Η Κίκα Χατζοπούλου είναι μια νεαρή γυναίκα που αγαπάει τα βιβλία, λατρεύει την ελληνική μυθολογία και γράφει ιστορίες που συνδυάζουν δράση και μυστήριο για τις μυθολογικές της ηρωίδες, εκείνες που μπορούν να δουν το πεπρωμένο των ανθρώπων μέσα σε ατμόσφαιρες σκοτεινές και εντυπωσιακούς κόσμους.
Το πρώτο βιβλίο της, που κυκλοφόρησε πρώτα στα αγγλικά με τίτλο Threads That Bind το 2023, έχει ήδη μπει στη λίστα των Sunday Times Bestsellers, ενώ ήταν υποψήφιο για τα Goodreads Awards στην κατηγορία “Best Young Adult Fantasy”. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη με τον τίτλο Νήματα που ενώνουν και με αυτή την αφορμή μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για την αγάπη της για τη μυθολογία, τις πρώτες της αναγνωστικές αναμνήσεις, την εφηβική λογοτεχνία αλλά και τα επόμενα βήματά της.
Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στις ιστορίες φαντασίας και στους μύθους;
Το να δημιουργείς έναν δικό σου κόσμο είναι συναρπαστικό. Πλάθεις τον τόπο και τον χρόνο, αλλά και τη μαγεία και το σύστημα μέσα στο οποίο εφαρμόζεται. Πάντα έβρισκα την κοσμοπλασία από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της δημιουργίας μιας ιστορίας. Με τα Νήματα Που Ενώνουν, ήθελα να μιλήσω για αφανείς ηρωίδες της ελληνικής μυθολογίας, τις Μοίρες, και πώς θα μπορούσε μια δύναμη σαν την δική τους – το να βλέπουν και να κόβουν τις κλωστές του πεπρωμένου – να ερμηνευτεί σε έναν σύγχρονο, αστικό τοπίο.
Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος ξεχνάει τους φανταστικούς ήρωες που αγάπησε μικρός;
Ίσα ίσα, θεωρώ ότι αυτές οι πρώτες μας εμπειρίες με τις ιστορίες είναι αυτές που μας μένουν περισσότερο. Μπορεί να οφείλεται στο ιδιαίτερο της πρώτης επαφής ή στο ότι όσο μεγαλώνουμε έχουμε λιγότερο χρόνο για φανταστικές ιστορίες – αλλά σίγουρα αυτές οι αφηγήσεις δεν ξεχνιούνται. Έχω φίλους που ακόμα και τώρα θυμούνται λέξη προς λέξη τις ατάκες από ταινίες της Ντίσνεϊ!
Η ελληνική μυθολογία διατρέχει όλη την ιστορία σου. Είναι μια αγάπη που κρατάει από τα παιδικά σου χρόνια;
Ναι, και συγκεκριμένα με λιγότερο γνωστούς ήρωες της ελληνικής μυθολογίας, όπως οι Ερινύες, οι Χάριτες, οι Κέρες, οι Όνειροι. Τους έβρισκα πολύ πιο ενδιαφέροντες από το Δωδεκάθεο, καθώς εμφανίζονται μόνο για στιγμές – έτσι ήταν πιο εύκολο να χτίσω ποια μπορεί να είναι η ιστορία τους πέρα από αυτές τις μικρές στιγμές. Ειδικά οι Μοίρες είναι μια πολύ παλιά εμμονή. Ως παιδί, αναρωτιόμουν πώς μπορεί να νιώθουν οι Μοίρες, όταν μπορούν να δουν το πεπρωμένο όλων των ανθρώπων γύρω τους.
