Φάουστ

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στη Στέγη και αναμετράται με το κλασικό κείμενο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, σε μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη. Ο σκηνοθέτης για πρώτη φορά, καταπιάνεται με τον αρχετυπικό μύθο της νεότερης ευρωπαϊκής σκέψης, τον μύθο του Φάουστ (1828-9). Αντλώντας το πρώτο του υλικό από το έργο-κοιτίδα του νεότερου ευρωπαϊκού πνεύματος στην έμμετρη μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη και από τον προγενέστερο Δόκτορα Φαούστους (1604) του Κρίστοφερ Μάρλοου αξιοποιώντας, όμως, τόσο τις «μεταμορφώσεις» του μύθου όσο κι ένα πλήθος από διακειμενικές αναφορές, μεταγραφές, προσωπικές αφηγήσεις και ομολογίες καθώς και τα τραγούδια μιας παιδικής χορωδίας, ο Μαρμαρινός «διευθύνει» μια παράσταση-περιπέτεια στο βυθό της δυτικής Ποίησης, Φιλοσοφίας, Ιστορίας και της ανθρώπινης ψυχής.

Η παράσταση εξελίσσεται σε απροσδόκητους χώρους της Στέγης από έναν θίασο με προεξάρχοντα τον Ακύλλα Καραζήση. Τη δραματουργική επεξεργασία της παράστασης έχει αναλάβει ένας από τους πιο διακεκριμένους δραματουργούς της Ευρώπης, ο γερμανικής καταγωγής  Άρμιν Κέρμπερ.

«Μια απόλυτα προσωπική κατάβαση στη σκοτεινιά της ανθρώπινης Επιθυμίας, σ’ αυτήν τη νέκυια του ευρωπαϊκού πνεύματος, σε ένα κείμενο/επιχείρημα που ταξιδεύει μαζί μας σε κάθε κρίσιμη περίοδο της ανθρώπινης Ιστορίας»: έτσι περιγράφει το εγχείρημα του σκηνοθέτης.

Διαβάστε το άρθρο της Τώνιας Καράογλου στη στήλη μας drama queen.