Στις σελίδες τους οι μικροί αναγνώστες θα απαλύνουν τις εντάσεις που συχνά νιώθουν μέσα τους, θα ηρεμήσουν το βλέμμα τους που κάποιες φορές ίσως νιώθουν να αγριεύει, θα συμπορευτούν με κάθε τους συναισθηματική απόχρωση και θα αντιληφθούν πως όλα είναι καλά, όλα είναι αποδεκτά, όλα μπορούν να συνυπάρχουν.
Πέντε βιβλία που στρέφουν τις λέξεις τους στην καρδιά. Βιβλία που μπορούν να κατευνάσουν τις θύελλες και να απαλύνουν το γκρίζο μας.
Μετέωρα – Μάριος Μάζαρης
Δύο παιδιά, δύο αδέλφια. Διαφορετικά αν και δίδυμα. Εκείνη είναι κορίτσι και εκείνος αγόρι. Της αρέσουν οι λουκουμάδες με μέλι και το κολύμπι. Του αρέσουν τα κρουασάν σοκολάτα και η αναρρίχηση στα δέντρα. Α, και κάτι ακόμα. Του αρέσουν πολύ τα επίθετα, όχι των ονομάτων αλλά εκείνα που χαρακτηρίζουν τις λέξεις. Γιατί η μέρα δεν είναι για εκείνον αρκετή, θέλει να είναι υπέροχη. Και στα ταξίδια του προτιμάει τα κοντινά και θέλει να βλέπει τα χιονισμένα Καλάβρυτα και τους εντυπωσιακούς Δελφούς. Να όμως που θα βρεθούν κάποια στιγμή όλοι μαζί στα Μετέωρα, μέρος και επίθετο μαζί και κάπως έτσι θα ξεκινήσει αυτή η πρωτότυπη ιστορία που όλα γίνονται λογοπαίγνιο και από ένα απλό παιχνίδι με τις έννοιες θα καταβυθιστούμε στης ψυχής μας τον πλούτο και στης ζωής το συναρπαστικό μονοπάτι.
Τι είναι βράχος και τι μετέωρο; Τι σταθερό και τι αβέβαιο; Και ποιος άραγε μπορεί να δώσει με σαφήνεια μια τέτοια απάντηση. Μια ιστορία για τα αβέβαια μιας οικογένειας, για τη στιγμή της εκείνη όπου μεταμορφώνεται από μία σε δύο, και για τα μετέωρα που δε χρειάζεται να μάθουν ποτέ ότι είναι μετέωρα, αρκεί να ξέρουν πώς μοιάζουν οι βράχοι.
Ο Μάριος Μάζαρης ξέρει να φτιάχνει ιστορίες μαγικές που μπορούν να διεισδύσουν στο μυαλό και την καρδιά συνάμα. Να μιλήσουν για τα μεγάλα μυστικά της ζωής σαν ένα παραμύθι. Οι εικόνες του Βασίλη Κουτσογιάννη, λεπτεπίλεπτες, καλαίσθητες συνθέσεις που σφύζουν παιδικότητα, προσθέτουν ρεαλισμό στην ιστορία και την κάνουν να μοιάζει γήινη, αληθινή.
Συγγραφέας: Μάριος Μάζαρης
Εικονογράφηση: Βασίλης Κουτσογιάννης
Κυκλοφορεί από τα Εκδόσεις Μεταίχμιο
Χάθηκα – Mariajo Ilustrajo
Ένας όμορφος λευκός αρκούδος. Τον παρακολουθούμε να είναι χαμένος μέσα στο κέντρο μιας άγνωστης για εκείνον πόλης. Όλα του μοιάζουν διαφορετικά, δεν θυμάται το δρόμο για να επιστρέψει στο σπίτι του. Στέκεται στις ουρές μήπως και κάποιος τον βοηθήσει, προσπαθεί να κάνει μια ερώτηση αλλά μάταια, πέφτει πάντα πάνω σε κάτι απολύτως άγνωστο και πρωτοφανές για εκείνον. Όλοι είναι πολύ απασχολημένοι για να τον βοηθήσουν, ή πολύ απλά δεν αντιλαμβάνονται την ύπαρξή του. Κάποιοι κοιτάζουν τα τηλέφωνά τους, κάποιοι τις εφημερίδες, κάποιοι με ακουστικά ακούνε μουσική και όλοι δεν έχουν επίγνωση του τι συμβαίνει γύρω τους. Όλοι, εκτός από ένα μικρό κορίτσι, που θα κάνει τα πάντα για να τον βοηθήσει να γυρίσει πίσω στο σπίτι της. Το κοριτσάκι τον παίρνει στο σπίτι της, τον ντύνει, τον ταΐζει, τον λούζει και του διαβάζει ιστορίες και όσο είναι εκεί, μόνο το κοριτσάκι φαίνεται να βλέπει τον όμορφο αρκούδο- οι γονείς της αγνοούν την παρουσία του.
