Rue de l’Ouest 100. Mec Art Graphic 1972

Το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει την έκθεση “Rue de l‘Ouest 100. Mec Art Graphic 1972″ Η πρώτη εκδοτική απόπειρα της Μάγδας Κοτζιά στο εργαστήρι του Νίκου Κεσσανλή και της Χρύσας Ρωμανού στο Παρίσι και η δωρεά της στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σε επιμέλεια Ντένη Ζαχαρόπουλου. Η έκθεση είναι μια παραγωγή του Μουσείου Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και διαρκεί από τις 23 Μαρτίου έως και τις 27 Μαΐου 2012 και εγκαινιάζεται την Παρασκευή 23 Μαρτίου, στις 20:00.

Η Μάγδα Κοτζιά, κυρίως γνωστή σαν σημαντική εκδότρια βιβλίων και ιδρύτρια των εκδόσεων Εξάντας, θα πει σε μια σημαντική συνέντευξη στην Κατερίνα Αγγελιδάκη (Ελευθεροτυπία, 23/10/2009): “Ο Εξάντας δημιουργήθηκε το 1974, αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, με φαντασία, ρίσκο και πολλές καινοτομίες” δηλαδή μετά τα χρόνια της εξορίας στο Παρίσι, όπου ζει από το 1968 και έχει και την πρώτη της εκδοτική εμπειρία και με την επιστροφή στη γενέτειρά της Θεσσαλονίκη με την μεταπολίτευση. (…) Όλα τα άλλα ήρθαν μόνα τους. Επί χούντας βρέθηκα εξόριστη στο Παρίσι για έξι χρόνια. Θυμάμαι ότι πήγαινα στους Γάλλους εκδότες με πολλή άνεση και τους έλεγα ότι όταν γυρίσω στην Ελλάδα θα κάνω εκδοτικό οίκο, χωρίς να ξέρω ούτε πότε ούτε αν θα μπορούσα να επιστρέψω. Με εμπιστεύτηκαν. Έκλεινα τίτλους και πλήρωνα μεταφράσεις με τα χρήματα που μου έστελνε ο πατέρας μου. (…) Μερικοί δυστύχησαν πολύ στην εξορία. Εγώ, όχι. Άρχισα να φτιάχνω τη ζωή μου για να μη νιώθω ξεκρέμαστη. Και συνειδητοποίησα ότι ήμουν πολύ Ελληνίδα, που για μένα σημαίνει πολίτις του κόσμου. Έκανα ότι μπορούσα για να βοηθήσω τη χώρα μου, αλλά προχωρούσα και ως άνθρωπος, μέσα από σπουδές, γνωριμίες με σημαντικές προσωπικότητες και ταξίδια. Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Αφρική και αλλού. Ξέρω απ’ έξω τον μισό κόσμο, όχι ως τουρίστρια, αλλά εις βάθος.”

Με την έκθεση αυτή θέλουμε επίσης να τιμήσουμε την εξαιρετική αυτή δωρεά που παρουσιάζει ένα πανόραμα υψηλού επιπέδου της καλλιτεχνικής ζωής και των καλλιτεχνών εκείνα τα χρόνια (1968-1972), αποτυπώνοντας το διεθνές κλίμα, τους ζωγραφικούς πειραματισμούς, τις νέες τάσεις, τη κριτική στάση των καλλιτεχνών έναντι της αύρας του μοναδικού αντικειμένου που τους κάνει να ενδιαφέρονται για τη χρήση των μηχανικών μέσων και των πολλαπλών εκδόσεων όχι για εμπορικούς αλλά για ουσιαστικούς λόγους. Οι εκδόσεις αυτές όπως και το βιβλίο στοχεύουν στην ευρεία διάχυση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, άμεσης σχέσης με ένα φιλότεχνο κοινό ασχέτως της οικονομικής του δυνατότητας, τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης και τη δημοκρατικοποίηση της αγοράς της.

Τέλος, όπως τονίζει στη συνέντευξή της στην Ελευθεροτυπία η Μάγδα Κοτζιά: “Η βαθύτερη ανάγκη μου ήταν να μεταδώσω στον κόσμο αυτά που είχα μάθει ταξιδεύοντας και διαβάζοντας. Με ενδιέφερε η μείξη των πολιτισμών, η περιέργεια για το τι γίνεται στον κόσμο. Θέλησα να μεταδώσω το πολυπολιτισμικό στοιχείο στους Έλληνες, το άνοιγμα των οριζόντων, το κέφι για τη ζωή, τη δοκιμασία, την περιπέτεια.”