Να το διαβάσω ή να το δω; Ιδού η απορία, μια αμλετορητορική απορία σε ένα βασανιστικό ερώτημα ειδικά άμα έχεις αγαπήσει τόσο ένα βιβλίο κι έχεις υψηλές προσδοκίες ως προς την οπτικοποίησή του. Ή όταν όλοι γύρω σου συζητάνε για το Poor Things ας πούμε και συ το βρίσκεις στη βιβλιοθήκη σου με τον τίτλο Χαμένα Κορμιά χωρίς την Έμα Στόουν στο εξώφυλλο.
Πολλές φορές πέρασαν απ’ τα χέρια μου βιβλία που γίνανε ταινίες ή σειρές. Κάποιες φορές μάλιστα διάβασα αυτά τα βιβλία μετά το πέρας της σειράς ή της ταινίας για να δω και την οπτική της γραπτής πλευράς τους ή το τι κόπηκε στη μεταφορά τους. Κάποιες άλλες φορές, γιατί να το κρύψω διάβασα πρώτα τα βιβλία, επειδή είμαι φύσιν ανυπόμονος και ήθελα να μάθω τι γίνεται στο τέλος σαν κολασμένος. Εσείς δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ανήκετε πάντως όποια κι αν είναι τα κίνητρά σας είτε το spoiler είτε η ανυπομονησία πιστέψτε με κανείς δεν έχασε τίποτε διαβάζοντας ένα βιβλίο.
«Η Απατηλή Ζωή των Ενηλίκων» της Έλενα Φερράντε
Η Απατηλή Ζωή των Ενηλίκων της Έλενα Φερράντε κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση της Δήμητρας Δότση, ένα βιβλίο 432 σελίδων που μπορείς να το δεις σε 6 επεισόδια από το Netflix.
Το Έλενα Φερράντε είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο μιας Ναπολιτάνας συγγραφέως που πιστεύει ότι «τα βιβλία αφού γραφτούν δεν έχουν ανάγκη τον συγγραφέα τους». Μυθιστορήματά της έχουνε γίνει ταινίες (Βάναυση Αγάπη, Μέρες Εγκατάλειψης) και σειρές (My Brilliant Friend). Με τα μυθιστορήματα της Η Τετραλογία της Νάπολης (Η Υπέροχη Φίλη Μου, Το Νέο Όνομα, Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν, Η Ιστορία της Χαμένης Κόρης) γνώρισε την παγκόσμια επιτυχίας της, μεταφράστηκε και κατέκτησε τους βιβλιοφάγους και τους κριτικούς.
Έχει μια γραφή αληθινή με ήρωες ανθρώπινους που μπορείς να ταυτιστείς κι έτσι με αυτή της την αληθοφάνεια και την αποτύπωση της σύγχρονης εποχής κερδίζει τους αναγνώστες της. Η Απατηλή Ζωή των Ενηλίκων είναι η ιστορία ενηλικίωσης της έφηβης Τζοβάννα στη Νάπολη της δεκαετίας του ’90 μιας έφηβης που παρατηρεί τους ενήλικες και τους σχολιάζει με την παρέα της, κι όλα ξεκινάνε με την φράση «Δύο χρόνια πριν φύγει από το σπίτι ο πατέρας μου είπε στη μητέρα μου ότι ήμουν πολύ άσχημη». Σας το προτείνω για να νιώσουμε λίγο άβολα έφηβοι ξανά.
«Δεκαεπτά Κλωστές» του Πάνου Δημάκη
Το βιβλίο «Δεκαεπτά Κλωστές» του Πάνου Δημάκη κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική, ένα βιβλίο 272 σελίδων που μπορείς να το δεις σε 6 επεισόδια από την Cosmote TV.
