Ο Άλεξ Οικονομίδης στο ελculture.gr

“Το θέμα του Tedx φέτος είναι το ταξίδι. Δεν ξέρω πόσο προσωπικά θα είναι αυτά που θα πουν οι άλλοι ομιλητές, εγώ πάντως θα μιλήσω για το δικό μου, προσωπικό ταξίδι των δύο τελευταίων ετών. Γενικά το επάγγελμά μου κι αυτό που έχω σπουδάσει, είναι να λέω ιστορίες. Ψυχρά ονομάζεται σκηνοθεσία, ουσιαστικά όμως είναι να ξέρεις πώς να πεις μια ιστορία. Τη δική μου ιστορία λοιπόν θα πω στο Tedx”
Έτσι ξεκίνησε η κουβέντα μας με τον Άλεξ Οικονομίδη, εμπνευστή της πρωτοβουλίας “A seed for change” και σκηνοθέτη της ομώνυμης ταινίας που γυρίστηκε στην Ελλάδα και στο Λίβανο. Ο Άλεξ συμμετέχει στο φετινό Tedx Academy (25 Σεπτεμβρίου, 14.00-23.00, Μουσείο Μπενάκη) ως αφηγητής με θέμα «Καλλιεργώντας το δρόμο μας έξω από την κρίση».

ελc: Πώς ξεκίνησες το δικό σου ταξίδι;
Α.Ο.: Αν δεις τα άρθρα που έχουν γραφεί ένα χρόνο πριν, μιλούν για διαφορετικό πράγμα, απ’ ό,τι βγαίνει τελικά η ταινία. Αρχικά ήθελα να κάνω ταινία όσα ανακάλυψα, διερευνώντας πώς να τραφούμε σωστά καλλιεργώντας ανέξοδα. Μετά ήθελα να βρω ανθρώπους άσχετους με το θέμα, όπως κι εγώ πριν, τους λεγόμενους city enthusiasts, και να τους ωθήσω να καλλιεργήσουν μη μεταλλαγμένους σπόρους στα μπαλκόνια και τις ταράτσες τους. Βγήκαν λοιπόν πολλές ανθρώπινες ιστορίες και διηγήσεις. Ήταν αρκετά δύσκολο να σου αφιερώσει ο άλλος χρόνο, να πάρει την υπόθεση στα σοβαρά. Τελικά το πιο ενδιαφέρον στην ταινία είναι αυτά που περνάω εγώ, τα οποία μέχρι πρότινος δεν καταγράφονταν. Αποφάσισα λοιπόν πλέον να καταγράψω τις εμπειρίες μου στην Ελλάδα και στο Λίβανο. Ξεκίνησε με έναν άγγλο που γνώρισα σε ένα μοναστήρι, ο οποίος πήρε την κάμερα και τράβηξε την πρώτη μου συνέντευξη. Έκτοτε ξαναγράφτηκε το σενάριο και βγήκε ένα ταξίδι, το δικό μου!

ελc: Είχε προηγηθεί έρευνά σου πριν ξεκινήσεις την ταινία;
Α.Ο.: Η ταινία ξεκίνησε ως μια δική μου ανακάλυψη, για κάτι που νόμιζα ότι δεν υπάρχει αλλού. Η τροφή είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου και σε καιρούς κρίσης πρέπει να τη διασφαλίσεις. Έτσι ξεκίνησα την έρευνα, ψάχνοντας σε βιβλία και διαβάζοντας πολύ, μόνος μου. Υπάρχουν όλες οι πληροφορίες, αν ψάξει κανείς. Όταν ξεκίνησα την έρευνα με τους σπόρους, μου ήρθε η ιδέα να το γυρίσω παράλληλα σε ντοκιμαντέρ. Ξεκίνησε δηλαδή σαν αστείο, την έρευνα θα την έκανα και χωρίς το ντοκιμαντέρ. Έφτιαξα μια λίστα για το πού βρίσκονται οι βιταμίνες και οι θρεπτικές ουσίες, μάλιστα σε φυτά που μπορεί κανείς να καλλιεργήσει στο μπαλκόνι ή στην ταράτσα του, όχι σε δέντρα. Μετά άρχισα να ψάχνω σπόρους για να συμπληρώσω τη λίστα. Έτσι ξεκίνησε η ταινία, ψάχνοντας σπόρους και ανθρώπους έμπειρους στην πράξη. Γνωρίζοντας εδώ πρωτοβουλίες όπως πχ το Πελίτι, χάρηκα που δεν ήμουν μόνος!

