Ο Κινέζος σκηνοθέτης Ζανγκ Γιμού, ένας εκ των ανανεωτών του κινεζικού κινηματογράφου, επιστρέφει με μία «ιστορία για τον αγώνα, την επιβίωση», σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου. Η «Σκιά» αναφέρεται στους σωσίες, των οποίων η ύπαρξη χρονολογείται από τα αρχαία χρόνια. Ο σωσίας αποκαλούνταν «σκιά» και έπρεπε να είναι έτοιμος να αναλάβει δράση μόλις ο βασιλιάς ή ευγενής του βρισκόταν σε κίνδυνο. Η ομοιότητα έπρεπε να είναι τέτοια ώστε κανείς να μην μπορεί να καταλάβει ποιον έχει μπροστά του.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που το θέμα της σκιάς αποκτά κινηματογραφική διάσταση, καθώς καμία άλλη κινεζική ταινία, έστω και ιστορική, δεν έχει καταπιαστεί με το συγκεκριμένο ζήτημα. Ο Ζανγκ Γιμού λοιπόν, σκηνοθέτης των εκπληκτικών ταινιών «Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια» και «Ιπτάμενα Στιλέτα», αναλαμβάνει το «χρέος» αυτής της κινηματογραφικής πρωτιάς.
«Η “Σκιά” είναι μια ιστορία για τον αγώνα, την επιβίωση. Πώς ένας άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει ανάμεσα στα παιχνίδια εξουσίας των βασιλιάδων και των αριστοκρατών και να μετατρέψει την ήττα σε νίκη. Ο βασιλιάς είναι βασιλιάς και σε όλο τον κόσμο είναι ίδιος. Από τη μία είναι κάποιος στην κορυφή της ιεραρχίας και από την άλλη έχει όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα», σχολιάζει ο σκηνοθέτης.
Στην επική περιπέτεια «Σκιά» o Ζανγκ Γιμού επανερμηνεύει την ιστορία των Τριών Βασιλείων της Κίνας, περιγράφοντας την ιστορία ενός ισχυρού Βασιλιά και του λαού του που έχουν εκδιωχθεί από την πατρίδα τους και επιθυμούν να την πάρουν πίσω.
Ο Βασιλιάς είναι ένας αρχετυπικός βασιλιάς, με τα κίνητρα και τις μεθόδους του να είναι άγνωστα και μυστήρια. Αρχιστράτηγός του είναι ένας οραματιστής που επιθυμεί διακαώς να κερδίσει τη μάχη, αλλά χρειάζεται να αναπτύξει το σχέδιό του με απόλυτη μυστικότητα.
Οι γυναίκες του παλατιού αγωνίζονται να βρουν τη θέση τους σε έναν κόσμο που δεν έχει χώρο για εκείνες. Και υπάρχει και ένας κοινός θνητός γύρω από τον οποίο στροβιλίζονται οι αδυσώπητες δυνάμεις της ιστορίας, έτοιμες να τον καταστρέψουν.
Τα κινεζικά Τρία Βασίλεια, τα τρία ανεξάρτητα κράτη που προέκυψαν κατά την περίοδο 220-280 μ.Χ είναι ο πυλώνας της ταινίας. Η ταινία, εντός του συγκεκριμένου ιστορικού πλαισίου, φέρνει σε σύγκρουση τη δολοπλοκία με τον έρωτα, την ίντριγκα με την εξουσία. Οι έννοιες αυτές φωτίζονται με τη μονοχρωματική παλέτα της ταινίας, η οποία κινείται στους τόνους του λευκού, του μαύρου και του γκρι, εμπνευσμένη από το σύμβολο του yin και yang, χωρίς όμως αυτό να την καθιστά μια ασπρόμαυρη ταινία. Το ασπρόμαυρο διακόπτεται από το χρώμα του δέρματος των ηρώων αλλά και του κόκκινου του αίματος που «λερώνει» εντυπωσιακά την κατά τ’ άλλα μονοχρωματική παλέτα. Οι σκηνές που τα βουνά ορθώνονται μέσα στη βροχή μοιάζουν με κινέζικους πίνακες που ζωντανεύουν.
Ο Γιμού δίνει χρόνο στους θεατές να γνωρίσουν τους χαρακτήρες και χτίζει το πολιτικό υπόβαθρο πριν ξεκινήσουν οι άψογα χορογραφημένες μάχες μέσα στη βροχή που μοιάζει να μη σταματά. Οι σταγόνες που εγκαταλείπουν τα μαλλιά και τα αέρινα υφάσματα ενισχύουν το αισθητικό υπερθέαμα.
Ο Ζανγκ Γιμού ξεχωρίζει όχι μόνο λόγω των θεματικών ή των χρωματικών παλετών που επιλέγει, αλλά και λόγω της θέσης που κατέχουν οι γυναίκες στο έργο του. «Στη “Σκιά” βλέπουμε μια γυναίκα στο κέντρο μιας δίνης, ανάμεσα στο σύζυγό της και τη “σκιά” του, ανάμεσα στην εξουσία και την αγάπη, ενώ προσπαθεί να ολοκληρώσει ένα πολύπλοκο συναισθηματικό ταξίδι. Αναγκάζεται να πάρει αποφάσεις από την αρχή ως τα τελευταία δευτερόλεπτα της ιστορίας», δηλώνει ο Γιμού.
Η θηλυκότητα εκφράζεται μέσα από το νερό και απεικονίζεται και στο σύμβολο του yin και yang. Έτσι και οι μάχες των αντρών ακολουθούν αυτό το μάντρα, πολεμώντας με μια θηλυκή πινελιά και συμβολίζοντας τη σταγόνα μαύρου (θηλυκό) στο λευκό κομμάτι (αρσενικό) του yin και yang.
