Το “We Are in the Army Now” του Ηλία Αδάμ έκανε online πρεμιέρα στο Onassis YouTube Channel εν μέσω lockdown τον Απρίλιο του 2021 στην κινηματογράφηση του Άλκη Παπασταθόπουλου και στο πλαίσιο του διαδικτυακού φεστιβάλ Onassis Future N.O.W. Η παγκόσμια πρεμιέρα της παράστασης επί σκηνής πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2022 στη Μαδρίτη, στο Teatros del Canal. Η παράσταση ταξίδεψε στη συνέχεια στo Μίλχαϊμ της Γερμανίας, στο Ringlokschuppen Ruhr, τον Απρίλιο του 2022.
Όπως αναφέρει στην ισπανική El Pais η Patricia Segura: «Οι ιστορίες των χαρακτήρων πραγματεύονται, με νύξεις σαρκασμού, τις συλλογικές επιτακτικές ανάγκες της γενιάς τους αναφορικά με τα ζητήματα των περιβαλλοντικών κρίσεων και της κοινωνικής αδικίας. […] Ο Ηλίας Αδάμ εμβυθίζει τους θεατές στον κόσμο της τεχνολογίας, των βιντεοπαιχνιδιών και των κινητών τηλεφώνων, παρουσιάζοντας μια κριτική ματιά για την πραγματικότητα της γενιάς των post-millennials.».
Από τις 6 έως τις 15 Μαΐου η Μικρή Σκηνή της Στέγης μεταμορφώνεται σε ένα υβριδικό social medium: κάτι μεταξύ dance video στο Tiktok και αρχικής οθόνης στο Twitter. Ξεχάστε (και) το θέατρο όπως το ξέρατε. Τα πάντα εδώ στραφταλίζουν από την ultrapop αύρα του ίντερνετ. Τέσσερις θλιμμένοι millennials, internet, video games, smartphones, νέες πραγματικότητες. Ένας campy, προσωπικός στρατός. Θα τους εμπιστευτείτε; Ήρθε η ώρα της «στρατολόγησης».
Οι τέσσερις ηθοποιοί θυμίζουν τους Power Rangers, τα Pokemon και την Cardi B. Η ατμόσφαιρα είναι camp, γεμάτη snapshots από τις ζωές οριακών millennials, με χορογραφίες-reels και βιντεοκλίπ της Britney Spears, με βαθιά εξομολογητικές selfies και memes για την αμφιλεγόμενη σχέση κοινωνικής-περιβαλλοντικής δικαιοσύνης και κοινωνικών μέσων. Μόνο που εκείνο που ποστάρεται είναι η συλλογική οργή και ορμή μιας ολόκληρης γενιάς, μαζί με το άγριο χιούμορ που την διακατέχει.
Ο Τζέο Πακίτσας, ένας από τους τέσσερις πρωταγωνιστές της παράστασης, μιλάει στο ελc για το έργο και τη δική του προσωπική πορεία:
To “We are in the army now” το προετοιμάζαμε για κανονική παράσταση με κοινό, όχι για online. Αυτό μέχρι που μας έκλεισε ο covid οπότε παρουσιάστηκε στο You Tube Channel της Στέγης. Αυτό που προετοιμάζαμε ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αυτό που παρουσιάσαμε στη Μαδρίτη τον Ιανουάριο του 2022, μετά παίξαμε στη Γερμανία. Για εμάς λοιπόν το να παίξουμε μπροστά σε θεατές δεν ήταν σοκ, ήταν αυτό που είχαμε από την αρχή στο μυαλό μας. Η ζωντανή παράσταση είχε μεγαλύτερο συναισθηματικό βάρος, έχει τεράστια διαφορά να παίζεις μπροστά στο κοινό από το να κινηματογραφείς μια παράσταση. Και για το κοινό όμως πιστεύω ότι είναι καλύτερα να το δει live παρά από τον καναπέ.
Το έργο παρουσιάζει τέσσερις ανθρώπους, ένα γκέι ζευγάρι και άλλες δύο κοπέλες. Δεν ξέρουμε αν όλοι αυτοί αποτελούν μια παρέα, αλλά δεν μας αφορά κιόλας. Όλων μας οι χαρακτήρες βρίσκονται σε μια κατάσταση κατάθλιψης, αδυναμίας και ανίας. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν οι σούπερ ήρωες που οι ίδιοι θα ήθελαν να έχουν στη ζωή τους. Με κάποιο τρόπο θέλουν να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους για να πολεμήσουν όλα όσα τους εμποδίζουν, για διάφορους λόγους, να κάνουν αυτά που θέλουν στη ζωή τους.