ελc: Γιατί ένιωθες μόνος;
Α.Ο.: Όταν ξεκίνησα δε φαντάζεσαι πόσο μόνος ήμουν! Οι γύρω μου δεν είχαν σχέση με όλα αυτά, ούτε κι εγώ άλλωστε μέχρι τότε, αλλά είχα κάτι σαν όραμα. Η λύση για τα προβλήματα που έχουμε τώρα δεν είναι να τα σπάμε στο δρόμο, έτσι δεν πας πουθενά. Έχω και την παρόμοια εμπειρία του Λιβάνου, για την οποία επίσης θα μιλήσω στο Tedx. Για τον εμφύλιο μετά τον πόλεμο, πώς κι εκεί πολλοί παραδόθηκαν, σήκωσαν τα χέρια ψηλά και δεν έκαναν τίποτα, και πώς η ψυχολογία αλλάζει όταν κάνεις κάτι.

ελc: Ποια τα οφέλη της καλλιέργειας σπόρων, όπως την περιγράφεις;
Α.Ο.: Αφενός έχει να κάνει και με την εξοικονόμηση ενέργειας και τη μόνωση, όπως με τις πράσινες ταράτσες. Αφετέρου με τον έλεγχο της ποιότητας αυτού που τρώμε, που δεν είναι ανάγκη να έρχεται μεταλλαγμένο ή μολυσμένο από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Όταν περιγράφεις ένα προϊόν στο ράφι με τόσο ακριβή χαρακτηριστικά βάρους, χρώματος κλπ, περιγράφεις εν τέλει ένα υβρίδιο, κάτι πειραγμένο, όχι φυσικό. Στη φύση δεν υπάρχει ομοιομορφία. Τα φρούτα δεν μοιάζουν μεταξύ τους.
Η δε καλλιέργεια είναι διασκεδαστικό πράγμα, παίρνεις ανάσα στην πόλη, καταλαβαίνεις φύση, εποχές. Είμαστε ξεκομμένοι από τις πηγές τροφής. Όταν ξέρεις να διατρέφεις τον εαυτό σου είναι σπουδαίο και είναι κατ’ επέκταση σπουδαίο και για τη χώρα. Αν δεν έχεις αυτάρκεια στην πρώτη ύλη σου σαν κράτος, πώς θα επιβιώσεις και πώς θα «ξεχρεώσεις»; Επίσης, φαντάσου τι εξοικονόμηση θα είχαμε σε κόστος φαρμάκων και περίθαλψη, αν τρώγαμε και πίναμε σωστά, αρρωσταίναμε λιγότερο και καλλιεργούσαμε και το φαρμακείο στο μπαλκόνι μας. Μέρος της έρευνας είναι άλλωστε και η παραδοσιακή φαρμακευτική χρήση των φυτών, γνώσεις δηλαδή χιλιετιών που μεταπολεμικά έχουν χαθεί

ελc: Μου έλεγες πριν ότι 700 σπόροι σου μεγαλώνουν στο Λίβανο και αρκετοί ακόμα στην Ελλάδα και ακουγόσουν σα να μιλάς για τα παιδιά σου!
Α.Ο.: Να σου πω ένα παράδειγμα, σε μια εκδήλωση του Πανεπιστημίου στο Λίβανο, όπου συμμετείχαν φοιτητές από διάφορες εθνικότητες, συμμετείχα μοιράζοντας ελληνικά φυτά (ντομάτα Σαντορίνης κλπ), που είχαν μεγαλώσει στο μπαλκόνι μου. Καιρό μετά άρχισαν να κυκλοφορούν στο facebook φωτογραφίες από φυτά 10 εκατοστών που έχουν γίνει πλέον δέντρα. Είναι σαν τα μωρά που μεγαλώνουν. Όταν μεγαλώνεις κάτι, αισθάνεσαι κοντά του, αλλά και κοντά σε ανθρώπους που έχουν το ίδιο χόμπι.

ελc: Πότε θα βγει η ταινία και τι ετοιμάζεις μετά;
Α.Ο.: Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μετά την ομιλία στο Tedx είναι να κλειδωθώ κάπου και να κάνω το τελικό μοντάζ της ταινίας! Σίγουρα θα προβληθεί σε φεστιβάλ. Για περαιτέρω δεν έχω ακόμα εικόνα. Πάντως δε θα βάλω εταιρεία, θα έχω εγώ τα δικαιώματα για τη διανομή της. Επίσης, επειδή είχα ήδη κάτι που μου άρεσε σε προσωπικό επίπεδο και δεν ήθελα να χαθεί μετά την ταινία, έφτιαξα μια μη κερδοσκοπική εταιρεία με κύρια δραστηριότητα τις δράσεις του ντοκιμαντέρ.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τις σελίδες: www.aseedforchange.com, www.saligarosoupa.com και www.tedxacademy.com