Μίλησέ μας λίγο για την ιστορία γραφής και έκδοσης του βιβλίου Νήματα που ενώνουν; Ποια τα νήματα που ενώνουν τα βήματα προς την ολοκλήρωσή του;
Ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο το καλοκαίρι του 2019, έπειτα από αποκαρδιωτικά σχόλια στο προηγούμενο βιβλίο που προσπαθούσα να εκδώσω – συγκεκριμένα το σχόλιο ότι η ελληνική μυθολογία είναι χιλιοειπωμένη. Όταν κάθισα να γράψω αυτή τη νέα ιδέα, λοιπόν, αποφάσισα ότι θα είναι μια ιστορία γεμάτη από όλα όσα αγαπώ: ελληνική μυθολογία, νουάρ μυστήριο, αστικό τοπίο, περίπλοκες αδερφικές σχέσεις, ένας έρωτας γραμμένος στη μοίρα… Το ολοκλήρωσα το 2020 και ξεκίνησα να στέλνω σε λογοτεχνικούς ατζέντηδες, ένα απαραίτητο βήμα προς την έκδοση στο εξωτερικό.
Κι εκεί άκουγα πάλι σχόλια για την ελληνική μυθολογία και για τον περίεργο συνδυασμό με μυστήριο που είχα κάνει, αλλά στις αρχές του 2021, υπέγραψα με τ@ ατζέντη μου, τ@ οποί@ πούλησε τη διλογία στις εκδόσεις Penguin στα τέλη του 2021. Κάθε φορά που αναγνώστης αναφέρει ότι του άρεσε το βιβλίο για την πρωτοτυπία της σύζευξης μυθολογίας-μυστηρίου, σκέφτομαι όλα τα «όχι» που έχω ακούσει για ακριβώς τον ίδιο λόγο και χαίρομαι ακόμη περισσότερο που αυτό το βιβλίο τελικά κατάφερε να εκδοθεί.
Πώς επέλεξες η κυκλοφορία του βιβλίου σου να γίνει πρώτα στο εξωτερικό; Ένιωσες πως ήταν μονόδρομος;
Δεν ήταν ποτέ στόχος η πρώτη έκδοση στην Ελλάδα, γιατί δεν γράφω στα ελληνικά. Από έφηβη ξεκίνησα να διαβάζω και να γράφω στα αγγλικά, και επικεντρώθηκα στην αγγλική γλώσσα στις σπουδές και τη δουλειά μου. Μέσα από μπλογκ των συγγραφέων που θαύμαζα, έμαθα για τη διαδικασία έκδοσης στο εξωτερικό (το πρώτο βήμα της οποίας είναι ο λογοτεχνικός ατζέντης που ανέφερα πριν) και από τότε στόχευα εκεί. Ωστόσο, είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή που το βιβλίο μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα ελληνικά, και μάλιστα από τις Εκδόσεις Πατάκη, στις οποίες δούλευα για χρόνια!
Περίμενες τη σημαντική απήχηση που τελικά θα είχε το βιβλίο σου; Ποια η στιγμή που αντιλήφθηκες τη μεγάλη του επιτυχία;
Η αλήθεια είναι πως όχι, εξαιτίας των σχολίων που άκουγα μέχρι τότε: ότι το βιβλίο είναι περίεργο, η ελληνική μυθολογία είναι ξεπερασμένη, το νουάρ δεν έχει χώρο στη λογοτεχνία εφήβων. Η στιγμή που κατάλαβα ότι το βιβλίο ίσως να μην είναι τόσο περίεργο τελικά ήταν όταν το Barnes & Noble, η μεγαλύτερη αλυσίδα βιβλιοπωλείων στην Αμερική, το διάλεξε ως το εφηβικό βιβλίο του μήνα –για να αρέσει σε έναν τόσο μεγάλο θεσμό, τότε μάλλον θα βρει και τους αναγνώστες του!
Σε δυσκόλεψε κάποιος/α ηρωίδα της ιστoρίας σου περισσότερο από κάποιες άλλες;
Όχι! Μπορώ να πω ότι οι χαρακτήρες ήταν το πιο εύκολο κομμάτι της γραφής. Είχαν όλοι προσωπικότητα από την στιγμή που εμφανίστηκαν στο χαρτί.
Η ιστορία σου έχει αγαπηθεί από το εφηβικό κοινό που λατρεύει τις ιστορίες φαντασίας. Ήταν αρχικά αυτό το κοινό σου στόχος; Θα ήθελες οι επόμενες ιστορίες σου να παραμείνουν σε αυτό το αναγνωστικό κοινό;
Ναι, πάντα ήθελα να γράφω ιστορίες για εφήβους και σίγουρα θα συνεχίσω να γράφω γι’ αυτούς. Η λογοτεχνία για εφήβους ήταν τα πρώτα βιβλία που αγάπησα και ακόμα και τώρα τα βιβλία που θα με συγκινήσουν περισσότερο. Θεωρώ ότι το να γράφεις για εφήβους απαιτεί μια ειλικρίνεια και ένα συναίσθημα που είναι ανεπανάληπτα.
