Το έργο αποδίδεται στα νέα ελληνικά (τα διαλογικά μέρη) και στα αρχαία ελληνικά (τα χορικά μέλη), σε μια προσπάθεια διερεύνησης κι ανάδειξης της κοινής καταγωγής των δύο γλωσσών, πάντα με άξονα τη μουσική (μετρική, ρυθμική, μελωδική) ιδιοσυστασία τους. Η παράσταση, που αποτελεί ταυτόχρονα θεατρικό και μουσικό γεγονός, αντλεί από την τέχνη της αρχαίας μετρικής και το δημοτικό τραγούδι. Εστιάζει στον ήχο, το ρυθμό και στη μουσικότητα του αρχαίου ποιητικού λόγου σε συνδυασμό με τη σύγχρονη εκφορά του στα νέα ελληνικά. Αναδεικνύεται έτσι ο -πάντα επίκαιρος- χαρακτήρας της αρχαίας τραγωδίας. Τα δομικά στοιχεία της παράστασης είναι η δύναμη των εκφραστικών μέσων του ηθοποιού (αναπνοή-φωνή-κίνηση) καθώς και η αμεσότητα της ζωντανής μουσικής.