-634210.jpg)
Ο Νίκος Μαμαγκάκης, από τους σημαντικότερους συνθέτες της νεοελληνικής μουσικής, έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, μετά από μάχη με την επάρατη νόσο.
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1929 και μεγάλωσε μέσα στη μουσική, αφού στενός συγγενής του ήταν ο μεγάλος λυράρης Ανδρέας Ροδινός. Ξεκίνησε μαθήματα μουσικής με αυτοδίδακτους δασκάλους στην Κρήτη, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών και εν συνεχεία από το 1957 μαθήτευσε στην Ανώτατη Μουσική Σχολή του Μονάχου δίπλα στους Καρλ Ορφ και Γκέντσμερ.
“Γεννήθηκα μέσα στη μουσική λοιπόν και δε μπορούσε κανένας να μου εναντιωθεί. Παρόλα αυτά ο πατέρας μου, μου έλεγε να μη γίνω μουσικός. Επειδή για επαγγελματικό προσανατολισμό τότε το φοβόντουσαν οι άνθρωποι. Η μουσική δεν έδινε διεξόδους. Αλλά εμένα και βουνά να μου έβαζες μπροστά μου, εγώ μουσικός θα γινόμουνα.” Απόσπασμα από την συνέντευξη που έδωσε πριν από ένα χρόνο στον Γιώργο Μυζάλη του musicspins.blogspot.gr
Οι αρχικές του αναζητήσεις αφορούσαν στην ανανέωση του ηχοχρώματος και τις δομικές και ρυθμικές σχέσεις που βασίζονται σε αριθμητικές αναλογίες, τόσο με βάση τα δυτικά πρότυπα όσο και με αναφορές στη δημοτική μας μουσική και κυρίως της ιδιαίτερης πατρίδας του. Σαν συνέπεια αυτής της αναζήτησης ήταν η χρήση στα έργα του διαφόρων δημοτικών οργάνων (κρητική λύρα, σαντούρι, κ.α.), ή αντίθετα, η χρήση και μόνο της ηχητικότητάς τους χωρίς αυτά καθ’ εαυτά τα όργανα.
{youtube}h2Qi6mrvPfQ{/youtube}
Από τα γνωστότερα έργα του είναι: “Αναρχία” για κρουστά και ορχήστρα, “Σενάριο για δύο αυτοσχέδιους τεχνοκρίτες” για ενόργανο σύνολο, Ταινία και σκηνική δράση, “Παραστάσεις” για φλάουτο, Φωνή και σκηνική δράση, “Μουσική για τέσσερεις πρωταγωνιστές”, “Κασσάνδρα”, “Ερωτόκριτος”, μουσική για τον “Πλούτο” του Αριστοφάνη, “Τριττύς”, “Τετρακτύς”, “Εγκώμιο στο Ν. Σκαλκώτα” και πρόσφατα, η σύγχρονη όπερα “Οδύσσεια” (βασισμένη στο ομώνυμο έπος του Νίκου Καζαντζάκη.
“Ο Μαμαγκάκης αντιμετώπισε με ιδιόρρυθμο τρόπο την διττή συμμετοχή του τόσο στην πιο ακραία και άκαμπτη μουσική πρωτοπορία της Εποχής μας όσο και στα πιο δημοφιλή, πιο προσιτά είδη. Δεν βλέπει καμιά αντίφαση στο να καλλιεργεί παράλληλα και τα δύο είδη, αφήνοντας πολλές φορές το ένα να διεισδύσει στο άλλο”, σύμφωνα με το http://mamangakis.weebly.com/
Έτσι, έγραψε μουσική για τον ελληνικό κινηματογράφο όπως: “Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά”, “Η νεράιδα και το παλικάρι”, “Η αρχόντισσα και ο αλήτης” (του Ντίνου Δημόπουλου), “Λούφα και παραλλαγή”, “Άρπα-κόλλα”, “Βίος και Πολιτεία” (του Νίκου Περάκη), “Η λεωφόρος του μίσους” (του Νίκου Φώσκολου).Επιπλέον έγραψε κύκλους τραγουδιών όπως το “Κέντρο Διερχομένων” και το “11 Λαϊκά τραγούδια”.
Η ενασχόληση του με τη μουσική για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο επικεντρώθηκε περισσότερο στη Δυτική Γερμανία. Έγραψε μουσική για την ταινία Φέλιξ Κρόυλ του Τόμας Μαν, και για την διεθνώς επιτυχημένη σειρά του Έντγκαρ Ράις ΗΕΙΜΑΤ Ι,ΙΙ,ΙΙΙ (56 ώρες φιλμ), η μεγαλύτερη κινηματογραφική ταινία όλων των εποχών με πάνω από 20 ώρες μουσικής (έναν αφάνταστο και μόνο για τον όγκο του άθλο) η οποία έκανε την πρεμιέρα της στην όπερα του Μονάχου το 1992.
Διαβάστε περισσότερα για τον Νίκο Μαμαγκάκη: http://mamangakis.weebly.com/
Καλό ταξίδι..
