Με την παράσταση «Καζανόβα / Δον Ζουάν – Ερωτική περιπλάνηση» που παρουσιάζεται στην Πειραιώς 260 από τις 14 έως τις 18 Ιουνίου ο Στάθης Λιβαθινός επιστρέφει φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, έχοντας στο πλευρό του τη σταθερή ομάδα των ηθοποιών και συνεργατών του.
Δέκα χρόνια μετά την «Ιλιάδα» ο Στάθης Λιβαθινός θα αναμετρηθεί με δυο κλασικά λογοτεχνικά έργα, που περιστρέφονται γύρω από τη μυθική μορφή του Δον Ζουάν και την ιστορική προσωπικότητα του Καζανόβα. Πρόκειται για τον «Δον Ζουάν» του Λόρδου Μπάιρον και το «Τέλος του Καζανόβα» της Μαρίνα Τσβετάγεβα.
«Είναι δύο πολύ ιδιαίτερα κείμενα που παρουσιάζονται πρώτη φορά στα ελληνικά σε έμμετρο ομοιοκατάληκτο στίχο. Το ένα μιλάει για τη νιότη, την ερωτική αρχή. Το άλλο για τον απολογισμό του έρωτα και της ζωής» λέει ο Στάθης Λιβαθινός.
Το ρομαντικό πνεύμα του Λόρδου Μπάιρον συναντά την ξεχωριστή γραφή της Μαρίνα Τσβετάγεβα σε έναν ποιητικό παραλληλισμό, στον οποίο ο σκηνοθέτης βασίζει το καλλιτεχνικό του εγχείρημα, προκειμένου να συνθέσει ένα σκηνικό έργο για τον έρωτα, τον χρόνο την εξορία και την περιπλάνηση.
Τα δύο κείμενα αν και γράφτηκαν σε διαφορετικές εποχές και με έναν αιώνα διαφορά, «ακούγονται ακόμη και σήμερα ζωντανά και σύγχρονα».
Λίγα λόγια για τα έργα
Ο Μπάιρον άρχισε να γράφει τον «Δον Ζουάν» αυτοεξόριστος στην Ιταλία το 1818 και τον εγκατέλειψε ημιτελή το 1823, καθώς αναμειγνυόταν ολοένα πιο ενεργά πρώτα στο επαναστατικό κίνημα των Καρμπονάρων κι έπειτα στην Ελληνική Επανάσταση. Πρόκειται για ένα έργο 16.000 στίχων, στο οποίο ο Άγγλος ποιητής προσεγγίζει τον μυθικό ήρωα με έναν εντελώς καινούριο τρόπο.
Η Ρωσίδα ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγεβα περίπου εκατό χρόνια μετά, στη θυελλώδη εποχή που ακολούθησε την Οκτωβριανή Επανάσταση, συνθέτει στη Μόσχα το «Τέλος του Καζανόβα», τελευταίο μέρος του θεατρικού της «Φοίνικα», λίγο πριν φύγει αυτοεξόριστη για το Βερολίνο. Και τα δυο κείμενα γεννιούνται σε ταραγμένους καιρούς και η αίσθηση πως κάτι τελειώνει εγγράφεται στον πυρήνα τους.
Στην παράσταση «Καζανόβα / Δον Ζουάν – Ερωτική περιπλάνηση» ο Στάθης Λιβαθινός συμπράττει με τη δραματολόγο και μεταφράστρια Έλσα Ανδριανού για τη μετάφραση του έργου της Τσβετάγεβα και τον ποιητή και μεταφραστή Γιώργο Κοροπούλη για το έργο του Μπάιρον.
Στην παράσταση οι φωνές των δύο μεγάλων ποιητών συναντούν η μία την άλλη, φωτίζοντας την ερωτική περιπλάνηση και τον διαρκή απολογισμό για τον χρόνο που περνά και χάνεται. Μιλούν ταυτόχρονα και για το θέμα της εξορίας, την άλλη όψη της περιπλάνησης.
Ο Στάθης Λιβαθινός επιλέγει να εμφανίσει τους δύο ήρωες όχι ως ακαταμάχητους και μοιραίους καρδιοκατακτητές, αλλά ως δύο μορφές στον κύκλο της ζωής, που ενσαρκώνουν την αρχή και το τέλος του έρωτα.
«Δεν είναι ο κλασικός Δον Ζουάν του Μολιέρου, ούτε ο Καζανόβα ο κατακτητής. Στην παράσταση ανατρέπονται οι ρόλοι. Είναι το ξεκίνημα της ερωτικής περιπέτειας και το τέλος της» τονίζει ο σκηνοθέτης. «Ο ήρωας ανδρώνεται μέσα από τις ερωτικές του περιπλανήσεις και ταυτόχρονα κοιτάζει κατάματα τον χρόνο που περνά».
Ο Στάθης Λιβαθινός έχει δίπλα του μια δυναμική ομάδα συνεργατών, που αποτελείται ουσιαστικά από 3 γενιές ηθοποιών. Στο έργο μάλιστα «παρόντες» είναι και οι ποιητές, που περιφέρονται ως θεατρικές μορφές, ενώ και ο ίδιος ο Στάθης Λιβαθινός υποδύεται έναν μικρό ρόλο στην παράσταση.
Cover photo ©Elina Giounanli
