Η Έντιθ είναι πεντέμισι ετών. Έντι την φωνάζουν οι φίλοι της και είναι τρισχαριτωμένη. Όμως εκείνη είναι η μόνη στην οικογένειά της που δεν είναι πραγματικά καλή σε κάτι. Έτσι τουλάχιστον πιστεύει. Εκείνη την ημέρα, λίγο πριν τα γενέθλια της μαμάς της, όταν ακούει τη μικρή της αδελφή να λέει «γενέθλια-μαμά-στρουμπουλό-μαλλιαρό-μικρό» είναι βέβαιη ότι έφθασε η στιγμή να κάνει κάτι σημαντικό. Πρέπει να βρει αυτό το καταπληκτικό δώρο πριν από οποιονδήποτε άλλον. Βγαίνει στη γειτονιά προς αναζήτηση του δώρου. Και καθώς ούτε που της περνάει από το μυαλό τι μπορεί να είναι αυτό το δώρο με το περίεργο κωδικό όνομα, αρχίζει να ρωτάει όλους τους καλούς φίλους στη γειτονιά.
Τον κύριο Ζαν τον φούρναρη με τα νόστιμα γλυκά του, την κυρία Ουεντί με το πολύχρωμο, ανθοπωλείο της, τη Μιμή με την κομψή μπουτίκ της, τον Εμέτ με το καταπληκτικό μαγαζί του με αντίκες, ακόμα και τον τρομακτικό και γκρινιάρη χασάπη Τεό – μήπως ξέρουν τι μπορεί να είναι αυτό. Κανείς όμως δε γνωρίζει για τι πρόκειται. Όμως όλοι τους θα της προσφέρουν από κάτι. Αυτό το κάτι, το μάλλον τίποτα, το μικρό το αρχικά αδιάφορο που μπορεί τελικά να γίνει το κάτι το πολύ σημαντικό. Αποκαρδιωμένη θα γυρίσει σπίτι της. Και τότε είναι που θα ακούσει έξω από το σπίτι, μικρά χαχανητά. Το Στρουμπουλό-Μαλλιαρό-Μικρό βρίσκεται σκαρφαλωμένο στη σκεπή του σπιτιού της. Μα τι συμφορά, εκείνο γλιστράει ξαφνικά και πέφτει…μέσα σε ένα κάδο σκουπιδιών. Τι άραγε θα κάνει τώρα η μικρή μας φίλη;
«Αυτό το βιβλίο είναι εν μέρει ένας φόρος τιμής στην Πίπη Φακιδομύτη και στη γοητεία που βίωσα όταν ήμουν μικρή μπαίνοντας σε ένα μαγαζί γεμάτο πράγματα που περίμεναν να ανακαλυφθούν», θα αναφέρει σε μια συνέντευξή της η συγγραφέας-εικονογράφος Μπεατρίς Αλεμάνια.
«Το πιο δύσκολο πράγμα που ήθελα να μεταδώσω από την αρχή ήταν μια αίσθηση ελαφρότητας. Τα τελευταία χρόνια, άρχισα να παίρνω την ελαφρότητα πολύ σοβαρά – όχι ελαφρά τη καρδία, όπως έκανα πριν. Για μένα, η ελαφρότητα έχει γίνει ο τόπος όπου συναντιούνται τα σοβαρά πράγματα. Μετά από σκέψη, κατάλαβα ότι η ελαφρότητα μπορεί να μας διαφεύγει λόγω της λεπτότητάς της. Δεν είναι κοινότοπη, και μπορεί στην πραγματικότητα να γίνει το αποκορύφωμα της έντασης στη σοβαρότητα. Η ανάλαφρη ανακάλυψη κάτι μοναδικού (όπως στην περιπέτεια του Έντι) συνοψίζει την ιδέα της παιδικής ηλικίας που ήθελα να μεταδώσω σε αυτό το βιβλίο. Την παιδική ηλικία ως μια στιγμή δόξας».
Ένα βιβλίο με τη θαυμάσια εικονογράφηση της Αλεμάνια που δανειζόμενη την αισθητική της δεκαετίας του ‘60, έχει συνθέσει μια γοητευτική γειτονιά αξιοζήλευτη. Καθένας από εμάς θα ονειρευόταν να ζει και να εργάζεται σε αυτή. Ένα σκηνικό που αποτυπώνει νοσταλγικά, ξεχασμένες αξίες, την προσφορά, τη γενναιοδωρία, την καλοσύνη.
Η ίδια η μικρούλα Έντι είναι μια αξιολάτρευτη ηρωίδα, που τριγυρνάει με το φουσκωτό ροζ σάλι της, με τα φουντωτά κίτρινα-πορτοκαλί μαλλιά στο κεφάλι της μέσα σε ένα προστατευτικό, αόρατο σύννεφο παιδικής αφέλειας, για να ανακαλύψει τελικά το μεγαλύτερο μυστικό της ζωής: μέσα στα μικρά κρύβονται τα μεγάλα θαύματα.
Σύμβολο παιδικής αθωότητας αλλά και πίστης στους ανθρώπους πως σαν άλλοι μάγοι και θαυματοποιοί μπορούν να ανακαλύψουν και να βρουν όλες τις λύσεις.
