Γλάρος

Ο Κώστας Φιλίππογλου μετά το Φιλοκτήτη, την Τίρζα και το Μένγκελε, καταπιάνεται με το «Γλάρο» του Τσέχωφ που παρουσιάζεται στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες από τις 6 Νοεμβρίου.

Έξι ηθοποιοί και τέσσερα ανδρείκελα προσπαθούν να ζωντανέψουν την κωμικοτραγική αυτή ιστορία και τα πάθη δέκα χαρακτήρων. Θα αναπαραστήσουν τη μικρή, σπουδαία, διπολική ζωή τους και θα δείξουν πώς από τη μια στιγμή στην άλλη ερωτεύονται, απελπίζονται, γελούν, κλαίνε, πώς ζουν και πώς αυτοκτονούν, σαν να μην υπάρχει αύριο ή καλύτερα σαν να μην υπάρχει σήμερα. Και οι θεατές βλέποντας να αναπτύσσεται το δράμα τους, μπορούν να αναφωνήσουν: «Μα πόσο αστείοι που είναι οι άνθρωποι! Πόσο αστείοι και πόσο μπερδεμένοι! Νοσηρά μπερδεμένοι!».

Ανθρωποι που περνούν τον χρόνο τους λέγοντας ιστορίες και σκέψεις. Άνθρωποι που μιλούν για τις ζωές τους και τα όνειρά τους. Αδύναμοι άνθρωποι που οικτίρουν τις ζωές τους και ψάχνουν από κάπου να πιαστούν. Ματαιόδοξοι άνθρωποι που επιζητούν απεγνωσμένα την αναγνώριση. Ανθρωποι που βαριούνται, άνθρωποι που εξασκούνται στην αυτολύπηση, άνθρωποι που πενθούν τη ζωή τους, άνθρωποι που πασχίζουν να ερωτευθούν, να βιώσουν την ευτυχία. Αυτοί είναι οι ήρωες στον Γλάρο (1895), το έργο του Τσέχωφ που εγκαινίασε ένα νέο είδος δραματουργίας, όπου αντί για έναν κεντρικό ήρωα, πρωταγωνιστούν πολλοί, μια μικρή κοινωνία. Ο Τσέχωφ χαρακτήρισε το έργο του ως «κωμωδία σε τέσσερις πράξεις». Μια κωμωδία που δε συμβαίνει σχεδόν τίποτα και όμως οι ήρωες είναι σπουδαίοι, αν και βουλιάζουν μέσα στην ανούσια καθημερινότητά τους.

Ο Κώστας Φιλίππογλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Ηθοποιός, σκηνοθέτης του θεάτρου και καθηγητής υποκριτικής, ξεκίνησε τις θεατρικές του σπουδές στην Αθήνα και συνέχισε την εκπαίδευσή του με ηθοποιούς-δασκάλους από την Ευρώπη ερευνώντας το σωματικό – δημιουργικό θέατρο.