Με πρόθεση την ανάδειξη καλλιτεχνών που η αξία και το έργο τους έχουν για χρόνια αγνοηθεί από τα μεγάλα Ιδρύματα Τέχνης και τα Μουσεία ή υποτιμηθεί, η Ταχυδρομική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών (USPS) κυκλοφορεί γραμματόσημα που απεικονίζουν τις φιγούρες τους αποτείνοντας τον ελάχιστο φόρο τιμής.
Ανάμεσά τους τα ονόματα της γλύπτριας Ruth Asawa και του Κουβανού Emilio Sánchez. Η τελευταία καλλιτέχνιδα που έχει επιλεγεί είναι η Edmonia Lewis (1844- 1907), γλύπτρια με αφρικανική και ιθαγενή-αμερικανική καταγωγή, την οποία ορισμένοι ιστορικοί έχουν αναγνωρίσει ως την πρώτη μαύρη καλλιτέχνιδα γλύπτρια που αναγνωρίστηκε στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Ως ορφανό παιδί ενός μαύρου πατέρα και μιας ιθαγενούς Αμερικανίδας μητέρας, η Lewis κατάφερε να ξαναγράψει τον ορισμό του γλύπτη του 19ου αιώνα αρνούμενη να εγκαταλείψει τα όνειρά της.
Η ζωή της Lewis ήταν μάλλον ασυνήθιστη. Το επίσημο όνομα κατά τη γέννησή της ήταν Wildfire. Η καταγωγή του πατέρα της από την Αϊτή ενώ η μητέρα της κατά το ήμισυ είχε ιθαγενή καταγωγή Chippewa, κάτι που στη ζωή της το ανέδειξε θέλοντας να ξεχωρίσει και να προσθέσει μία «εξωτική» νότα στην εικόνα της. Ο πατέρας της εργαζόταν ως οικιακός βοηθός, ενώ η μητέρα της κατασκεύαζε τουριστικά αναμνηστικά ιθαγενών Αμερικανών.
Μετά τον θάνατο των γονιών της σε μικρή ηλικία, την ανατροφή της Lewis ανέλαβαν οι θείες της μητέρας της στα βόρεια της Νέας Υόρκης. Ο ετεροθαλής αδερφός της απέκτησε οικονομική άνεση ταξιδεύοντας δυτικά κατά τη διάρκεια της περιόδου του «Χρυσού Πυρετού» χρηματοδοτώντας την εκπαίδευσή της στο προοδευτικό κολέγιο Oberlin το 1859, μια σπάνια ευκαιρία για μια γυναίκα ή μια μειονότητα τον 19ο αιώνα.
Η παραμονή της ωστόσο στο κολλέγιο ήταν μάλλον δύσκολη. Τον χειμώνα του 1862, ένας λευκός όχλος της είχε επιτεθεί εξαιτίας των αναφορών ότι είχε δηλητηριάσει δύο συμφοιτητές του Κολλεγίου. Χτυπημένη και παλεύοντας να αναρρώσει από σοβαρά τραύματα, στο δικαστήριο κατάφερε να απαλλαγεί από τις κατηγορίες για δηλητηρίαση, αλλά ένα δεύτερο χτύπημα με τη μορφή νέων ισχυρισμών για κλοπή στάθηκε καθοριστικό για τη μη ολοκλήρωση των σπουδών της, αφού το κολέγιο της ζήτησε να φύγει χωρίς καμία ευκαιρία να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή της και να λάβει το πτυχίο της.
Σύντομα μετακομίζει στη Βοστώνη, για μια ακόμη φορά με την οικονομική βοήθεια από τον ετεροθαλή αδερφό της. Εκεί, αν και γνωρίζει αρκετούς υποστηρικτές της κατάργησης του κατεστημένου της δουλείας και υπέρμαχους της νομιμοποίησης των μαύρων , όπως ο William Lloyd Garrison, ο οποίος και θα υποστηρίξει το καλλιτεχνικό έργο της, κάτι που δεν φαίνεται να είναι αρκετό σε μια περίοδο όπου οι λευκοί άντρες γλύπτες και μελετητές της ανατομίας βρίσκονται στην κορυφή.