Πρόκειται για μια γοητευτική ιστορία με ελάχιστο κείμενο, γραμμένο από τις σκέψεις και τη «φωνή» του λευκού αρκούδου. Η εξαίρετη εικονογράφηση αποτυπώνει το ταξίδι της πολικής αρκούδας από το κέντρο της πόλης μέχρι την επίτευξη του στόχου της που δεν είναι άλλος από την άφιξη στο σπίτι του. Η αρχική εικόνα αποτυπώνει τέλεια το σκηνικό του πόσο χαμένος και εκτός πλαισίου αισθάνεται με μόνο τη μύτη του να δείχνει προς τα πάνω στο κάτω μέρος της σελίδας και την υπόλοιπη σελίδα γεμάτη από τις γωνιώδεις γκρίζες γραμμές των ουρανοξυστών πάνω του.
Μια συγκινητική ιστορία για να εξερευνήσουμε μαζί με τα παιδιά το πώς όλοι μπορεί να νιώθουμε χαμένοι μερικές φορές, τη δύναμη της φιλίας, τη σημασία της ενσυναίσθησης και της βοήθειας προς τους άλλους.
Συγγραφέας & Εικονογράφος: Mariajo Ilustrajo
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη.
Το σπιρτόκουτο – Δέσποινα Λιαράκου
Ένα μικρό σπιρτόκουτο θα γίνει το αγαπημένο παιχνίδι της Σοφίας τα μεσημέρια που η γειτονιά όλη κοιμάται. Στην αρχή θα κλείσει μέσα ένα τζιτζίκι αλλά σύντομα θα αρχίσει να κλείνει όλα όσα της αρέσουν κι αγαπάει. Τα πιο απίθανα πράγματα. Αλλά και όσα δεν της αρέσουν ή καμιά φορά την πονάνε. Τη ζήλια, τη στενοχώρια, τον θυμό. Πόσα όμως μπορεί να χωρέσει ένα μικρό σπιρτόκουτο σαν κι αυτό; Όταν το σπιρτόκουτό της γεμίσει και δεν ανοίγει πια, δεν ξέρει τι να κάνει…
Μια μικρή ιστορία για όλα αυτά που κρύβουμε μέσα μας. Για όσα σαν επτασφράγιστο μυστικό κρατάμε και με τον καιρό συσσωρεύονται, σχεδόν μας κουκουλώνουν. Και τι όμορφη αποκάλυψη να μαθαίνεις με ένα τόσο παραστατικό τρόπο την ομορφιά της ελεύθερης έκφρασης των συναισθημάτων και των επιθυμιών σου. Η Δέσποινα Λιαράκου έχει πετύχει τέλεια τον στόχο ενώ παράλληλα η Γιώτα Κοκκόση με την νοσταλγική της εικονογράφηση τυπωμένη πάνω σε μπεζ χαρτί καταφέρνουν να μας δώσουν ένα πολύ όμορφο βιβλίο.
Συγγραφέας: Δέσποινα Λιαράκου
Εικονογράφος: Γιώτα Κοκκόση
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτης.
Το καταφύγιο της λύπης – Anne Booth
Ένα μικρό αγόρι φτιάχνει για τη Λύπη του ένα μικρό καταφύγιο, ένα ασφαλές μέρος όπου η Λύπη του θα μπορεί να γίνεται πολύ, πολύ μικρή ή και πολύ, πολύ μεγάλη, να κάνει φασαρία ή να μείνει ήσυχη. Το αγόρι θα μπορεί να την επισκέπτεται όποτε έχει ανάγκη ή όποτε εκείνη το καλεί. Θα ξέρει, όμως, πως κάποτε η Λύπη θα καταφέρει να βγει από το καταφύγιο και θα κοιτάξουν μαζί τον όμορφο κόσμο.
Ένα μικρό παιδί αναγνωρίζει και αγκαλιάζει τα συναισθήματά του και μαθαίνει και εμάς μέσα από την ιστορία του, να τα δεχόμαστε και να τους δίνουμε τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζονται για να τα περιεργαστούμε, να τα κατανοήσουμε, να γίνουμε συνοδοιπόροι. Μία συγκινητική ιστορία που παροτρύνει τα παιδιά να συμφιλιωθούν με τα αρνητικά συναισθήματά τους, να τα διαχειριστούν και να προχωρήσουν όχι μόνο μπροστά αλλά χέρι χέρι. Η εικονογράφηση του Litchfield απαλύνει τη μελαγχολία και τη θλίψη. Οι εικόνες του παρηγορητικά φέρουν ελπίδα και φως.
