Η τρέλα με την «ανακάλυψη» χαμένων έργων ή την έκθεση άλλων που ήταν στα χέρια ιδιωτών για πολλά χρόνια και δεν είχαν εκτεθεί ποτέ δημόσια είναι μια καλή αφορμή για μουσεία και γκαλερί να επανασυστήσουν στο κοινό τους καλλιτέχνες του παρελθόντος κάνοντας μια εκ νέου ανάγνωση των έργων και της εποχής τους. Αυτό συνέβη πρόσφατα με την ανακάλυψη ενός έργου, του Ιταλού μπαρόκ ζωγράφου Giovanni Francesco Barbieri, γνωστού και ως Guercino και τιτλοφορείται Aurora (1662), το οποίο εκτίθεται στην γκαλερί του Christopher Bishop στη Νέα Υόρκη, έως τις 15 Φεβρουαρίου 2020. Είναι αξιοσημείωτο ότι για πρώτη φορά σε 300 περίπου χρόνια, ο έμπορος τέχνης κατάφερε να επανενώσει τον πίνακα με το προπαρασκευαστικό του σχέδιο, το οποίο χρησίμευσε στην οριστική αναγνώριση του χαμένου καμβά.
Ο έμπορος τέχνης αγόρασε το ζωγραφικό έργο, το οποίο μέχρι τώρα ήταν άγνωστο στους μελετητές, στο Doyle New York το 2012. Καταχωρήθηκε για πώληση ως έργο του 17ου αιώνα από την Ολλανδική Σχολή, με μια εκτίμηση πριν από την πώληση μόλις 2.000-4.000 δολάρια. Ο έμπορος τέχνης μόλις είδε το έργο κατάλαβε ότι δεν είναι της Ολλανδικής σχολής και υποψιάστηκε ότι μπορεί να είναι έργο του Γκουερτσίνο. Μάλλον και κάποιοι άλλοι έκαναν την ίδια σκέψη και το έργο απογειώθηκε στη δημοπρασία και έφτασε 1,862% περισσότερο από την υψηλή εκτίμηση. Η τελική τιμή πώλησης του έργου ήταν 74.500 δολάρια.
Σήμερα, ως πιστοποιημένος Γκουερτσίνο, ο καμβάς αξίζει πολύ περισσότερο, αφού το ρεκόρ σε έργα του Ιταλού ζωγράφου σε δημοπρασίες είναι 7,86 εκατομμύρια δολάρια, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο του οίκου Christie’s το 2010. Το συγκεκριμένο έργο μπορεί να ξεπεράσει το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων σήμερα. Φυσικά το ότι έχει στην κατοχή του τόσο το σχέδιο όσο και το τελικό έργο, συντελεί στην άνοδο της τιμής αλλά και στο ενδιαφέρον περισσότερων θεσμικών αγοραστών. Ο έμπορος τέχνης αγόρασε το σχέδιο του έργου Aurora που πωλήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο στη Νέα Υόρκη στους Sotheby’s για 25.000 δολάρια. Ψάχνοντας λεπτομερώς τα αρχεία για κάθε έργο του Γκουερτσίνο που υπάρχουν σήμερα στο κρατικό αρχείο της Μπολόνια, ο έμπορος τέχνης βρήκε ότι το έργο Aurora ήταν μια παραγγελία του Καπιτάνο Ραφαέλο Γκαμπριέλι, ενός συμπατριώτη του ζωγράφου από τη Μπολόνια και συλλέκτη έργων του.
Ο εμπειρογνώμονας Nicholas Turner, ιστορικός τέχνης και πρώην επιμελητής σχεδίων στο Μουσείο J. Paul Getty επικύρωσε την αυθεντικότητα του έργου που απεικονίζει την Aurora, τη θεότητα-προσωποποίηση της αυγής, να παρακολουθεί την πόλη της Μπολόνια μέσα στη νύχτα. Αλληγορικά, το έργο αντιπροσωπεύει το πνεύμα ελευθερίας του λαού της Μπολόνια, που ήταν πολύ περήφανοι που δεν υποτάχθηκαν από τη Ρώμη ή τη Φλωρεντία ή τη Βενετία ή το Μιλάνο ή κάποιον από τους ισχυρότερους γείτονες που τους περιβάλλουν.
