Έχουν περάσει μερικές μέρες από την πρώτη παράσταση της «Γραμμής του Ορίζοντος», μερικοί μήνες από την έναρξη των προβών και μερικά χρόνια από την πρώτη μου ακουστική συνάντηση με το μυθιστόρημα.
Παρακολουθώντας αυτές τις λίγες νύχτες την παράσταση συνειδητοποιώ ότι (άθελά μου σε μεγάλο βαθμό) παραδέχομαι την ανικανότητά μου να παραστήσω πλέον τον κόσμο, να στήσω μια παράσταση που υποκρίνεται μια φέτα ζωής μέσα στην οποία ο ηθοποιός μπορεί ειλικρινώς να «είναι» κάποιος άλλος, το σκηνικό να «είναι» ένας τόπος, ο σκηνοθέτης να «είναι» ο δημιουργός μιας αντανάκλασης του κόσμου, μιας εκδοχής του που αναπαρίσταται με σκοπό να αποχαιρετήσει στο τέλος το θεατή έμπλεο ηθικών διδαγμάτων.
Παραδέχομαι την ανεπάρκειά μου να κατασκευάσω ένα θεατρικό σύμπαν που θέλει να μοιάσει σε κάτι που θυμίζει λίγο κάτι άλλο, αλλά ταυτόχρονα καινοτομεί, προτείνει, ανανεώνει.
Η ιστορία της Ρέας Φραντζή, είναι η ιστορία μιας μεγάλης και ξαφνικής αναχώρησης. Αυτή η γυναίκα που τα παρατάει όλα και χωρίζει χωρίς καν να ξέρει γιατί, αναχωρεί με την κυριολεκτική έννοια της λέξης: ξεκινά για να φύγει από εκεί που βρίσκεται και να πάει αλλού.
Αυτό το «αλλού» είναι το θέμα της παράστασης, και όχι η ίδια η φυγή. Αυτό το «αλλού» δοκιμάζει και η παράσταση να βρει. Φεύγει και εκείνη από ένα σημείο ελπίζοντας να φτάσει κάπου αλλού.
Ορισμένες φορές μπορώ να διακρίνω αυτό το «αλλού» κάπου στο βάθος, το βλέπω να συντίθεται με τα ελάχιστα υλικά, με τη μηδενική προσπάθεια και να στέκεται μέσα σε μια αφόρητη ησυχία και μοναξιά.
Κάποιες -λίγες- φορές αισθάνομαι ότι βρισκόμαστε (θίασος και παράσταση) εκεί, στεκόμαστε και κοιτάζουμε στο βάθος τη γη αυτού του «αλλού» να λιγοστεύει, ολοένα να λιγοστεύει, καθώς προελαύνουν οι μεγάλες ιλουστρασιόν καμπάνιες ευτυχίας και ξεγνοιασιάς, οι πολύχρωμες πολιτιστικές εκστρατείες.
Και παρόλο που βλέπω τα εδάφη αυτού του κόσμου ολοένα να κατακτώνται, νιώθω να στέκομαι καλύτερα στα πόδια μου. Ακριβώς όπως ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (ή ο Ιωάννης Βατάτζης, δεν θα το μάθουμε ποτέ) μαρμάρωσε όχι εις ένδειξη αντίστασης, αλλά εις δήλωση απόφασης.