Αυτή η ομάδα δεν έχει έναν συγκεκριμένο εχθρό, ούτε μία συγκεκριμένη λύση. Έχουν ίσως κάποια κοινά τραύματα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα είδος research group και ο στρατός που θέλουν να φτιάξουν ένα work in progress. Δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι τι είναι αυτό που θα πολεμήσουν ούτε πώς θα το πολεμήσουν, πηγαίνουν δηλαδή ψάχνοντας και γι’ αυτό μπαίνουμε σε μια διαδικασία έτσι ώστε μέσα από το σόου να ακούσουμε τις ιστορίες τους. Είναι στην πραγματικότητα άνθρωποι που διεκδικούν την παρουσία τους και στην ουσία ψάχνουν την αποδοχή.
Εκ των πραγμάτων στα social media υπάρχει συνεχώς μια προσπάθεια να δείξουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, ο χαρακτήρας μου στο “We are in the army now” έχει εμμονή με την εικόνα του και τον εαυτό του. Είναι φουλ ωραιοπαθής, φωτογραφίζεται συνεχώς, θέλει διαρκώς επάνω του την προσοχή των άλλων. Σίγουρα έχει οργή για να βγει έξω και να διεκδικήσει τα πράγματα που θέλει αλλά δεν νομίζω ότι είναι ακόμη έτοιμος.
Μεγαλώνοντας ως γκέι αγόρι δεν αισθανόμουν ότι ήμουν όμορφος γιατί αισθανόμουν πιο θηλυκός απ’ τα υπόλοιπα αγόρια, πιο εκείνο ή πιο το άλλο σε σχέση με τα μάτσο, στρέιτ πρότυπα που επικρατούσαν. Όταν ξαφνικά αρχίζεις να αγαπάς τον εαυτό σου ως γκέι αγόρι είναι κάτι πρωτόγνωρο, τουλάχιστον σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία˙ είναι η στιγμή που λες «πω πω, τελικά είμαι όντως ωραίος».
Υπάρχουν ακόμη αυτά τα συντηρητικά πρότυπα αλλά υπάρχει και κόσμος που κυκλοφορεί και ντύνεται όπως αισθάνεται και νιώθει, χωρίς να φοβάται. Όλα αυτά έχουν βέβαια να κάνουν με την εκπροσώπηση. Ως μικρό παιδί έβλεπα ρομαντικές ταινίες, που όλα τα ζευγάρια ήταν στρέιτ και υπήρχε μόνο ένας τύπος άνδρα που θεωρούνταν γοητευτικός, αυτός που ήταν πολύ γενναίος, πολύ μάτσο, μυστηριώδης, που δεν έλεγε πολλά και δεν υπήρχε πουθενά τίποτα άλλο, καμιά άλλη φωνή. Ακόμη και τώρα πόσες ταινίες γίνονται με άτομα από τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα;
Η εκπροσώπηση είναι ακόμη περιορισμένη. Εάν δεν υπάρξει ευρύτερη εκπροσώπηση δεν μπορεί να γίνει normalized από τη συντηρητική, ή έστω από την ουδέτερη, πλευρά της κοινωνίας ή ακόμη και από τους ανθρώπους που δεν ξέρουν. Εγώ ο ίδιος ήμουν ένα γκέι αγόρι και δεν ήξερα τι σημαίνει να είσαι ένα γκέι άτομο, η μόνη αναφορά που είχα ήταν οι καρικατούρες που έβλεπα στην τηλεόραση. Κάτι που συνεχίζω να βλέπω, πολύ λιγότερο βέβαια, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει περιορισμένη οπτική και οι ρόλοι να είναι μονοδιάστατοι. Σαν ο σεναριογράφος (που μάλλον cis straight άντρας θα ‘ναι) να στέρεψε καλλιτεχνικά γράφοντας για αυτούς. Πάρτε ΛΟΑΤΚΙ άτομα στο creative team μόνο καλό θα σας κάνει.
Ακόμη και στα casting που γίνονται για γκέι ρόλους βλέπεις ότι πολλές φορές προτείνονται στρέιτ αγόρια. Αυτό είναι εκνευριστικό˙ ψάχνεις ένα γκέι αγόρι και το πρώτο άτομο που σου έρχεται στο μυαλό για τον ρόλο είναι ένα στρέιτ αγόρι; Θεωρώ ότι αυτό είναι μια ακόμη προβληματική σκέψη, υπάρχουν τόσα γκέι αγόρια ηθοποιοί που μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που ψάχνεις οπότε γιατί το μυαλό σου πάει αμέσως στο στρέιτ άτομο; Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να ξεφύγουμε από αυτό το πράγμα.
