-36466.jpg)
Αυτή τη φορά τα χέρια καθώς και ο συμβολισμός της κίνησής τους αποτελούν πηγή έμπνευσης για τη ζωγράφο.
Μέσα απο μια ανθρωποκεντρική ζωγραφική η οποία διακρίνεται για τον εξπρεσιονιστικό της χαρακτήρα, απεικονίζει χέρια παιδικά, χέρια στη μύτη, χέρια που δείχνουν νωχελικότητα, άρνηση και αμηχανία, παιδικές αγκαλιές, μητρικές αγκαλιές, συναισθηματικές εκφράσεις τρυφερές. Οι φιγούρες της και οι συνθέσεις της δεν έχουν χώρο ούτε χρόνο. Είναι σαν να βγαίνουν μέσα απο μεγάλες κηλίδες μελανιού ενώ τα υλικά που χρησιμοποιεί όπως το μετάξι και το ρυζόχαρτο επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά τη δημιουργική αφομοίωση των στοιχείων της σινοϊαπωνικής τέχνης.
Σύμφωνα με την ίδια τη ζωγράφο:
«Τα χέρια είναι ικανά για αμέτρητες κινήσεις σχεδόν όπως και οι λέξεις μιλάνε ή σχεδόν μιλάνε ρωτάνε και υπόσχονται, προσκαλούν και απομακρύνονται, φοβερίζουνε και παρακαλούν, εκφράζουν φόβο, τρόμο, χαρά, λύπη, δισταγμό, ένταση……..»
Ο ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης αναφέρει σχετικά: «Η Μαρία Γιαννακάκη με το έργο της δικαιώνει την πίστη ότι οι νεώτεροι έχουν τη θέση τους στην τέχνη. Η διαδρομή που έχει διανύσει για αρκετά χρόνια –παρ’ όλο ότι είναι νέα– είναι πειστήριο υπολογίσημου καλλιτέχνη της δημιουργίας στη χώρα μας, επειδή τα έργα της έχουν την αρετή του πρωτογενούς και της ιδιομορφίας διχως να παραπέμπουν σε κάποιο επίκαιρο ρεύμα».
Η Μαρία Γιαννακάκη έχει σπουδάσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο τον Π. Τέτση (1977 – 1982) καθώς και στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Hangzhou της Κίνας.
Τα κείμενα του καταλόγου προλογίζουν ο ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης και η ιστορικός τέχνης Λίζη Πλέσσα.
