Η «Ελευθερία στη Βρέμη» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη στο Θέατρο Τέχνης από τις 25 Ιανουαρίου.
Η «Ελευθερία στη Βρέμη», έργο που πρωτοανέβασε ο ίδιος ο συγγραφέας το 1971 στο θέατρο της Βρέμης, είναι το δέκατο έκτο θεατρικό έργο του εκπροσώπου του νέου γερμανικού κινηματογράφου, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Πρόκειται για το δεύτερο έργο του Φασμπίντερ που παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης μετά το «Φόβος τρώει τα σωθικά» σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα (2016-17).
Η Γκεέσε Γκότφριντ είναι μια γυναίκα που ζει στη Βρέμη στο πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα – μια εποχή όπου η γυναίκα ήταν εξαρτημένη από τον πατέρα, τον σύζυγο, τον αδελφό και όποιον άλλο άντρα υπήρχε στη ζωή της. Γνώμη και ελεύθερη βούληση δεν επιτρεπόταν να έχει, δεν της επιτρεπόταν καν να σκεφτεί. Ούτε καν να αγαπήσει.
Δυνατότητα ανεξαρτησίας δεν υπήρχε καμία. Ελεύθερες γυναίκες νοούνταν μόνο οι πόρνες, που κι αυτές ήταν υποχείρια κάποιου προαγωγού. Η διεκδίκηση της ελευθερίας από μια γυναίκα αντιμετωπιζόταν ως ψυχικό νόσημα, ως λάθος της φύσης και μπορούσε να την οδηγήσει ακόμη και στο δικαστήριο.
Η Γκεέσε, μια γυναίκα έξυπνη, ικανή, ευρηματική, στην προσπάθειά της να κερδίσει την ελευθερία έρχεται σε σύγκρουση με όλο το περιβάλλον της, άντρες και γυναίκες, και όταν συναντά εμπόδια και αισθάνεται ότι απειλείται, αμύνεται, καταφεύγοντας σε ακραίες λύσεις πέρα και έξω από κάθε λογική.
Το έργο του Φασμπίντερ, μια αστική τραγωδία, επικεντρώνεται στο πρόσωπο της Γκεέσε και στο κοινωνικό και ψυχολογικό παρασκήνιο, που την οδήγησε στις πράξεις της.
Μέσα από μια αλληγορία για το ρόλο τις εξουσίας στις διαπροσωπικές σχέσεις, παρουσιάζει την Γκεέσε σαν μια γυναίκα που απέναντι στην αδικία μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας, δεν βρίσκει άλλη δυνατότητα απελευθέρωσης και αυτοπραγμάτωσης από το φόνο. Το έργο δεν αναφέρεται μόνο στη χειραφέτηση της γυναίκας, αλλά στην χειραφέτηση κάθε εξουσιαζόμενου από τον εξουσιαστή.
Ο συγγραφέας αντλεί έμπνευση από την πραγματική ιστορία της Γκεέσε Γκότφριντ, μιας αστής της Βρέμης, μιας κατά γενική ομολογία θεοσεβούς και έντιμης γυναίκας, που σκότωσε δεκαπέντε ανθρώπους, τα εγκλήματά της αποκαλύφθηκαν το 1831 και αποκεφαλίστηκε στην τελευταία δημόσια εκτέλεση στη Βρέμη.
Από το υλικό αυτό ο Φασμπίντερ πλάθει μια αλληγορία για το ρόλο της εξουσίας στις διαπροσωπικές σχέσεις και κάνει έναν ύμνο στην ελευθερία που κατακτάται με κάθε τίμημα.
