικό μας ασυνείδητο, μέσα από τις νωπές και ραγδαίες αλλαγές που αυτό έχει υποστεί», κατέληξε η κ. Σχινά.
Η έκθεση περιλαμβάνει, σε διαλεκτική σχέση, (σύμφωνα με τον τρόπο στησίματος), έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής και «εγκαταστάσεων».