Η πρώτη της επιτυχία ως καλλιτέχνης ήρθε από την πώληση μεταλλίων που έφτιαχνε από πηλό και γύψο. Αυτά τα γλυπτά πορτρέτα απεικόνιζαν διάσημους υποστηρικτές της κατάργησης, συμπεριλαμβανομένων των Garrison, John Brown και Wendell Phillips, δικηγόρος, υπερασπιστής των Ιθαγενών Αμερικανών. Αλλά η πρώτη της πραγματική οικονομική επιτυχία ήρθε το 1864, όταν δημιούργησε μια προτομή του συνταγματάρχη του εμφυλίου Πολέμου Ρόμπερτ Γκουλντ Σόου, ενός λευκού αξιωματικού που διοικούσε το 54ο πεζικό της Μασαχουσέτης που αποτελούνταν από Αφροαμερικανούς στρατιώτες.
Ο Σόου είχε σκοτωθεί στη δεύτερη μάχη του Fort Wagner και τα περιφρονητικά στρατεύματα της Συνομοσπονδίας πέταξαν τα σώματα του Σόου και των στρατευμάτων του σε έναν ομαδικό τάφο αρνούμενοι να επιδείξουν τον σεβασμό που του άξιζε λόγω της προάσπισης των δικαιωμάτων των μαύρων στρατιωτών του (αγωνίστηκε για να λαμβάνουν ίση αμοιβή με τους λευκούς στρατιώτες κάτι που μέχρι τότε δεν γινόταν). Τα αντίγραφα της προτομής πουλήθηκαν αρκετά καλά για να χρηματοδοτήσουν τη μετακίνηση της Lewis στην Ευρώπη.
Η Edmonia Lewis δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά τα μαθήματα, έτσι ασχολήθηκε με την τέχνη της δίχως την εκπαίδευση που είχαν οι συνομήλικοί της, για αυτό και σύντομα αποφασίζει να φύγει για τη Ρώμη. Η Ρώμη ήταν ένας σημαντικός προορισμός για όποιον θέλει να ασχοληθεί με το μάρμαρο. «Η χώρα της ελευθερίας δεν είχε χώρο για έναν έγχρωμο γλύπτη», είπε στους New York Times το 1878.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Lewis θα γίνει γνωστή τόσο στην Αμερική όσο και διεθνώς για το κομψό και περίτεχνο γλυπτό της από μάρμαρο «Ο Θάνατος της Κλεοπάτρας» (1876), σμιλεμένο από περισσότερες από 3.000 λίβρες μάρμαρο Καρράρα (λευκό μάρμαρο με μπλε και γκρίζα νερά). Ένα έργο στο οποίο αφιέρωσε περισσότερα από τέσσερα χρόνια από τη ζωή της που δίχασε πολλούς από τους κριτικούς. Από κάποιους θεωρήθηκε ένα κομψοτέχνημα ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που το χαρακτήρισαν απωθητικό και ενοχλητικό καθώς αναπαριστά την Κλεοπάτρα την στιγμή που πίνει το δηλητήριο για να δώσει τέλος στη ζωή της.
Το έργο ανήκει στο Αμερικανικό Μουσείο Τέχνης Smithsonian στην Ουάσιγκτον, D.C. αλλά δυστυχώς πολλά από τα άλλα γλυπτά της, ωστόσο, έχουν χαθεί.
Το γραμματόσημο της Lewis βασίζεται σε ένα πορτρέτο που τράβηξε ο Αμερικανός φωτογράφος Augustus Marshall κάποια στιγμή μεταξύ 1864 και 1871 και αποτελεί μέρος της σειράς “Black Heritage” των αμερικανικών ταχυδρομείων, η οποία περιλαμβάνει επίσης γραμματόσημα που αποτίνουν φόρο τιμής στον θεατρικό συγγραφέα August Wilson, τον μουσικό Marvin Gaye, τη Maya Aggelou, την τενίστρια Althea Gibson και άλλους (ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Booker T. Washington ήταν ο πρώτος που το πορτρέτο του απεικονίστηκε στα γραμματόσημα τον Απρίλιο του 1940.
Η Ταχυδρομική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών σε μια δήλωση σχετικά με το γραμματόσημο, αναφέρει σχετικά:
«Καθώς το κοινό συνεχίζει να ανακαλύπτει τη λεπτότητα του έργου της Lewis, οι μελετητές θα αξιολογήσουν περαιτέρω τον ρόλο της στην αμερικανική τέχνη και τους τρόπους που εξερεύνησε, επιβεβαίωσε ή απέδιδε την περίπλοκη πολιτιστική της ταυτότητα για να ανταποκριθεί ή να επεκτείνει τις καλλιτεχνικές προσδοκίες της εποχής της».