Η συγγραφέας του βιβλίου Άννα Μπουθ εμπνεύστηκε το βιβλίο από τα λόγια της Ολλανδέζας – Εβραίας συγγραφέα Έτι Χίλσαμ, θύματος του Ολοκαυτώματος, που από τα νεαρά της χρόνια πάλεψε με την κατάθλιψη πιθανώς λόγω της συναισθηματικά ασταθούς οικογένειάς της, την οποία η ίδια αποκαλούσε «τρελοκομείο». Μετά τη γνωριμία της με τον ψυχίατρο Julius Spier, ο οποίος και την ενθάρρυνε να κρατάει ημερολόγιο με τις σκέψεις της, άρχισε να αναζητά λύσεις και να αποδέχεται τη θλίψη της. Τα αξιοσημείωτα ημερολόγιά της και οι επιστολές που διασώθηκαν συνεχίζουν να δημιουργούν μια βαθιά θετική επίδραση σε όσους τα διαβάζουν. «Δώστε στη θλίψη σας όλο τον χώρο και την προστασία που της οφείλετε – γιατί αν όλοι εμείς αντέξουμε τον πόνο με ειλικρίνεια και θάρρος, η θλίψη που έχει πλημμυρίσει τον κόσμο θα καταλαγιάσει. Δίνοντας στη θλίψη τον χώρο που χρειάζεται, θα μπορέσετε να πείτε με ειλικρίνεια: η ζωή είναι όμορφη και τόσο πολύτιμη». (Esther – Etty – Hillesum, 15/1/1914 – 30/11/1943).
Κείμενο: Anne Booth
Εικονογράφηση: David Litchfield
Μετάφραση: Αργυρώ Πιπίνη
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μάρτης.
Σήμερα είναι η μέρα – Θεοδώρα Κατσιφή
Μια μητέρα ανοιχτό πνεύμα, μεγάλη καρδιά. Μια μητέρα υποστηρικτική, με βλέμμα στραμμένο στον ουρανό και πόδια φτερά για να βαδίσει ολόκληρο τον κόσμο. Κάπως έτσι η μαμά της ιστορίας μας. Μια μαμά που στα μάτια του παιδιού της δεν μοιάζει με κανέναν άλλον στον κόσμο. Κάθε πρωί που ξυπνά μια μόνο η παρότρυνσή της: «Πέτα ψηλά, πέτα μακριά». Και σαν φθάσει η ώρα να αφήσει το παιδί της στο σχολείο μια μόνο η ευχή: «καλό ταξίδι» γιατί στα μάτια της το σχολείο μοιάζει υπερωκεάνιο. Η ζωή της το μεγαλύτερο παράδειγμα ζωής για εκείνο. Ενθάρρυνση, παρότρυνση, αποδοχή, δυνατότητα.
Η ζωή σαν μια μεγάλη θάλασσα και εσύ, το μικρό παιδί, ο ενήλικας που σύντομα θα γίνεις, μαθαίνεις, γίνεσαι ο ικανότερος καπετάνιος, πλοηγείς το πλοίο σου απολαμβάνοντας κάθε μικρή διαδρομή, παράκαμψη ή λιμάνι. Δίχως να σου ξεφύγει τίποτα. Μέσα από τα εμπνευσμένα λόγια της μαμάς του, ένα αγόρι μάς μιλάει για την αγάπη, τη γενναιοδωρία και τους ανοιχτούς ορίζοντες της οικογένειάς του, πηγή έμπνευσης για να βγάλει δικά του φτερά και να πετάξει στον κόσμο.
«Πέτα ψηλά, πέτα μακριά! Ακολούθα ένα σμήνος πουλιά,
μέχρι την άκρη του κόσμου κι ακόμα πιο πέρα…
Κι αν δεν έχεις, βγάλε φτερά! Σήμερα είναι η μέρα!»
Η Θέντα Μιμηλάκη με τις εικόνες της αγκαλιάζει εξαίσια την ιστορία, ζωντανεύοντας τις λέξεις, προσθέτοντας θα έλεγε κανείς κίνηση. Εικόνες συνοδοιπόροι στις λέξεις σε ένα παιδικό βιβλίο που εκφράζει με απλό και παραστατικό τρόπο τη φιλοσοφική προσέγγιση της ζωής: ζήσε σήμερα.
Συγγραφέας: Θεοδώρα Κατσιφή
Εικονογράφος: Θέντα Μιμηλάκη
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο
