Ξακουστός ο βασιλικός – Ocimum basilicum – αν και θα τον συναντήσουμε έως και στην Ταϊλάνδη, είναι σύμβολο των ελληνικών αυλών και ευωδιάζει πάντα τα παραδοσιακά κιούπια. Ήρθε στις αυλές μας από την άγρια φύση της Ινδίας, της κεντρικής Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Αν και πολύ ταπεινός έχει μια απίστευτη ποικιλία στα είδη του. Πάνω από 150 διαφορετικά είδη βασιλικού θα συναντήσουμε. Το άρωμα του δύσκολα κανείς το ξεχνά, ένα μείγμα από άρωμα λεμονιού, δυόσμου και γαρίφαλου. Πάντα δροσερός και έτοιμος να μας χαρίζει την καλή του διάθεση. Για αυτό και εμείς ως ευγνωμοσύνη για τις αρετές του δεν τον αφήνουμε να διψάσει.
Στην ιστορία, ο βασιλικός πιστεύεται ότι είχε μαγικές δυνάμεις. Στην Ελλάδα, ήταν σύμβολο πένθους, και το όνομα τού, έχει επίσης ελληνική προέλευση από το Basileus που σημαίνει βασιλιάς, γεμάτο νόημα! Αυτό το όνομα τον ακολουθεί έως και σήμερα τον ακούμε και ως ο«βασιλιάς των βοτάνων». Κάποτε ήταν επίσης γνωστός ως «βότανο της φτώχειας» επειδή πιστεύεται ότι παρέχει προστασία στους φτωχούς.
Στην Ινδία, ο βασιλικός θεωρήθηκε ως ισχυρός προστάτης. Το φύτευαν γύρω από τους ναούς τους και το έβαζαν με τους νεκρούς για να τους προστατεύσουν στη μεταθανάτια ζωή.
Στην Κρήτη, ο βασιλικός θεωρήθηκε ως έμβλημα του διαβόλου. Έβαλαν αυτό το βότανο στις προεξοχές των παραθύρων τους για να βοηθήσουν να αποτρέψουν το κακό. Σήμερα όμως θα ήταν τύχη για όποιον δοκιμάσει τους ντολμάδες από φύλλα βασιλικού στο νησί της Κρήτης. .
Στα μεσαιωνικά χρόνια, πολλοί γιατροί πίστευαν ότι ο βασιλικός ήταν δηλητηριώδης. Άλλοι πίστευαν ότι ότι ο βασιλικός ήταν καλός για «τόνωση του πνεύματος και του εγκεφάλου» (σήμερα εξακολουθούμε να το πιστεύουμε).
Ταξίδεψε σε πολλούς μεσαιωνικούς εμπορικούς δρόμους και έτσι έφτασε στην Ιταλία, στην Ελλάδα έως και τη Βόρεια Αμερική όπου σήμερα θα τον γευτούμε σίγουρα στα ιταλικά πιάτα με μεγάλη τέχνη αλλά ο χάρτης της παρουσίας του έχει μια μεγάλη ποικιλία χρωμάτων.
Πιστεύετε μάλιστα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είδε τον βασιλικό στην Ινδία και τον έφερε στην Ευρώπη.
Στην Ελλάδα θα νοστιμέψει πολλά πιάτα με ντομάτα, θαλασσινές γεύσεις, και βέβαια είναι ο πρωταγωνιστής του ιταλικού πέστου!
Δεν είναι τυχαίο που τον συναντάμε στα παράθυρα των σπιτιών στην εξοχή, γιατί σίγουρα θα μειώσει τους ανεπιθύμητους επισκέπτες. Αλλά ακόμα και αν έχουν το θάρρος να μας τσιμπήσουν ένα ελαφρύ τρίψιμο με το φρέσκο φύλλο του θα γιάνει την πληγή μας.
Υπάρχουν και αυτές οι μέρες στις εκκλησιές μας, Του Σταυρού που έλεγε η γιαγιά μου και χωρίς βασιλικό δεν θα τον βρεις τον Σταυρό. Θαρρώ πως τα περισσότερα, μύθοι είναι στις εκκλησιές αλλά πάντα κάτι μας μαθαίνουν!
Και έπειτα πάλι με ρωτούν γιατί τον θαυμάζω τόσο… για την απλότητα του, την αγγελική του ευωδιά και τις πολύτιμες του, ιδιότητες.
Κεντρική φωτογραφία άρθρου: © Delfina Iacub, Unsplash