Ποια η πρώτη σου αναγνωστική ανάμνηση; Θυμάσαι την έφηβη Κίκα ανάμεσα στις σελίδες βιβλίων;
Αυτό που μου έρχεται πρώτα στο μυαλό είναι τα 88 Ντολμαδάκια του Ευγένιου Τριβιζά. Είχα εμμονή με αυτό το βιβλίο και συγκεκριμένα με το να καταλήξω σε όλα τα πιθανά τέλη που είχε. Ένα άλλο βιβλίο που άλλαξε πολλά για εμένα ήταν Το Ημερολόγιο Μιας Πριγκίπισσας της Μεγκ Κάμποτ, το οποίο αγάπησα τόσο που ζήτησα από τους γονείς μου να μου παραγγείλουν στα αγγλικά τα βιβλία της σειράς που δεν είχαν μεταφραστεί – έτσι άρχισε η πρώτη μου επαφή με τη λογοτεχνία στα αγγλικά.
Προέρχεσαι από ένα περιβάλλον συγγραφικό. Ο πατέρας σου, Γιώργος Χατζόπουλος, είναι συγγραφέας παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Επηρέασε καθόλου τις αναγνωστικές σου συνήθειες αλλά και το συγγραφικό σου δρόμο αυτό;
Με επηρέασε πολύ βαθιά άλλα όχι με τον τρόπο που όλοι πιστεύουν. Άρχισα να λέω ότι θέλω να γίνω συγγραφέας από τα 14 μου, πολύ πριν ο πατέρας μου αρχίσει να γράφει και να εκδίδει βιβλία. Αλλά η αγάπη για τις ιστορίες ήταν πάντα σημαντική στο σπίτι μας. Κάθε Σάββατο ήμασταν στον Ιανό για νέο βιβλίο. Κάθε Κυριακή πηγαίναμε σινεμά. Ακόμα και τώρα, θα μιλήσουμε για βιβλία, ταινίες αλλά και τις νέες ιστορίες που γράφουμε για ώρες – η συγγραφή είναι ένα υπέροχο επάγγελμα να μοιράζεσαι με τον γονιό σου!
Πιστεύεις ότι η γενιά σου κουβαλάει βαρύ φορτίο: οικολογική καταστροφή, πολιτικές αναταραχές, αποξένωση των ανθρώπων ή τελικά νιώθεις πως υπάρχει μια ελπίδα;
Το φορτίο είναι σίγουρα βαρύ, με έναν τρόπο που κι ίδιοι δεν έχουμε πλήρως καταλάβει ακόμα. Αλλά θα ήθελα να πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα – αλλιώς πώς συνεχίζεις να ζεις;
Ποιο το επόμενο συγγραφικό σου πλάνο;
Το επόμενο και τελευταίο βιβλίο στη σειρά, το οποίο τελειώνει την ιστορία της Ιώς και των αδερφών της. Λέγεται Καρδιές Που Ενώνουν και θα βγει το φθινόπωρο του 2024!
Η Κίκα Χατζοπούλου γράφει για όλες τις ηλικίες, ιστορίες γεμάτες μυθικά στοιχεία και φαντασία. Έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στη συγγραφή παιδικού μυθιστορήματος από το Πανεπιστήμιο New School της Νέας Υόρκης, ενώ εργάζεται στον τομέα των εκδόσεων. Μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στο Λονδίνο και στη γενέτειρά της Ελλάδα. Της αρέσουν οι αστικές περιπλανήσεις και οι γαστρονομικές περιπέτειες, καθώς και να αφηγείται υποθέσεις βιβλίων και ταινιών παρέα με τον σύντροφό της. Το μυθιστόρημά της “Threads that bind” κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Penguin, αποσπώντας πολύ καλές κριτικές από αμερικανικά ΜΜΕ.
