Able

Η εγκατάσταση περιλαμβάνει μια σειρά γλυπτών από χαρτί, τα οποία είναι μεγεθυσμένα αντίγραφα φακέλων αρχειοθέτησης. Τυπικά οι χειροποίητοι φάκελοι έχουν συγγενή σχέση με τον σειραϊσμό, τον μεταμινιμαλισμό και το ζωγραφικό στυλ του color painting. Καθένας είναι το μοναδικό ομοίωμα ενός φακέλου ELBA, αντί όμως για χαρτί Μανίλας, ο Myles έχει τυπώσει κάθε χρώμα και σχέδιο με μεταξοτυπία για να δημιουργήσει αυτά τα αντίγραφα μεγάλης κλίμακας. Στην πραγματικότητα ο Myles καθιστά δημόσιο ένα ιδιωτικό σύστημα διαχωρισμού πληροφοριών. Τίποτα δεν περιέχεται τώρα μέσα στους φακέλους, υπαινίσσονται όμως το δυνητικό, όπως κοντέινερς για απροσδιόριστα αντικείμενα. Η εμπορική επωνυμία ELBA είναι επίσης η ονομασία ενός μεσογειακού νησιού στην Ιταλία, όπου εξορίστηκε ο Ναπολέων Βοναπάρτης το 1814. Στην ουσία το νησί Elba έγινε φυλακή, μια μορφή εγκλεισμού για τον Ναπολέοντα.

Ο Myles παρουσιάζει επίσης τα δύο νέα έργα HOT SAND και BOTH AND, από την τρέχουσα σειρά έργων του με κείμενο σε φωσφορικό φόντο. Αρχικά παραπέμποντας σε πινακίδες με σημάνσεις οδηγιών, τα πρόσφατα έργα του Myles ερευνούν τη γλώσσα μέσω της επανάληψης και του λογοπαίγνιου. Το BOTH AND κάνει αναφορά στον Αμερικανό αρχιτέκτονα Robert Venturi, συγγραφέα του Μαθαίνοντας από το Λας Βέγκας (1972), μιας σημαίνουσας μελέτης πάνω στο σήμα και στη μορφή και λειτουργία της Αρχιτεκτονικής. Αντιμέτωπος με την επιλογή, ο Venturi επιλέγει αντί για την έκφραση either/or (είτε/είτε) την έκφραση both/and (και/και). Το HOT SAND θέτει ανοιχτά ταυτόχρονα νοήματα, που περιλαμβάνουν τη φυσική αίσθηση της ζεστής άμμου μιας παραλίας, αλλά και τη βιομηχανική διαδικασία παρασκευής γυαλιού ή καθρέφτη. Το σήμα του Myles λειτουργεί όπως μια διασταύρωση και αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε μια προειδοποίηση και μια φυσική αναπόληση ή ανάμνηση. 

Το 2010 είναι ένα νέο γλυπτό όπου ο Myles έχει γράψει με μελάνι στο πίσω μέρος μιας αφίσας από έργο του Κουβανοαμερικανού καλλιτέχνη Felix Gonzalez-Torres. Η αφίσα είναι τοποθετημένη μέσα σε ένα ειδικά διαμορφωμένο κουτί από plexiglass και υποστηρίζεται από μια επιχρυσωμένη κατασκευή από αλουμίνιο που χρησιμοποιεί και τον τοίχο και το πάτωμα για υποστήριξη, με συνέπεια το έργο να παραπέμπει σε τρόπους μουσειακής παρουσίασης. Ο Myles έχει προηγουμένως περιγράψει το πόδι ως κάτι νευρωτικό, κάτι που κυριολεκτικά σταθμίζει αυτή την εύθραυστη κατασκευή, καθιστώντας σαφέστερη την περίπλοκη ανα-παρουσίαση του έργου του Gonzalez-Torres.

Μπορούμε να ανιχνεύσουμε μια γραμμή καταγωγής ιδεών στο σύνολο της παραγωγής του Scott Myles ως καλλιτέχνη. Και σε προηγούμενα έργα του έχει υιοθετήσει φόρμες και ιδέες που συνδέονται με εμπορικές επωνυμίες, όπως στο ASKIT (ένα κοινό αναλγητικό) και στο STABILA (μια γερμανική εταιρεία που κατασκευάζει αλφάδια φυσαλίδας). Θα μπορούσε μάλιστα να υποστηριχθεί ότι και η ιδιοποίηση των αφισών του Felix Gonzalez-Torres από τον Myles αποτελεί ένα είδος rebranding (μετονομασίας).

Μια νέα σειρά από μεταξοτυπίες με τίτλο The Meaning of Return (Mirror) (2010) απεικονίζει μια διάταξη γλυπτικών αντικειμένων που παρατάσσονται κατά μήκος του πατώματος ενός δωματίου. Τα γλυπτά έχουν κατασκευαστεί άλλα από found objects και άλλα από στοιχεία δημιουργημένα με ακρίβεια. Ο ένας τοίχος του δωματίου είναι καθρέφτης, ενώ οι υπόλοιποι τοίχοι έχουν μπάρες που εκτείνονται οριζοντίως γύρω από την περίμετρο. Έπειτα από προσεκτική εξέταση γίνεται εμφανές ότι ο χώρος είναι μια αίθουσα μπαλέτου. Μπορούμε να σκεφτούμε το μπαλέτο ως μια μορφή καλλιτεχνικού χορού στην οποία οι ευγενικές και ρέουσες κινήσεις είναι βασισμένες σε συμβατικές θέσεις και βήματα. Το στούντιο μπαλέτου είναι ένας τόπος άσκησης και προετοιμασίας, όπου η εκτέλεση παίρνει σάρκα και οστά. Ο Scott Myles κάνει μια σύνδεση μεταξύ του στούντιο μπαλέτου και του δικού του στούντιο, ως μια διαδικασία προετοιμασίας και παραγωγής. Στη θέση των μορφών που χορεύουν βρίσκεται ένα ταμπλό από γλυπτά. Ωστόσο τα γλυπτά του φαίνεται να θέτουν ένα πρόβλημα, εκείνο της ορατότητας. Με συμβολικό τρόπο επίσης, η οριζόντια μπάρα για τα χέρια που εκτείνεται περιμετρικά στο δωμάτιο υποδηλώνει μια ανάγκη για σταθερότητα και στήριξη. Τα νέα γλυπτά του φαίνεται ότι προσπαθούν και τα ίδια να αντιληφθούν τον εαυτό τους, μέσω του αντικατοπτρισμού τους ή του ειδώλου τους, όπως περίπου στην ψυχαναλυτική θεωρία του Λακάν για το Στάδιο του Καθρέφτη. Η περιοχή της αργυρής εκτύπωσης των τυπωμάτων μπορεί να παρομοιαστεί με την επαργύρωση της πίσω όψης του γυαλιού ώστε να γίνει καθρέφτης, και συνιστά μια νύξη στο φιλμ. Σε μια μεταξοτυπία βλέπουμε δύο στήλες που στέκονται στο πάτωμα, η μια δίπλα στην άλλη, η παρουσία τους και πάλι αναδιπλασιασμένη και κατοπτρική ώστε να παράγει ένα είδος μίμησης.