Μια παραδοσιακή ντοματοσαλάτα πασπαλισμένη με ρίγανη και φρέσκια μαντζουράνα, τα φρέσκα ψάρια από τα γαλάζια μας νερά αρωματισμένα με λεμόνι και ρίγανη, το φρεσκοψημένο παραδοσιακό ψωμί με ελαιόλαδο και ρίγανη είναι γεύσεις που δύσκολα τις αποχωριζόμαστε.
Η γλυκιά μαντζουράνα ήταν ένα δημοφιλές γαστρονομικό βότανο στην Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα, χρησιμοποιήθηκε σε κέικ, πουτίγκες και χυλούς, ιστορικά στοιχεία της μαγειρικής της χρήσης χρονολογούνται από το 1300 στην Ισπανία και την Ιταλία, όταν προστέθηκε στο στιφάδο και τα οστρακοειδή. Η Origanum majorana ήταν ένα συνηθισμένο βότανο σαλάτας τον 16ο αιώνα και χρησιμοποιήθηκε για να αρωματήσει αυγά, ρύζι, κρέατα και ψάρια κατά την Αναγέννηση.
Τόσο η μαντζουράνα όσο και η ρίγανη έχουν χρησιμοποιηθεί και για την παρασκευή τσαγιού, και πριν από την ανακάλυψη του λυκίσκου, η άγρια μαντζουράνα/ρίγανη ήταν συστατικό στις μπύρες.
Και η ρίγανη χρησιμοποιήθηκε στις κουζίνες, από τον 7ο αιώνα π.Χ. για να αρωματήσει το κρέας, τα λαχανικά, τα ψάρια και το κρασί. Η ρίγανη της Κρήτης είχε πιο περιορισμένη γαστρονομική χρήση, αλλά τα λουλούδια της σύμφωνα με πληροφορίες χρησιμοποιήθηκαν για την παρασκευή τσαγιού και το φυτό συνδυάστηκε με σκόρδο, μαϊντανό, θυμάρι, αλάτι και πιπέρι σε μια σαξονική σάλτσα ψαριού.
Τα είδη Origanums έχουν χρησιμοποιηθεί ιστορικά για την υγιεινή, το άρωμά τους και τον καθαρισμό. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τη ρίγανη ως απολυμαντικό, συντηρητικό και φάρμακο. Στην αρχαιότητα, η ρίγανη συμβόλιζε την ευτυχία, χρησιμοποιήθηκε για να καταπολεμήσει τη θλίψη και να φέρει τύχη ενώ θεωρείται πολύτιμη για τη θεά Αφροδίτη. Στην αρχαία Αίγυπτο, η ρίγανη χρησιμοποιήθηκε και ως συντηρητικό και ως αντίδοτο στα δηλητήρια.
Η μαντζουράνα συνδυάστηκε με ρίγανη, δεντρολίβανο και λεβάντα από τους Ρωμαίους σε σακουλάκια από λινό για λουτρό. Επίσης φακελάκια αποξηραμένου είδους Origanum χρησιμοποιήθηκαν για την προστασία των αποθηκευμένων ρούχων από σκώρους.
Σύμφωνα με τον Culpeper ( Άγγλος βοτανολόγος, γιατρός 1616-1654), «η μαντζουράνα χρησιμοποιείται πολύ σε όλα τα μυρωδικά νερά που χρησιμοποιούνται για στολίδι ή απόλαυση», ο Ιπποκράτης τη χρησιμοποίησε για τις αντισηπτικές της ιδιότητες, ο Διοσκουρίδης ως τονωτικό ρόφημα, πολλοί μάγειρες περιέγραψαν τη γλυκιά μαντζουράνα ως μια ευχάριστη γεύση με υπέροχη αρωματική μυρωδιά.
Η μαντζουράνα χρησιμοποιήθηκε για το γυάλισμα επίπλων και δαπέδων στην Ευρώπη και αναφέρθηκε ως ένα από τα βότανα που σκορπίστηκαν σε δάπεδα για να φρεσκάρουν, και να απομακρύνουν τις ασθένειες.
Σήμερα, η ρίγανη είναι το «μεγαλύτερο σε πωλήσεις» μαγειρικό βότανο. Οι Αμερικανοί καταναλώνουν 379.000 τόνους ρίγανης ετησίως.
Δοκιμάστε μια ιταλική παραδοσιακή συνταγή πλούσια σε ρίγανη και μαντζουράνα, ένα πολύχρωμο και γευστικό πιάτο. Συχνά σερβίρεται ως ορεκτικό στην Ιταλία -μπορεί να είναι ζεστό ή σε θερμοκρασία δωματίου- ή να συνδυάζεται με ζυμαρικά. Σερβίρεται συνήθως με ψιλοκομμένο ψωμί, τυρί και με ελιές.
Υλικά
4 μεγάλες πιπεριές: 1 κόκκινη, 1 πορτοκαλί, 1 κίτρινη και 1 πράσινη 3-4 κουταλιές ελαιόλαδο
1 μεσαίο κρεμμύδι, κομμένο κατά μήκος σε ροδέλες 1⁄4 ιντσών
4 σκελίδες σκόρδο, 1 πράσο, κομμένες σε φέτες
1 μεγάλη ντομάτα, κομμένη σε κύβους, προαιρετικά
Περίπου 1 κουταλιά της σούπας: φρέσκια ρίγανη και μαντζουράνα
Αλάτι (προαιρετικά) και φρεσκοτριμμένο πιπέρι και γλυκιά πάπρικα.
Εκτέλεση
Πλένετε τις πιπεριές, και κόβετε κατά μήκος σε λωρίδες 3⁄8 ιντσών.
Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε ένα τηγάνι.
Σοτάρετε τις πιπεριές σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας περιστασιακά, για περίπου 5 λεπτά.
Προσθέστε το κρεμμύδι και το σκόρδο στο τηγάνι και μαγειρέψτε για περίπου 5 λεπτά.
Εάν χρησιμοποιείτε την ντομάτα, προσθέστε την στο τηγάνι.
Μαγειρέψτε για περίπου 3 λεπτά, ανακατεύοντας κατά διαστήματα.
Πριν το τέλος
Προσθέτουμε τη ρίγανη ή/και μαντζουράνα και αλατοπιπερώνουμε.
Χαμηλώνετε τη φωτιά, ανακατεύετε τα υλικά, σκεπάζετε το τηγάνι και μαγειρεύετε για περίπου 10 λεπτά ή λίγα λεπτά περισσότερο. Σερβίρετε ζεστό ή σε θερμοκρασία δωματίου.
Cover photo: ©Jackie Hope, Unsplash