Πού βρισκόταν το έργο όλα αυτά χρόνια; Σε μια ιδιωτική αμερικανική συλλογή τα τελευταία 60 χρόνια, αλλά λίγα είναι γνωστά για το πώς και από πού αποκτήθηκε.
Ο Giovanni Francesco Barbieri (8 Φεβρουαρίου 1591 – 22 Δεκεμβρίου 1666), γνωστός ως Guercino ήταν Ιταλός μπαρόκ ζωγράφος από το Cento στην περιοχή Emilia, στη Ρώμη και στην Μπολόνια. Ο έντονος νατουραλισμός του πρώιμου τρόπου του έρχεται σε αντίθεση με την κλασική ισορροπία των μεταγενέστερων του έργων. Τα πολλά σχέδια του είναι γνωστά για τη φωτεινότητα και το ζωντανό στυλ τους. Πολλοί αποδίδουν το στιλ και τη ρήση του χρώματος στον στραβισμό από τον οποίο υπέφερε. Παρά όμως τη μονοφθαλμική του όραση είχε ενισχυμένη αντίληψη του φωτός και της σκιάς χάρη στο υγιές του μάτι. Είναι αξιοσημείωτο επίσης ότι στα έργα του Γκουερτσίνο συναντάμε το πολύ δημοφιλές μότο Et in Arcadia ego, -τον θάνατο να παραμονεύει σε ένα ειδυλλιακό τοπίο- σε ένα έργο που χρονολογείται μεταξύ του 1618-1622 και χρησιμοποιήθηκε ως θέμα και μότο από μεταγενέστερους ζωγράφους όπως ο Πουσέν.
Παιδί αγροτών και αυτοδίδακτος από τα 16 του χρόνια εργάστηκε ως μαθητευόμενος στον Benedetto Gennari, ζωγράφο της Σχολής της Μπολόνια. Σύντομα στα έργα του έδειξε την καλλιτεχνική του ανεξαρτησία, ενώ την τέχνη του επηρέασε ο Καράτσι. Ο Γκουερτσίνο έκανε μεγάλες δραματικές συνθέσεις, που θυμίζουν Καραβάτζο, αλλά αποκλείεται να είχε δει έργα του στη Ρώμη. Ο ίδιος πήγε στη Ρώμη αργότερα και είχε πολύ παραγωγικά χρόνια, ενώ επέστρεψε στην πατρίδα του στο Cento το 1623. Το 1626 ξεκίνησε τις τοιχογραφίες του στο Duomo της Piacenza. Καλλιτεχνικός και εμπορικός αντίπαλος ενός άλλου ζωγράφου, του Guido Reni, ο Γκουερτσίνο μετά τον θάνατο του Ρένι μετακόμισε το πολυάσχολο εργαστήρι του στην Μπολόνια, και άρχισε να αναλαμβάνει έργα ως κορυφαίος πλέον ζωγράφος των εκκλησιών της πόλης.
Ο Γκουερτσίνο ήταν αξιοθαύμαστος για την ακραία ταχύτητα εκτέλεσης των έργων που αναλάμβανε. Οι πίνακες του ανέρχονται σε περίπου 144 και φιλοτέχνησε περισσότερα από 106 έργα για εκκλησίες. Έφτιαχνε καρικατούρες, και πολλά σχέδια από μελάνι ή κόκκινη κιμωλία. Στη διάρκεια της ζωής του απέκτησε μια αξιοσημείωτη περιουσία, ενώ συνέχισε να ζωγραφίζει και να διδάσκει μέχρι τον θάνατό του το 1666. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και το εργαστήριο πέρασε στους ανιψιούς και μαθητές του Benedetto Gennari II και τον Cesare Gennari.
