Κείμενο: Κατερίνα Μόσχου [ΕΑΤpetit]
Οι χυλοπίτες είναι ένα υλικό που δεσπόζει στην ελληνική κουζίνα ως άλλο ζυμαρικό. Περιέχουν αλεύρι, γάλα και αβγά, συστατικά παρόμοια με αυτά του τραχανά, προσδίδοντας μια ανώτερη γεύση στο φαγητό. Είναι ένα ζυμαρικό ιδιαίτερα αγαπητό σε μικρούς και μεγάλους μιας και συνδυάζεται ευχάριστα με κρέας και κόκκινη σάλτσα.
Το πιο πιθανό είναι πως στο άκουσμα ενός φαγητού με χυλοπίτες, το μυαλό σου αυτόματα να πηγαίνει σε κάτι ζεστό, ζουμερό και νόστιμο, γι’ αυτό και είναι ένα κατεξοχήν υλικό που μαγειρεύεται τον χειμώνα. Στην αγορά κυκλοφορούν διάφορα μεγέθη όπως για παράδειγμα οι μακριές που θυμίζουν κάπως τις ταλιατέλες αλλά και οι πιο μικρές που είναι κομμένες σε μικρά τετράγωνα γνωστές και ως χυλοπιτάκι ή τουτουμάκι που είναι τοπική ονομασία της Πελοποννήσου.
Οι χυλοπίτες, όπως και ο τραχανάς, θεωρούνται παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα πρωτίστως γιατί κάποτε ήταν και τα δύο βασικά υλικά απαραίτητα για κάθε νοικοκυριό κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Τον παλιό καιρό, οι οικογένειες ήταν συνήθως πολυμελείς και η ανέχεια μεγάλη. Τα σπίτια διέθεταν κυρίως τζάκι ή μαγκάλι, βελέντζες και λίγα χοντρά ρούχα, μέσα με από τα οποία πάλευαν να νικήσουν το κρύο, την υγρασία και την παγωνιά. Για να τους βρει ο χειμώνας προετοιμασμένους, τα μέλη του κάθε νοικοκυριού ξεκινούσαν τις εργασίες από το καλοκαίρι. Έτσι, κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών οι άνθρωποι στα ελληνικά χωριά έκοβαν ξύλα, έφτιαχναν τραχανά και χυλοπίτες, μάζευαν όσπρια, εργασίες απαραίτητες για να βγει ο επόμενος χειμώνας.
Αυτό πάλι δεν ίσχυε για όλους μιας και δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις οικογενειών που δεν περίσσευαν όχι μόνο αβγά ή γάλα αλλά ούτε και αλεύρι για να φτιάξουν για παράδειγμα χυλοπίτες. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο άνθρωπος, ως έξυπνο ον, κατάφερνε να βρίσκει τρόπους να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και να περνάει ταυτόχρονα και καλά με αυτά που είχε.
Η διαφορά σε σχέση με τη σύγχρονη εποχή, είναι πως, τότε τα ανύπαρκτα μέσα δεν αποτελούσαν εμπόδιο για τον άνθρωπο προκειμένου να ζει και να ευχαριστιέται την κάθε μέρα. Όταν νύχτωνε, τα μέλη της οικογένειας μαζεύονταν γύρω από το τζάκι κι έτρωγαν ό,τι είχε το τσουκάλι που μπορεί να ήταν βραστά φασόλια, πατάτες ή χυλό και ήταν όλοι τους ευχαριστημένοι. Αν καμιά φορά υπήρχε και κρέας τότε η χαρά ήταν απερίγραπτη. Συνήθως, δεν υπήρχε το περιθώριο για δεύτερο φαγητό την ίδια μέρα, και αν αυτό γινόταν, θα ήταν ίσως λόγω κάποιας σημαντικής γιορτής.
Ένα απλό φαγητό όπως η ζεστή σούπα με χυλοπίτες και λίγο λάδι, γιατί κι αυτό δεν περίσσευε, αποτελούσε ένα θεσπέσιο γεύμα για μικρούς και μεγάλους που νικούσε την πείνα και χάριζε χαμόγελα σε όλους. Τέτοιες σκέψεις κάνω καμιά φορά όταν ακούω για ιδιοτροπίες ή υπερβολικές απαιτήσεις με το φαγητό. Στις μέρες μας, ίσως τελικά η υπερβολική άνεση και η πληθώρα επιλογών να λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με την εκτίμηση και την απόλαυση της τροφής που έχουμε διαθέσιμη. Αρκεί να αναλογιστείς πόσες φορές έχεις, πραγματικά, εκτιμήσει και απολαύσει ένα φαγητό όπως φακές ή ρεβίθια ή μια απλή σούπα με χυλοπιτάκι που είναι και η σημερινή συνταγή.
Μια απλή, εύκολη και γρήγορη σούπα με παραδοσιακό χυλοπιτάκι λίγο κρεμμύδι, σκόρδο, καπνιστή πάπρικα και ελαιόλαδο. Λίγα υλικά αρκούν για να δημιουργήσεις ένα φαγητό ελαφρύ και νόστιμο.
Προετοιμασία, 5 λεπτά, μαγείρεμα 15 λεπτά, μερίδες 2-3
Υλικά
200gr χυλοπιτάκι
600ml βραστό νερό
400gr συμπυκνωμένος χυμός ντομάτας
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1-2 σκελίδες σκόρδου
1κγ καπνιστή πάπρικα
ελαιόλαδο
αλάτι
ρίγανη
λίγη ξινή μυζήθρα (ή άλλο τυρί της αρεσκείας σου)
Εκτέλεση
Βράζω το νερό σε μία κατσαρόλα ή στον βραστήρα.
Παράλληλα, καθαρίζω και ψιλοκόβω το κρεμμύδι και τις σκελίδες σκόρδου.
Στη συνέχεια, τοποθετώ μια μέτρια κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά. Αφού κάψει η κατσαρόλα, προσθέτω το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και το σκόρδο και μια γενναία δόση ελαιόλαδου και σωτάρω για περίπου 2-3 λεπτά ώσπου να μαλακώσουν και να γυαλίσουν.
Μετά προσθέτω το χυλοπιτάκι, το βραστό νερό και τον χυμό ντομάτας και ανακατεύω.
Προσθέτω, αλάτι, ρίγανη και καπνιστή πάπρικα και βράζω για περίπου 8-10 λεπτά ή ώσπου να βράσει το χυλοπιτάκι ανακατεύοντας συχνά για να μην κολλήσει το χυλοπιτάκι στον πάτο της κατσαρόλας.
Μεταφέρω σε μπολ, προσθέτω λίγο τυρί της αρεσκείας μου και δύο σταγόνες ελαιόλαδο, σερβίρω και απολαμβάνω!
