Ο Coti K. και ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος παρουσιάζουν την υπαίθρια ηχητική εγκατάσταση «Πτώση» στο κάστρο Ακροκορίνθου. Το έργο εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος 2023 του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού.
Εμπνεόμενο από τον Ίκαρο, το έργο έχει ως αφετηρία τα δύο κομβικά στοιχεία του μύθου, την αλαζονεία και την πτώση. Η πτώση στην οποία αναφέρεται το έργο έχει να κάνει με το συνεπακόλουθο της αλαζονείας του ανθρώπου, που είναι αρχικά η συνειδητοποίηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει έξω και πάνω από τη φύση, καθώς και ότι η δύναμή της είναι ικανή να εξαφανίσει κάθε νοητική κατασκευή του που δεν της ανήκει.
Την πτώση ακολουθεί η συμφιλίωση, όπου ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη σχέση του με τη φύση ως αναπόσπαστο κομμάτι της. Η υπαίθρια ηχητική εγκατάσταση Πτώση είναι ένα γλυπτό που λειτουργεί ως αιολική άρπα. Πρόκειται για μια ξύλινη κατασκευή με μεταλλικό σκελετό, που αποτελείται από δυο συγκλίνουσες ορθογώνιες επιφάνειες.
Ο αέρας που εισέρχεται στο στενό πέρασμα ανάμεσά τους συμπιέζεται και εξέρχεται με δύναμη
περνώντας μέσα από μία σειρά από χορδές. Ο απαλός ήχος που προκύπτει έχει ένα χαρακτήρα απόκοσμο αλλά και μαγευτικό.
Αποφεύγοντας συνειδητά τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας, το έργο θέτει το ερώτημα σε ποιο βαθμό μπορούμε να δημιουργήσουμε χωρίς να επιβαρύνουμε το περιβάλλον. Τα υλικά της κατασκευής είναι επαναχρησιμοποιημένα ξύλα οικοδομής ενώ το ηχητικό μέρος λειτουργεί αποκλειστικά με τον αέρα. Η εγκατάσταση διερευνά πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να βρει μια ισορροπία ζώντας συνειδητά μέσα στη φύση ως κομμάτι της και ταυτόχρονα διατηρώντας την ευφυΐα που του επιτρέπει να επινοεί και να κατασκευάζει εξελιγμένα εργαλεία.
Τοποθετημένο στην είσοδο του κάστρου Ακροκορίνθου, το ηχητικό γλυπτό συνομιλεί με τα ερείπια της ακρόπολης ως θραύσμα ενός εκλιπόντος πολιτισμού κυριαρχίας. Η κατασκευή μοιάζει σαν ένα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο που έπεσε από ψηλά και καρφώθηκε στο έδαφος, ενώ πλησιάζοντας προς τη χαμηλότερη πλευρά του ορθογωνίου η διάταξη των ξύλινων σανίδων διαταράσσεται δίνοντας σταδιακά τη θέση της σε μια άναρχη δομή που φαινομενικά ακολουθεί τη φορά του αέρα, σαν να παρασέρνεται από αυτόν.
Το έργο Πτώση αφήνει στον επισκέπτη την επιλογή να το δει σαν ένα ναό των στοιχείων της φύσης, ή ένα ερείπιοθραύσμα ενός πολιτισμού που ηττήθηκε και επιστράφηκε στη γη.