Ο Πάνος Δημάκης είναι φιλόλογος, μεταφραστής, συγγραφέας, μιλάει οχτώ γλώσσες κάνει και ένα από τα αγαπημένα μου podcast το «Χίλιες και μια Λέξεις» για την ελληνική γλώσσα κι ίσως να τον είχε πάρει και το μάτι σας ως γεράκι στο τηλεπαιχνίδι Chaser. Οι Δεκαεπτά Κλωστές του είναι μια αληθινή ιστορία που συνέβη στα Κύθηρα το 1909. Το βιβλίο βασίστηκε σε έρευνες που γίνανε το 1970 από επιζώντες όπως και σύγχρονες από τον ίδιο τον συγγραφέα.
Στις Δεκαεπτά Κλωστές διανύουμε τη χρονική περίοδο 1905-1909 στα Κύθηρα και τον Πειραιά και την ιστορία του τσαγκάρη που διέπραξε ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα που έγιναν ποτέ στη χώρα μας εν καιρώ ειρήνης. Πολλές οι συμπτώσεις στην ιστορία την αληθινή λες και την έγραψε συγγραφέας από τότε, τα θύματα πεθαίνουν από τα τραύματά τους και μέρες μετά, οπότε δεν καταγράφηκαν στην επίσημη λίστα θυμάτων κι έτσι άλλοι μιλάνε για 14 νεκρούς ή 16 ή και 17 …κλωστές ζωής να είχανε κοπεί. Σας το προτείνω για να κατανοήσουμε πώς μια ψευδής είδηση μπορεί να καταστρέψει τη ζωή κάποιου και να οδηγήσει στον θάνατο των πολλών.
“Oppenheimer”, “Poor Things” & ” Barbie”
Μα αρκετά με τη μικρή οθόνη ας περάσουμε στη μεγάλη κινηματογραφική οθόνη που φέτος σάρωσαν τα βραβεία οι ταινίες Oppenheimer και Poor Things με κάπως αδικημένη θα πω εγώ την Barbie. Στα Public όμως για εσάς που τις είδατε, τις αγαπήσατε και θέλετε να τις προσθέσετε στη βιβλιοθήκη σας μπορείτε να βρείτε από τις εκδόσεις Faber & Faber και Bloomsbury Publishing PLC το κινηματογραφικό σενάριο των ταινιών. Το Oppenheimer με την υπογραφή του σκηνοθέτη Christopher Nolan σε 240 σελίδες μια ταινία 3 ωρών που το προτείνω γιατί αφηγείται την ιστορία του ανθρώπου που άλλαξε τις ζωές όλων μας.
Το κινηματογραφικό σενάριο της Barbie γραμμένο από τις Greta Gerwig & Noah Baumbach σε 138 σελίδες το προτείνω, γιατί όταν μια πλαστική κούκλα ζωντανέψει και μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις της μπορεί ν’ αλλάξει και την οπτική μας.
Τέλος κλείνω με το βιβλίο του Σκωτσέζου Άλισντερ Γκρέυ Poor Things που ενέπνευσε και τον Γιώργο Λάνθιμο μεταφέροντάς το κινηματογραφικά στη μεγάλη οθόνη. Ένα βιβλίο 334 σελίδων που σε ταξιδεύει μέσα από την αφήγηση του με τη βοήθεια της σύμβασης των επιστολών που ανταλάσσονται στη γοτθική Γλασκώβη του 1880, όπου δύο γιατροί α λα Δρ. Φρανκεστάιν δημιουργούν μια Μπέλλα μούρλια από το κορμί μιας εγκύου και το μυαλό ενός εμβρύου. Σας το προτείνω γιατί μόνο αν διαβάσετε το βιβλίο και δείτε την ταινία τότε θα έχετε ιδίαν άποψη στο μέγα ερώτημα αν ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες της εποχής του.
Η τέχνη της γραφής και της κινηματογράφησης μια σελίδα φαντασίας – δρόμος είναι, οπότε σας εύχομαι να δώσετε εξουσία στη φαντασία σας και καλή ανάγνωση ή …καλή θέαση να ‘χετε.
